चौपाई
નૃપન્હ કેરિ આસા નિસિ નાસી। બચન નખત અવલી ન પ્રકાસી।।
માની મહિપ કુમુદ સકુચાને। કપટી ભૂપ ઉલૂક લુકાને।।
ભએ બિસોક કોક મુનિ દેવા। બરિસહિં સુમન જનાવહિં સેવા।।
ગુર પદ બંદિ સહિત અનુરાગા। રામ મુનિન્હ સન આયસુ માગા।।
સહજહિં ચલે સકલ જગ સ્વામી। મત્ત મંજુ બર કુંજર ગામી।।
ચલત રામ સબ પુર નર નારી। પુલક પૂરિ તન ભએ સુખારી।।
બંદિ પિતર સુર સુકૃત સારે। જૌં કછુ પુન્ય પ્રભાઉ હમારે।।
તૌ સિવધનુ મૃનાલ કી નાઈં। તોરહુરામ ગનેસ ગોસાઈં।।

चौपाई
રઘુબંસિન્હ મહુજહકોઉ હોઈ। તેહિં સમાજ અસ કહઇ ન કોઈ।।
કહી જનક જસિ અનુચિત બાની। બિદ્યમાન રઘુકુલ મનિ જાની।।
સુનહુ ભાનુકુલ પંકજ ભાનૂ। કહઉસુભાઉ ન કછુ અભિમાનૂ।।
જૌ તુમ્હારિ અનુસાસન પાવૌં। કંદુક ઇવ બ્રહ્માંડ ઉઠાવૌં।।
કાચે ઘટ જિમિ ડારૌં ફોરી। સકઉમેરુ મૂલક જિમિ તોરી।।
તવ પ્રતાપ મહિમા ભગવાના। કો બાપુરો પિનાક પુરાના।।
નાથ જાનિ અસ આયસુ હોઊ। કૌતુકુ કરૌં બિલોકિઅ સોઊ।।
કમલ નાલ જિમિ ચાફ ચઢ઼ાવૌં। જોજન સત પ્રમાન લૈ ધાવૌં।।

चौपाई
ભૂપ સહસ દસ એકહિ બારા। લગે ઉઠાવન ટરઇ ન ટારા।।
ડગઇ ન સંભુ સરાસન કૈસેં। કામી બચન સતી મનુ જૈસેં।।
સબ નૃપ ભએ જોગુ ઉપહાસી। જૈસેં બિનુ બિરાગ સંન્યાસી।।
કીરતિ બિજય બીરતા ભારી। ચલે ચાપ કર બરબસ હારી।।
શ્રીહત ભએ હારિ હિયરાજા। બૈઠે નિજ નિજ જાઇ સમાજા।।
નૃપન્હ બિલોકિ જનકુ અકુલાને। બોલે બચન રોષ જનુ સાને।।
દીપ દીપ કે ભૂપતિ નાના। આએ સુનિ હમ જો પનુ ઠાના।।
દેવ દનુજ ધરિ મનુજ સરીરા। બિપુલ બીર આએ રનધીરા।।

चौपाई
રામ રૂપુ અરુ સિય છબિ દેખેં। નર નારિન્હ પરિહરીં નિમેષેં।।
સોચહિં સકલ કહત સકુચાહીં। બિધિ સન બિનય કરહિં મન માહીં।।
હરુ બિધિ બેગિ જનક જડ઼તાઈ। મતિ હમારિ અસિ દેહિ સુહાઈ।।
બિનુ બિચાર પનુ તજિ નરનાહુ। સીય રામ કર કરૈ બિબાહૂ।।
જગ ભલ કહહિ ભાવ સબ કાહૂ। હઠ કીન્હે અંતહુઉર દાહૂ।।
એહિં લાલસામગન સબ લોગૂ। બરુ સારો જાનકી જોગૂ।।
તબ બંદીજન જનક બૌલાએ। બિરિદાવલી કહત ચલિ આએ।।
કહ નૃપ જાઇ કહહુ પન મોરા। ચલે ભાટ હિયહરષુ ન થોરા।।

चौपाई
સિય સોભા નહિં જાઇ બખાની। જગદંબિકા રૂપ ગુન ખાની।।
ઉપમા સકલ મોહિ લઘુ લાગીં। પ્રાકૃત નારિ અંગ અનુરાગીં।।
સિય બરનિઅ તેઇ ઉપમા દેઈ। કુકબિ કહાઇ અજસુ કો લેઈ।।
જૌ પટતરિઅ તીય સમ સીયા। જગ અસિ જુબતિ કહાકમનીયા।।
ગિરા મુખર તન અરધ ભવાની। રતિ અતિ દુખિત અતનુ પતિ જાની।।
બિષ બારુની બંધુ પ્રિય જેહી। કહિઅ રમાસમ કિમિ બૈદેહી।।
જૌ છબિ સુધા પયોનિધિ હોઈ। પરમ રૂપમય કચ્છપ સોઈ।।
સોભા રજુ મંદરુ સિંગારૂ। મથૈ પાનિ પંકજ નિજ મારૂ।।