चौपाई
ମଂତ୍ର ଜାପ ମମ ଦୃଢ଼ ବିସ୍ବାସା| ପଂଚମ ଭଜନ ସୋ ବେଦ ପ୍ରକାସା||
ଛଠ ଦମ ସୀଲ ବିରତି ବହୁ କରମା| ନିରତ ନିରଂତର ସଜ୍ଜନ ଧରମା||
ସାତବସମ ମୋହି ମଯ ଜଗ ଦେଖା| ମୋତେଂ ସଂତ ଅଧିକ କରି ଲେଖା||
ଆଠବଜଥାଲାଭ ସଂତୋଷା| ସପନେହୁନହିଂ ଦେଖଇ ପରଦୋଷା||
ନବମ ସରଲ ସବ ସନ ଛଲହୀନା| ମମ ଭରୋସ ହିଯହରଷ ନ ଦୀନା||
ନବ ମହୁଏକଉ ଜିନ୍ହ କେ ହୋଈ| ନାରି ପୁରୁଷ ସଚରାଚର କୋଈ||
ସୋଇ ଅତିସଯ ପ୍ରିଯ ଭାମିନି ମୋରେ| ସକଲ ପ୍ରକାର ଭଗତି ଦୃଢ଼ ତୋରେଂ||
ଜୋଗି ବୃଂଦ ଦୁରଲଭ ଗତି ଜୋଈ| ତୋ କହୁଆଜୁ ସୁଲଭ ଭଇ ସୋଈ||
ମମ ଦରସନ ଫଲ ପରମ ଅନୂପା| ଜୀବ ପାବ ନିଜ ସହଜ ସରୂପା||
ଜନକସୁତା କଇ ସୁଧି ଭାମିନୀ| ଜାନହି କହୁ କରିବରଗାମିନୀ||
ପଂପା ସରହି ଜାହୁ ରଘୁରାଈ| ତହହୋଇହି ସୁଗ୍ରୀବ ମିତାଈ||
ସୋ ସବ କହିହି ଦେବ ରଘୁବୀରା| ଜାନତହୂପୂଛହୁ ମତିଧୀରା||
ବାର ବାର ପ୍ରଭୁ ପଦ ସିରୁ ନାଈ| ପ୍ରେମ ସହିତ ସବ କଥା ସୁନାଈ||
छंद
କହି କଥା ସକଲ ବିଲୋକି ହରି ମୁଖ ହୃଦଯପଦ ପଂକଜ ଧରେ|
ତଜି ଜୋଗ ପାବକ ଦେହ ହରି ପଦ ଲୀନ ଭଇ ଜହନହିଂ ଫିରେ||
ନର ବିବିଧ କର୍ମ ଅଧର୍ମ ବହୁ ମତ ସୋକପ୍ରଦ ସବ ତ୍ଯାଗହୂ|
ବିସ୍ବାସ କରି କହ ଦାସ ତୁଲସୀ ରାମ ପଦ ଅନୁରାଗହୂ||
दोहा/सोरठा
ଜାତି ହୀନ ଅଘ ଜନ୍ମ ମହି ମୁକ୍ତ କୀନ୍ହି ଅସି ନାରି|
ମହାମଂଦ ମନ ସୁଖ ଚହସି ଐସେ ପ୍ରଭୁହି ବିସାରି||36||