चौपाई
ହରିଜନ ଜାନି ପ୍ରୀତି ଅତି ଗାଢ଼ୀ| ସଜଲ ନଯନ ପୁଲକାବଲି ବାଢ଼ୀ||
ବୂଡ଼ତ ବିରହ ଜଲଧି ହନୁମାନା| ଭଯଉ ତାତ ମୋଂ କହୁଜଲଜାନା||
ଅବ କହୁ କୁସଲ ଜାଉବଲିହାରୀ| ଅନୁଜ ସହିତ ସୁଖ ଭବନ ଖରାରୀ||
କୋମଲଚିତ କୃପାଲ ରଘୁରାଈ| କପି କେହି ହେତୁ ଧରୀ ନିଠୁରାଈ||
ସହଜ ବାନି ସେବକ ସୁଖ ଦାଯକ| କବହୁ ସୁରତି କରତ ରଘୁନାଯକ||
କବହୁନଯନ ମମ ସୀତଲ ତାତା| ହୋଇହହି ନିରଖି ସ୍ଯାମ ମୃଦୁ ଗାତା||
ବଚନୁ ନ ଆବ ନଯନ ଭରେ ବାରୀ| ଅହହ ନାଥ ହୌଂ ନିପଟ ବିସାରୀ||
ଦେଖି ପରମ ବିରହାକୁଲ ସୀତା| ବୋଲା କପି ମୃଦୁ ବଚନ ବିନୀତା||
ମାତୁ କୁସଲ ପ୍ରଭୁ ଅନୁଜ ସମେତା| ତବ ଦୁଖ ଦୁଖୀ ସୁକୃପା ନିକେତା||

चौपाई
ତ୍ରିଜଟା ସନ ବୋଲୀ କର ଜୋରୀ| ମାତୁ ବିପତି ସଂଗିନି ତୈଂ ମୋରୀ||
ତଜୌଂ ଦେହ କରୁ ବେଗି ଉପାଈ| ଦୁସହୁ ବିରହୁ ଅବ ନହିଂ ସହି ଜାଈ||
ଆନି କାଠ ରଚୁ ଚିତା ବନାଈ| ମାତୁ ଅନଲ ପୁନି ଦେହି ଲଗାଈ||
ସତ୍ଯ କରହି ମମ ପ୍ରୀତି ସଯାନୀ| ସୁନୈ କୋ ଶ୍ରବନ ସୂଲ ସମ ବାନୀ||
ସୁନତ ବଚନ ପଦ ଗହି ସମୁଝାଏସି| ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତାପ ବଲ ସୁଜସୁ ସୁନାଏସି||
ନିସି ନ ଅନଲ ମିଲ ସୁନୁ ସୁକୁମାରୀ| ଅସ କହି ସୋ ନିଜ ଭବନ ସିଧାରୀ||
କହ ସୀତା ବିଧି ଭା ପ୍ରତିକୂଲା| ମିଲହି ନ ପାବକ ମିଟିହି ନ ସୂଲା||
ଦେଖିଅତ ପ୍ରଗଟ ଗଗନ ଅଂଗାରା| ଅବନି ନ ଆବତ ଏକଉ ତାରା||
ପାବକମଯ ସସି ସ୍ତ୍ରବତ ନ ଆଗୀ| ମାନହୁମୋହି ଜାନି ହତଭାଗୀ||

चौपाई
ସୀତା ତୈଂ ମମ କୃତ ଅପମାନା| କଟିହଉତବ ସିର କଠିନ କୃପାନା||
ନାହିଂ ତ ସପଦି ମାନୁ ମମ ବାନୀ| ସୁମୁଖି ହୋତି ନ ତ ଜୀବନ ହାନୀ||
ସ୍ଯାମ ସରୋଜ ଦାମ ସମ ସୁଂଦର| ପ୍ରଭୁ ଭୁଜ କରି କର ସମ ଦସକଂଧର||
ସୋ ଭୁଜ କଂଠ କି ତବ ଅସି ଘୋରା| ସୁନୁ ସଠ ଅସ ପ୍ରବାନ ପନ ମୋରା||
ଚଂଦ୍ରହାସ ହରୁ ମମ ପରିତାପଂ| ରଘୁପତି ବିରହ ଅନଲ ସଂଜାତଂ||
ସୀତଲ ନିସିତ ବହସି ବର ଧାରା| କହ ସୀତା ହରୁ ମମ ଦୁଖ ଭାରା||
ସୁନତ ବଚନ ପୁନି ମାରନ ଧାବା| ମଯତନଯାକହି ନୀତି ବୁଝାବା||
କହେସି ସକଲ ନିସିଚରିନ୍ହ ବୋଲାଈ| ସୀତହି ବହୁ ବିଧି ତ୍ରାସହୁ ଜାଈ||
ମାସ ଦିବସ ମହୁକହା ନ ମାନା| ତୌ ମୈଂ ମାରବି କାଢ଼ି କୃପାନା||

चौपाई
ଜାନତହୂଅସ ସ୍ବାମି ବିସାରୀ| ଫିରହିଂ ତେ କାହେ ନ ହୋହିଂ ଦୁଖାରୀ||
ଏହି ବିଧି କହତ ରାମ ଗୁନ ଗ୍ରାମା| ପାବା ଅନିର୍ବାଚ୍ଯ ବିଶ୍ରାମା||
ପୁନି ସବ କଥା ବିଭୀଷନ କହୀ| ଜେହି ବିଧି ଜନକସୁତା ତହରହୀ||
ତବ ହନୁମଂତ କହା ସୁନୁ ଭ୍ରାତା| ଦେଖୀ ଚହଉଜାନକୀ ମାତା||
ଜୁଗୁତି ବିଭୀଷନ ସକଲ ସୁନାଈ| ଚଲେଉ ପବନସୁତ ବିଦା କରାଈ||
କରି ସୋଇ ରୂପ ଗଯଉ ପୁନି ତହବା ବନ ଅସୋକ ସୀତା ରହ ଜହବା|
ଦେଖି ମନହି ମହୁକୀନ୍ହ ପ୍ରନାମା| ବୈଠେହିଂ ବୀତି ଜାତ ନିସି ଜାମା||
କୃସ ତନ ସୀସ ଜଟା ଏକ ବେନୀ| ଜପତି ହୃଦଯରଘୁପତି ଗୁନ ଶ୍ରେନୀ||

चौपाई
ଲଂକା ନିସିଚର ନିକର ନିବାସା| ଇହାକହାସଜ୍ଜନ କର ବାସା||
ମନ ମହୁତରକ କରୈ କପି ଲାଗା| ତେହୀଂ ସମଯ ବିଭୀଷନୁ ଜାଗା||
ରାମ ରାମ ତେହିଂ ସୁମିରନ କୀନ୍ହା| ହୃଦଯହରଷ କପି ସଜ୍ଜନ ଚୀନ୍ହା||
ଏହି ସନ ହଠି କରିହଉପହିଚାନୀ| ସାଧୁ ତେ ହୋଇ ନ କାରଜ ହାନୀ||
ବିପ୍ର ରୁପ ଧରି ବଚନ ସୁନାଏ| ସୁନତ ବିଭୀଷଣ ଉଠି ତହଆଏ||
କରି ପ୍ରନାମ ପୂୀ କୁସଲାଈ| ବିପ୍ର କହହୁ ନିଜ କଥା ବୁଝାଈ||
କୀ ତୁମ୍ହ ହରି ଦାସନ୍ହ ମହକୋଈ| ମୋରେଂ ହୃଦଯ ପ୍ରୀତି ଅତି ହୋଈ||
କୀ ତୁମ୍ହ ରାମୁ ଦୀନ ଅନୁରାଗୀ| ଆଯହୁ ମୋହି କରନ ବଡ଼ଭାଗୀ||