चौपाई
ਆਵਤ ਦੇਖਿ ਅਧਿਕ ਰਵ ਬਾਜੀ। ਚਲੇਉ ਬਰਾਹ ਮਰੁਤ ਗਤਿ ਭਾਜੀ।।
ਤੁਰਤ ਕੀਨ੍ਹ ਨਰਿਪ ਸਰ ਸਂਧਾਨਾ। ਮਹਿ ਮਿਲਿ ਗਯਉ ਬਿਲੋਕਤ ਬਾਨਾ।।
ਤਕਿ ਤਕਿ ਤੀਰ ਮਹੀਸ ਚਲਾਵਾ। ਕਰਿ ਛਲ ਸੁਅਰ ਸਰੀਰ ਬਚਾਵਾ।।
ਪ੍ਰਗਟਤ ਦੁਰਤ ਜਾਇ ਮਰਿਗ ਭਾਗਾ। ਰਿਸ ਬਸ ਭੂਪ ਚਲੇਉ ਸਂਗ ਲਾਗਾ।।
ਗਯਉ ਦੂਰਿ ਘਨ ਗਹਨ ਬਰਾਹੂ। ਜਹਨਾਹਿਨ ਗਜ ਬਾਜਿ ਨਿਬਾਹੂ।।
ਅਤਿ ਅਕੇਲ ਬਨ ਬਿਪੁਲ ਕਲੇਸੂ। ਤਦਪਿ ਨ ਮਰਿਗ ਮਗ ਤਜਇ ਨਰੇਸੂ।।
ਕੋਲ ਬਿਲੋਕਿ ਭੂਪ ਬਡ਼ ਧੀਰਾ। ਭਾਗਿ ਪੈਠ ਗਿਰਿਗੁਹਾਗਭੀਰਾ।।
ਅਗਮ ਦੇਖਿ ਨਰਿਪ ਅਤਿ ਪਛਿਤਾਈ। ਫਿਰੇਉ ਮਹਾਬਨ ਪਰੇਉ ਭੁਲਾਈ।।

चौपाई
ਭੂਪ ਪ੍ਰਤਾਪਭਾਨੁ ਬਲ ਪਾਈ। ਕਾਮਧੇਨੁ ਭੈ ਭੂਮਿ ਸੁਹਾਈ।।
ਸਬ ਦੁਖ ਬਰਜਿਤ ਪ੍ਰਜਾ ਸੁਖਾਰੀ। ਧਰਮਸੀਲ ਸੁਂਦਰ ਨਰ ਨਾਰੀ।।
ਸਚਿਵ ਧਰਮਰੁਚਿ ਹਰਿ ਪਦ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਨਰਿਪ ਹਿਤ ਹੇਤੁ ਸਿਖਵ ਨਿਤ ਨੀਤੀ।।
ਗੁਰ ਸੁਰ ਸਂਤ ਪਿਤਰ ਮਹਿਦੇਵਾ। ਕਰਇ ਸਦਾ ਨਰਿਪ ਸਬ ਕੈ ਸੇਵਾ।।
ਭੂਪ ਧਰਮ ਜੇ ਬੇਦ ਬਖਾਨੇ। ਸਕਲ ਕਰਇ ਸਾਦਰ ਸੁਖ ਮਾਨੇ।।
ਦਿਨ ਪ੍ਰਤਿ ਦੇਹ ਬਿਬਿਧ ਬਿਧਿ ਦਾਨਾ। ਸੁਨਹੁ ਸਾਸ੍ਤ੍ਰ ਬਰ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨਾ।।
ਨਾਨਾ ਬਾਪੀਂ ਕੂਪ ਤਡ਼ਾਗਾ। ਸੁਮਨ ਬਾਟਿਕਾ ਸੁਂਦਰ ਬਾਗਾ।।
ਬਿਪ੍ਰਭਵਨ ਸੁਰਭਵਨ ਸੁਹਾਏ। ਸਬ ਤੀਰਥਨ੍ਹ ਬਿਚਿਤ੍ਰ ਬਨਾਏ।।

चौपाई
ਸੁਨੁ ਮੁਨਿ ਕਥਾ ਪੁਨੀਤ ਪੁਰਾਨੀ। ਜੋ ਗਿਰਿਜਾ ਪ੍ਰਤਿ ਸਂਭੁ ਬਖਾਨੀ।।
ਬਿਸ੍ਵ ਬਿਦਿਤ ਏਕ ਕੈਕਯ ਦੇਸੂ। ਸਤ੍ਯਕੇਤੁ ਤਹਬਸਇ ਨਰੇਸੂ।।
ਧਰਮ ਧੁਰਂਧਰ ਨੀਤਿ ਨਿਧਾਨਾ। ਤੇਜ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੀਲ ਬਲਵਾਨਾ।।
ਤੇਹਿ ਕੇਂ ਭਏ ਜੁਗਲ ਸੁਤ ਬੀਰਾ। ਸਬ ਗੁਨ ਧਾਮ ਮਹਾ ਰਨਧੀਰਾ।।
ਰਾਜ ਧਨੀ ਜੋ ਜੇਠ ਸੁਤ ਆਹੀ। ਨਾਮ ਪ੍ਰਤਾਪਭਾਨੁ ਅਸ ਤਾਹੀ।।
ਅਪਰ ਸੁਤਹਿ ਅਰਿਮਰ੍ਦਨ ਨਾਮਾ। ਭੁਜਬਲ ਅਤੁਲ ਅਚਲ ਸਂਗ੍ਰਾਮਾ।।
ਭਾਇਹਿ ਭਾਇਹਿ ਪਰਮ ਸਮੀਤੀ। ਸਕਲ ਦੋਸ਼ ਛਲ ਬਰਜਿਤ ਪ੍ਰੀਤੀ।।
ਜੇਠੇ ਸੁਤਹਿ ਰਾਜ ਨਰਿਪ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਹਰਿ ਹਿਤ ਆਪੁ ਗਵਨ ਬਨ ਕੀਨ੍ਹਾ।।

चौपाई
ਸੁਨੁ ਮਰਿਦੁ ਗੂਢ਼ ਰੁਚਿਰ ਬਰ ਰਚਨਾ। ਕਰਿਪਾਸਿਂਧੁ ਬੋਲੇ ਮਰਿਦੁ ਬਚਨਾ।।
ਜੋ ਕਛੁ ਰੁਚਿ ਤੁਮ੍ਹੇਰ ਮਨ ਮਾਹੀਂ। ਮੈਂ ਸੋ ਦੀਨ੍ਹ ਸਬ ਸਂਸਯ ਨਾਹੀਂ।।
ਮਾਤੁ ਬਿਬੇਕ ਅਲੋਕਿਕ ਤੋਰੇਂ। ਕਬਹੁਨ ਮਿਟਿਹਿ ਅਨੁਗ੍ਰਹ ਮੋਰੇਂ ।
ਬਂਦਿ ਚਰਨ ਮਨੁ ਕਹੇਉ ਬਹੋਰੀ। ਅਵਰ ਏਕ ਬਿਨਤਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੋਰੀ।।
ਸੁਤ ਬਿਸ਼ਇਕ ਤਵ ਪਦ ਰਤਿ ਹੋਊ। ਮੋਹਿ ਬਡ਼ ਮੂਢ਼ ਕਹੈ ਕਿਨ ਕੋਊ।।
ਮਨਿ ਬਿਨੁ ਫਨਿ ਜਿਮਿ ਜਲ ਬਿਨੁ ਮੀਨਾ। ਮਮ ਜੀਵਨ ਤਿਮਿ ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਅਧੀਨਾ।।
ਅਸ ਬਰੁ ਮਾਗਿ ਚਰਨ ਗਹਿ ਰਹੇਊ। ਏਵਮਸ੍ਤੁ ਕਰੁਨਾਨਿਧਿ ਕਹੇਊ।।
ਅਬ ਤੁਮ੍ਹ ਮਮ ਅਨੁਸਾਸਨ ਮਾਨੀ। ਬਸਹੁ ਜਾਇ ਸੁਰਪਤਿ ਰਜਧਾਨੀ।।

चौपाई
ਸੁਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬਚਨ ਜੋਰਿ ਜੁਗ ਪਾਨੀ। ਧਰਿ ਧੀਰਜੁ ਬੋਲੀ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ।।
ਨਾਥ ਦੇਖਿ ਪਦ ਕਮਲ ਤੁਮ੍ਹਾਰੇ। ਅਬ ਪੂਰੇ ਸਬ ਕਾਮ ਹਮਾਰੇ।।
ਏਕ ਲਾਲਸਾ ਬਡ਼ਿ ਉਰ ਮਾਹੀ। ਸੁਗਮ ਅਗਮ ਕਹਿ ਜਾਤ ਸੋ ਨਾਹੀਂ।।
ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਦੇਤ ਅਤਿ ਸੁਗਮ ਗੋਸਾਈਂ। ਅਗਮ ਲਾਗ ਮੋਹਿ ਨਿਜ ਕਰਿਪਨਾਈਂ।।
ਜਥਾ ਦਰਿਦ੍ਰ ਬਿਬੁਧਤਰੁ ਪਾਈ। ਬਹੁ ਸਂਪਤਿ ਮਾਗਤ ਸਕੁਚਾਈ।।
ਤਾਸੁ ਪ੍ਰਭਾ ਜਾਨ ਨਹਿਂ ਸੋਈ। ਤਥਾ ਹਰਿਦਯਮਮ ਸਂਸਯ ਹੋਈ।।
ਸੋ ਤੁਮ੍ਹ ਜਾਨਹੁ ਅਂਤਰਜਾਮੀ। ਪੁਰਵਹੁ ਮੋਰ ਮਨੋਰਥ ਸ੍ਵਾਮੀ।।
ਸਕੁਚ ਬਿਹਾਇ ਮਾਗੁ ਨਰਿਪ ਮੋਹਿ। ਮੋਰੇਂ ਨਹਿਂ ਅਦੇਯ ਕਛੁ ਤੋਹੀ।।