चौपाई
જે પુર ગા બસહિં મગ માહીં। તિન્હહિ નાગ સુર નગર સિહાહીં।।
કેહિ સુકૃતીં કેહિ ઘરીં બસાએ। ધન્ય પુન્યમય પરમ સુહાએ।।
જહજહરામ ચરન ચલિ જાહીં। તિન્હ સમાન અમરાવતિ નાહીં।।
પુન્યપુંજ મગ નિકટ નિવાસી। તિન્હહિ સરાહહિં સુરપુરબાસી।।
જે ભરિ નયન બિલોકહિં રામહિ। સીતા લખન સહિત ઘનસ્યામહિ।।
જે સર સરિત રામ અવગાહહિં। તિન્હહિ દેવ સર સરિત સરાહહિં।।
જેહિ તરુ તર પ્રભુ બૈઠહિં જાઈ। કરહિં કલપતરુ તાસુ બડ઼ાઈ।।
પરસિ રામ પદ પદુમ પરાગા। માનતિ ભૂમિ ભૂરિ નિજ ભાગા।।

चौपाई
সুনু খগেস নহিং কছু রিষি দূষন৷ উর প্রেরক রঘুবংস বিভূষন৷৷
কৃপাসিংধু মুনি মতি করি ভোরী৷ লীন্হি প্রেম পরিচ্ছা মোরী৷৷
মন বচ ক্রম মোহি নিজ জন জানা৷ মুনি মতি পুনি ফেরী ভগবানা৷৷
রিষি মম মহত সীলতা দেখী৷ রাম চরন বিস্বাস বিসেষী৷৷
অতি বিসময পুনি পুনি পছিতাঈ৷ সাদর মুনি মোহি লীন্হ বোলাঈ৷৷
মম পরিতোষ বিবিধ বিধি কীন্হা৷ হরষিত রামমংত্র তব দীন্হা৷৷
বালকরূপ রাম কর ধ্যানা৷ কহেউ মোহি মুনি কৃপানিধানা৷৷
সুংদর সুখদ মিহি অতি ভাবা৷ সো প্রথমহিং মৈং তুম্হহি সুনাবা৷৷
মুনি মোহি কছুক কাল তহরাখা৷ রামচরিতমানস তব ভাষা৷৷

चौपाई
জে পুর গা বসহিং মগ মাহীং৷ তিন্হহি নাগ সুর নগর সিহাহীং৷৷
কেহি সুকৃতীং কেহি ঘরীং বসাএ৷ ধন্য পুন্যময পরম সুহাএ৷৷
জহজহরাম চরন চলি জাহীং৷ তিন্হ সমান অমরাবতি নাহীং৷৷
পুন্যপুংজ মগ নিকট নিবাসী৷ তিন্হহি সরাহহিং সুরপুরবাসী৷৷
জে ভরি নযন বিলোকহিং রামহি৷ সীতা লখন সহিত ঘনস্যামহি৷৷
জে সর সরিত রাম অবগাহহিং৷ তিন্হহি দেব সর সরিত সরাহহিং৷৷
জেহি তরু তর প্রভু বৈঠহিং জাঈ৷ করহিং কলপতরু তাসু বড়াঈ৷৷
পরসি রাম পদ পদুম পরাগা৷ মানতি ভূমি ভূরি নিজ ভাগা৷৷

चौपाई
सुनु खगेस नहिं कछु रिषि दूषन। उर प्रेरक रघुबंस बिभूषन।।
कृपासिंधु मुनि मति करि भोरी। लीन्हि प्रेम परिच्छा मोरी।।
मन बच क्रम मोहि निज जन जाना। मुनि मति पुनि फेरी भगवाना।।
रिषि मम महत सीलता देखी। राम चरन बिस्वास बिसेषी।।
अति बिसमय पुनि पुनि पछिताई। सादर मुनि मोहि लीन्ह बोलाई।।
मम परितोष बिबिध बिधि कीन्हा। हरषित राममंत्र तब दीन्हा।।
बालकरूप राम कर ध्याना। कहेउ मोहि मुनि कृपानिधाना।।
सुंदर सुखद मिहि अति भावा। सो प्रथमहिं मैं तुम्हहि सुनावा।।
मुनि मोहि कछुक काल तहँ राखा। रामचरितमानस तब भाषा।।

चौपाई
जे पुर गाँव बसहिं मग माहीं। तिन्हहि नाग सुर नगर सिहाहीं।।
केहि सुकृतीं केहि घरीं बसाए। धन्य पुन्यमय परम सुहाए।।
जहँ जहँ राम चरन चलि जाहीं। तिन्ह समान अमरावति नाहीं।।
पुन्यपुंज मग निकट निवासी। तिन्हहि सराहहिं सुरपुरबासी।।
जे भरि नयन बिलोकहिं रामहि। सीता लखन सहित घनस्यामहि।।
जे सर सरित राम अवगाहहिं। तिन्हहि देव सर सरित सराहहिं।।
जेहि तरु तर प्रभु बैठहिं जाई। करहिं कलपतरु तासु बड़ाई।।
परसि राम पद पदुम परागा। मानति भूमि भूरि निज भागा।।