चौपाई
દાદુર ધુનિ ચહુ દિસા સુહાઈ। બેદ પઢ઼હિં જનુ બટુ સમુદાઈ।।
નવ પલ્લવ ભએ બિટપ અનેકા। સાધક મન જસ મિલેં બિબેકા।।
અર્ક જબાસ પાત બિનુ ભયઊ। જસ સુરાજ ખલ ઉદ્યમ ગયઊ।।
ખોજત કતહુમિલઇ નહિં ધૂરી। કરઇ ક્રોધ જિમિ ધરમહિ દૂરી।।
સસિ સંપન્ન સોહ મહિ કૈસી। ઉપકારી કૈ સંપતિ જૈસી।।
નિસિ તમ ઘન ખદ્યોત બિરાજા। જનુ દંભિન્હ કર મિલા સમાજા।।
મહાબૃષ્ટિ ચલિ ફૂટિ કિઆરીં । જિમિ સુતંત્ર ભએબિગરહિં નારીં।।
કૃષી નિરાવહિં ચતુર કિસાના। જિમિ બુધ તજહિં મોહ મદ માના।।
દેખિઅત ચક્રબાક ખગ નાહીં। કલિહિ પાઇ જિમિ ધર્મ પરાહીં।।

चौपाई
સુંદર બન કુસુમિત અતિ સોભા। ગુંજત મધુપ નિકર મધુ લોભા।।
કંદ મૂલ ફલ પત્ર સુહાએ। ભએ બહુત જબ તે પ્રભુ આએ ।।
દેખિ મનોહર સૈલ અનૂપા। રહે તહઅનુજ સહિત સુરભૂપા।।
મધુકર ખગ મૃગ તનુ ધરિ દેવા। કરહિં સિદ્ધ મુનિ પ્રભુ કૈ સેવા।।
મંગલરુપ ભયઉ બન તબ તે । કીન્હ નિવાસ રમાપતિ જબ તે।।
ફટિક સિલા અતિ સુભ્ર સુહાઈ। સુખ આસીન તહાદ્વૌ ભાઈ।।
કહત અનુજ સન કથા અનેકા। ભગતિ બિરતિ નૃપનીતિ બિબેકા।।
બરષા કાલ મેઘ નભ છાએ। ગરજત લાગત પરમ સુહાએ।।

चौपाई
રામ બાલિ નિજ ધામ પઠાવા। નગર લોગ સબ બ્યાકુલ ધાવા।।
નાના બિધિ બિલાપ કર તારા। છૂટે કેસ ન દેહ સારા।।
તારા બિકલ દેખિ રઘુરાયા । દીન્હ ગ્યાન હરિ લીન્હી માયા।।
છિતિ જલ પાવક ગગન સમીરા। પંચ રચિત અતિ અધમ સરીરા।।
પ્રગટ સો તનુ તવ આગેં સોવા। જીવ નિત્ય કેહિ લગિ તુમ્હ રોવા।।
ઉપજા ગ્યાન ચરન તબ લાગી। લીન્હેસિ પરમ ભગતિ બર માગી।।
ઉમા દારુ જોષિત કી નાઈ। સબહિ નચાવત રામુ ગોસાઈ।।
તબ સુગ્રીવહિ આયસુ દીન્હા। મૃતક કર્મ બિધિબત સબ કીન્હા।।
રામ કહા અનુજહિ સમુઝાઈ। રાજ દેહુ સુગ્રીવહિ જાઈ।।

चौपाई
પરા બિકલ મહિ સર કે લાગેં। પુનિ ઉઠિ બૈઠ દેખિ પ્રભુ આગેં।।
સ્યામ ગાત સિર જટા બનાએ અરુન નયન સર ચાપ ચઢ઼ાએ।
પુનિ પુનિ ચિતઇ ચરન ચિત દીન્હા। સુફલ જન્મ માના પ્રભુ ચીન્હા।।
હૃદયપ્રીતિ મુખ બચન કઠોરા। બોલા ચિતઇ રામ કી ઓરા।।
ધર્મ હેતુ અવતરેહુ ગોસાઈ। મારેહુ મોહિ બ્યાધ કી નાઈ।।
મૈં બૈરી સુગ્રીવ પિઆરા। અવગુન કબન નાથ મોહિ મારા।।
અનુજ બધૂ ભગિની સુત નારી। સુનુ સઠ કન્યા સમ એ ચારી।।
ઇન્હહિ કુદ્દષ્ટિ બિલોકઇ જોઈ। તાહિ બધેં કછુ પાપ ન હોઈ।।
મુઢ઼ તોહિ અતિસય અભિમાના। નારિ સિખાવન કરસિ ન કાના।।

चौपाई
જે ન મિત્ર દુખ હોહિં દુખારી। તિન્હહિ બિલોકત પાતક ભારી।।
નિજ દુખ ગિરિ સમ રજ કરિ જાના। મિત્રક દુખ રજ મેરુ સમાના।।
જિન્હ કેં અસિ મતિ સહજ ન આઈ। તે સઠ કત હઠિ કરત મિતાઈ।।
કુપથ નિવારિ સુપંથ ચલાવા। ગુન પ્રગટે અવગુનન્હિ દુરાવા।।
દેત લેત મન સંક ન ધરઈ। બલ અનુમાન સદા હિત કરઈ।।
બિપતિ કાલ કર સતગુન નેહા। શ્રુતિ કહ સંત મિત્ર ગુન એહા।।
આગેં કહ મૃદુ બચન બનાઈ। પાછેં અનહિત મન કુટિલાઈ।।
જા કર ચિત અહિ ગતિ સમ ભાઈ। અસ કુમિત્ર પરિહરેહિ ભલાઈ।।
સેવક સઠ નૃપ કૃપન કુનારી। કપટી મિત્ર સૂલ સમ ચારી।।