चौपाई
ਯਹ ਸੁਧਿ ਗੁਹਨਿਸ਼ਾਦ ਜਬ ਪਾਈ। ਮੁਦਿਤ ਲਿਏ ਪ੍ਰਿਯ ਬਂਧੁ ਬੋਲਾਈ।।
ਲਿਏ ਫਲ ਮੂਲ ਭੇਂਟ ਭਰਿ ਭਾਰਾ। ਮਿਲਨ ਚਲੇਉ ਹਿਂਯਹਰਸ਼ੁ ਅਪਾਰਾ।।
ਕਰਿ ਦਂਡਵਤ ਭੇਂਟ ਧਰਿ ਆਗੇਂ। ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਬਿਲੋਕਤ ਅਤਿ ਅਨੁਰਾਗੇਂ।।
ਸਹਜ ਸਨੇਹ ਬਿਬਸ ਰਘੁਰਾਈ। ਪੂੀ ਕੁਸਲ ਨਿਕਟ ਬੈਠਾਈ।।
ਨਾਥ ਕੁਸਲ ਪਦ ਪਂਕਜ ਦੇਖੇਂ। ਭਯਉਭਾਗਭਾਜਨ ਜਨ ਲੇਖੇਂ।।
ਦੇਵ ਧਰਨਿ ਧਨੁ ਧਾਮੁ ਤੁਮ੍ਹਾਰਾ। ਮੈਂ ਜਨੁ ਨੀਚੁ ਸਹਿਤ ਪਰਿਵਾਰਾ।।
ਕਰਿਪਾ ਕਰਿਅ ਪੁਰ ਧਾਰਿਅ ਪਾਊ। ਥਾਪਿਯ ਜਨੁ ਸਬੁ ਲੋਗੁ ਸਿਹਾਊ।।
ਕਹੇਹੁ ਸਤ੍ਯ ਸਬੁ ਸਖਾ ਸੁਜਾਨਾ। ਮੋਹਿ ਦੀਨ੍ਹ ਪਿਤੁ ਆਯਸੁ ਆਨਾ।।

चौपाई
ਜਾਗੇ ਸਕਲ ਲੋਗ ਭਏਭੋਰੂ। ਗੇ ਰਘੁਨਾਥ ਭਯਉ ਅਤਿ ਸੋਰੂ।।
ਰਥ ਕਰ ਖੋਜ ਕਤਹਹੁਨਹਿਂ ਪਾਵਹਿਂ। ਰਾਮ ਰਾਮ ਕਹਿ ਚਹੁ ਦਿਸਿ ਧਾਵਹਿਂ।।
ਮਨਹੁਬਾਰਿਨਿਧਿ ਬੂਡ਼ ਜਹਾਜੂ। ਭਯਉ ਬਿਕਲ ਬਡ਼ ਬਨਿਕ ਸਮਾਜੂ।।
ਏਕਹਿ ਏਕ ਦੇਂਹਿਂ ਉਪਦੇਸੂ। ਤਜੇ ਰਾਮ ਹਮ ਜਾਨਿ ਕਲੇਸੂ।।
ਨਿਂਦਹਿਂ ਆਪੁ ਸਰਾਹਹਿਂ ਮੀਨਾ। ਧਿਗ ਜੀਵਨੁ ਰਘੁਬੀਰ ਬਿਹੀਨਾ।।
ਜੌਂ ਪੈ ਪ੍ਰਿਯ ਬਿਯੋਗੁ ਬਿਧਿ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਤੌ ਕਸ ਮਰਨੁ ਨ ਮਾਗੇਂ ਦੀਨ੍ਹਾ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਕਰਤ ਪ੍ਰਲਾਪ ਕਲਾਪਾ। ਆਏ ਅਵਧ ਭਰੇ ਪਰਿਤਾਪਾ।।
ਬਿਸ਼ਮ ਬਿਯੋਗੁ ਨ ਜਾਇ ਬਖਾਨਾ। ਅਵਧਿ ਆਸ ਸਬ ਰਾਖਹਿਂ ਪ੍ਰਾਨਾ।।

चौपाई
ਰਾਮ ਬਿਯੋਗ ਬਿਕਲ ਸਬ ਠਾਢ਼ੇ। ਜਹਤਹਮਨਹੁਚਿਤ੍ਰ ਲਿਖਿ ਕਾਢ਼ੇ।।
ਨਗਰੁ ਸਫਲ ਬਨੁ ਗਹਬਰ ਭਾਰੀ। ਖਗ ਮਰਿਗ ਬਿਪੁਲ ਸਕਲ ਨਰ ਨਾਰੀ।।
ਬਿਧਿ ਕੈਕੇਈ ਕਿਰਾਤਿਨਿ ਕੀਨ੍ਹੀ। ਜੇਂਹਿ ਦਵ ਦੁਸਹ ਦਸਹੁਦਿਸਿ ਦੀਨ੍ਹੀ।।
ਸਹਿ ਨ ਸਕੇ ਰਘੁਬਰ ਬਿਰਹਾਗੀ। ਚਲੇ ਲੋਗ ਸਬ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਭਾਗੀ।।
ਸਬਹਿਂ ਬਿਚਾਰ ਕੀਨ੍ਹ ਮਨ ਮਾਹੀਂ। ਰਾਮ ਲਖਨ ਸਿਯ ਬਿਨੁ ਸੁਖੁ ਨਾਹੀਂ।।
ਜਹਾਰਾਮੁ ਤਹਸਬੁਇ ਸਮਾਜੂ। ਬਿਨੁ ਰਘੁਬੀਰ ਅਵਧ ਨਹਿਂ ਕਾਜੂ।।
ਚਲੇ ਸਾਥ ਅਸ ਮਂਤ੍ਰੁ ਦਰਿਢ਼ਾਈ। ਸੁਰ ਦੁਰ੍ਲਭ ਸੁਖ ਸਦਨ ਬਿਹਾਈ।।
ਰਾਮ ਚਰਨ ਪਂਕਜ ਪ੍ਰਿਯ ਜਿਨ੍ਹਹੀ। ਬਿਸ਼ਯ ਭੋਗ ਬਸ ਕਰਹਿਂ ਕਿ ਤਿਨ੍ਹਹੀ।।

चौपाई
ਜੌ ਨਹਿਂ ਫਿਰਹਿਂ ਧੀਰ ਦੋਉ ਭਾਈ। ਸਤ੍ਯਸਂਧ ਦਰਿਢ਼ਬ੍ਰਤ ਰਘੁਰਾਈ।।
ਤੌ ਤੁਮ੍ਹ ਬਿਨਯ ਕਰੇਹੁ ਕਰ ਜੋਰੀ। ਫੇਰਿਅ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਥਿਲੇਸਕਿਸੋਰੀ।।
ਜਬ ਸਿਯ ਕਾਨਨ ਦੇਖਿ ਡੇਰਾਈ। ਕਹੇਹੁ ਮੋਰਿ ਸਿਖ ਅਵਸਰੁ ਪਾਈ।।
ਸਾਸੁ ਸਸੁਰ ਅਸ ਕਹੇਉ ਸੇਸੂ। ਪੁਤ੍ਰਿ ਫਿਰਿਅ ਬਨ ਬਹੁਤ ਕਲੇਸੂ।।
ਪਿਤਰਿਗਰਿਹ ਕਬਹੁਕਬਹੁਸਸੁਰਾਰੀ। ਰਹੇਹੁ ਜਹਾਰੁਚਿ ਹੋਇ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਕਰੇਹੁ ਉਪਾਯ ਕਦਂਬਾ। ਫਿਰਇ ਤ ਹੋਇ ਪ੍ਰਾਨ ਅਵਲਂਬਾ।।
ਨਾਹਿਂ ਤ ਮੋਰ ਮਰਨੁ ਪਰਿਨਾਮਾ। ਕਛੁ ਨ ਬਸਾਇ ਭਏਬਿਧਿ ਬਾਮਾ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਮੁਰੁਛਿ ਪਰਾ ਮਹਿ ਰਾਊ। ਰਾਮੁ ਲਖਨੁ ਸਿਯ ਆਨਿ ਦੇਖਾਊ।।

चौपाई
ਨਿਕਸਿ ਬਸਿਸ਼੍ਠ ਦ੍ਵਾਰ ਭਏ ਠਾਢ਼ੇ। ਦੇਖੇ ਲੋਗ ਬਿਰਹ ਦਵ ਦਾਢ਼ੇ।।
ਕਹਿ ਪ੍ਰਿਯ ਬਚਨ ਸਕਲ ਸਮੁਝਾਏ। ਬਿਪ੍ਰ ਬਰਿਂਦ ਰਘੁਬੀਰ ਬੋਲਾਏ।।
ਗੁਰ ਸਨ ਕਹਿ ਬਰਸ਼ਾਸਨ ਦੀਨ੍ਹੇ। ਆਦਰ ਦਾਨ ਬਿਨਯ ਬਸ ਕੀਨ੍ਹੇ।।
ਜਾਚਕ ਦਾਨ ਮਾਨ ਸਂਤੋਸ਼ੇ। ਮੀਤ ਪੁਨੀਤ ਪ੍ਰੇਮ ਪਰਿਤੋਸ਼ੇ।।
ਦਾਸੀਂ ਦਾਸ ਬੋਲਾਇ ਬਹੋਰੀ। ਗੁਰਹਿ ਸੌਂਪਿ ਬੋਲੇ ਕਰ ਜੋਰੀ।।
ਸਬ ਕੈ ਸਾਰ ਸਾਰ ਗੋਸਾਈਂ। ਕਰਬਿ ਜਨਕ ਜਨਨੀ ਕੀ ਨਾਈ।।
ਬਾਰਹਿਂ ਬਾਰ ਜੋਰਿ ਜੁਗ ਪਾਨੀ। ਕਹਤ ਰਾਮੁ ਸਬ ਸਨ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ।।
ਸੋਇ ਸਬ ਭਾਿ ਮੋਰ ਹਿਤਕਾਰੀ। ਜੇਹਿ ਤੇਂ ਰਹੈ ਭੁਆਲ ਸੁਖਾਰੀ।।