चौपाई
ਗਰਜਹਿਂ ਗਜ ਘਂਟਾ ਧੁਨਿ ਘੋਰਾ। ਰਥ ਰਵ ਬਾਜਿ ਹਿਂਸ ਚਹੁ ਓਰਾ।।
ਨਿਦਰਿ ਘਨਹਿ ਘੁਰ੍ਮ੍ਮਰਹਿਂ ਨਿਸਾਨਾ। ਨਿਜ ਪਰਾਇ ਕਛੁ ਸੁਨਿਅ ਨ ਕਾਨਾ।।
ਮਹਾ ਭੀਰ ਭੂਪਤਿ ਕੇ ਦ੍ਵਾਰੇਂ। ਰਜ ਹੋਇ ਜਾਇ ਪਸ਼ਾਨ ਪਬਾਰੇਂ।।
ਚਢ਼ੀ ਅਟਾਰਿਨ੍ਹ ਦੇਖਹਿਂ ਨਾਰੀਂ। ਲਿਂਏਆਰਤੀ ਮਂਗਲ ਥਾਰੀ।।
ਗਾਵਹਿਂ ਗੀਤ ਮਨੋਹਰ ਨਾਨਾ। ਅਤਿ ਆਨਂਦੁ ਨ ਜਾਇ ਬਖਾਨਾ।।
ਤਬ ਸੁਮਂਤ੍ਰ ਦੁਇ ਸ੍ਪਂਦਨ ਸਾਜੀ। ਜੋਤੇ ਰਬਿ ਹਯ ਨਿਂਦਕ ਬਾਜੀ।।
ਦੋਉ ਰਥ ਰੁਚਿਰ ਭੂਪ ਪਹਿਂ ਆਨੇ। ਨਹਿਂ ਸਾਰਦ ਪਹਿਂ ਜਾਹਿਂ ਬਖਾਨੇ।।
ਰਾਜ ਸਮਾਜੁ ਏਕ ਰਥ ਸਾਜਾ। ਦੂਸਰ ਤੇਜ ਪੁਂਜ ਅਤਿ ਭ੍ਰਾਜਾ।।

चौपाई
ਬਾੇ ਬਿਰਦ ਬੀਰ ਰਨ ਗਾਢ਼ੇ। ਨਿਕਸਿ ਭਏ ਪੁਰ ਬਾਹੇਰ ਠਾਢ਼ੇ।।
ਫੇਰਹਿਂ ਚਤੁਰ ਤੁਰਗ ਗਤਿ ਨਾਨਾ। ਹਰਸ਼ਹਿਂ ਸੁਨਿ ਸੁਨਿ ਪਵਨ ਨਿਸਾਨਾ।।
ਰਥ ਸਾਰਥਿਨ੍ਹ ਬਿਚਿਤ੍ਰ ਬਨਾਏ। ਧ੍ਵਜ ਪਤਾਕ ਮਨਿ ਭੂਸ਼ਨ ਲਾਏ।।
ਚਵ ਚਾਰੁ ਕਿਂਕਿਨ ਧੁਨਿ ਕਰਹੀ। ਭਾਨੁ ਜਾਨ ਸੋਭਾ ਅਪਹਰਹੀਂ।।
ਸਾਵਰਨ ਅਗਨਿਤ ਹਯ ਹੋਤੇ। ਤੇ ਤਿਨ੍ਹ ਰਥਨ੍ਹ ਸਾਰਥਿਨ੍ਹ ਜੋਤੇ।।
ਸੁਂਦਰ ਸਕਲ ਅਲਂਕਰਿਤ ਸੋਹੇ। ਜਿਨ੍ਹਹਿ ਬਿਲੋਕਤ ਮੁਨਿ ਮਨ ਮੋਹੇ।।
ਜੇ ਜਲ ਚਲਹਿਂ ਥਲਹਿ ਕੀ ਨਾਈ। ਟਾਪ ਨ ਬੂਡ਼ ਬੇਗ ਅਧਿਕਾਈ।।
ਅਸ੍ਤ੍ਰ ਸਸ੍ਤ੍ਰ ਸਬੁ ਸਾਜੁ ਬਨਾਈ। ਰਥੀ ਸਾਰਥਿਨ੍ਹ ਲਿਏ ਬੋਲਾਈ।।

चौपाई
ਜਹਤਹਜੂਥ ਜੂਥ ਮਿਲਿ ਭਾਮਿਨਿ। ਸਜਿ ਨਵ ਸਪ੍ਤ ਸਕਲ ਦੁਤਿ ਦਾਮਿਨਿ।।
ਬਿਧੁਬਦਨੀਂ ਮਰਿਗ ਸਾਵਕ ਲੋਚਨਿ। ਨਿਜ ਸਰੁਪ ਰਤਿ ਮਾਨੁ ਬਿਮੋਚਨਿ।।
ਗਾਵਹਿਂ ਮਂਗਲ ਮਂਜੁਲ ਬਾਨੀਂ। ਸੁਨਿਕਲ ਰਵ ਕਲਕਂਠਿ ਲਜਾਨੀਂ।।
ਭੂਪ ਭਵਨ ਕਿਮਿ ਜਾਇ ਬਖਾਨਾ। ਬਿਸ੍ਵ ਬਿਮੋਹਨ ਰਚੇਉ ਬਿਤਾਨਾ।।
ਮਂਗਲ ਦ੍ਰਬ੍ਯ ਮਨੋਹਰ ਨਾਨਾ। ਰਾਜਤ ਬਾਜਤ ਬਿਪੁਲ ਨਿਸਾਨਾ।।
ਕਤਹੁਬਿਰਿਦ ਬਂਦੀ ਉਚ੍ਚਰਹੀਂ। ਕਤਹੁਬੇਦ ਧੁਨਿ ਭੂਸੁਰ ਕਰਹੀਂ।।
ਗਾਵਹਿਂ ਸੁਂਦਰਿ ਮਂਗਲ ਗੀਤਾ। ਲੈ ਲੈ ਨਾਮੁ ਰਾਮੁ ਅਰੁ ਸੀਤਾ।।
ਬਹੁਤ ਉਛਾਹੁ ਭਵਨੁ ਅਤਿ ਥੋਰਾ। ਮਾਨਹੁਉਮਗਿ ਚਲਾ ਚਹੁ ਓਰਾ।।

चौपाई
ਰਾਜਾ ਸਬੁ ਰਨਿਵਾਸ ਬੋਲਾਈ। ਜਨਕ ਪਤ੍ਰਿਕਾ ਬਾਚਿ ਸੁਨਾਈ।।
ਸੁਨਿ ਸਂਦੇਸੁ ਸਕਲ ਹਰਸ਼ਾਨੀਂ। ਅਪਰ ਕਥਾ ਸਬ ਭੂਪ ਬਖਾਨੀਂ।।
ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਫੁਲ੍ਲਿਤ ਰਾਜਹਿਂ ਰਾਨੀ। ਮਨਹੁਸਿਖਿਨਿ ਸੁਨਿ ਬਾਰਿਦ ਬਨੀ।।
ਮੁਦਿਤ ਅਸੀਸ ਦੇਹਿਂ ਗੁਰੁ ਨਾਰੀਂ। ਅਤਿ ਆਨਂਦ ਮਗਨ ਮਹਤਾਰੀਂ।।
ਲੇਹਿਂ ਪਰਸ੍ਪਰ ਅਤਿ ਪ੍ਰਿਯ ਪਾਤੀ। ਹਰਿਦਯਲਗਾਇ ਜੁਡ਼ਾਵਹਿਂ ਛਾਤੀ।।
ਰਾਮ ਲਖਨ ਕੈ ਕੀਰਤਿ ਕਰਨੀ। ਬਾਰਹਿਂ ਬਾਰ ਭੂਪਬਰ ਬਰਨੀ।।
ਮੁਨਿ ਪ੍ਰਸਾਦੁ ਕਹਿ ਦ੍ਵਾਰ ਸਿਧਾਏ। ਰਾਨਿਨ੍ਹ ਤਬ ਮਹਿਦੇਵ ਬੋਲਾਏ।।
ਦਿਏ ਦਾਨ ਆਨਂਦ ਸਮੇਤਾ। ਚਲੇ ਬਿਪ੍ਰਬਰ ਆਸਿਸ਼ ਦੇਤਾ।।

चौपाई
ਸੁਨਿ ਸਰੋਸ਼ ਭਰਿਗੁਨਾਯਕੁ ਆਏ। ਬਹੁਤ ਭਾਿ ਤਿਨ੍ਹ ਆਿ ਦੇਖਾਏ।।
ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਬਲੁ ਨਿਜ ਧਨੁ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਕਰਿ ਬਹੁ ਬਿਨਯ ਗਵਨੁ ਬਨ ਕੀਨ੍ਹਾ।।
ਰਾਜਨ ਰਾਮੁ ਅਤੁਲਬਲ ਜੈਸੇਂ। ਤੇਜ ਨਿਧਾਨ ਲਖਨੁ ਪੁਨਿ ਤੈਸੇਂ।।
ਕਂਪਹਿ ਭੂਪ ਬਿਲੋਕਤ ਜਾਕੇਂ। ਜਿਮਿ ਗਜ ਹਰਿ ਕਿਸੋਰ ਕੇ ਤਾਕੇਂ।।
ਦੇਵ ਦੇਖਿ ਤਵ ਬਾਲਕ ਦੋਊ। ਅਬ ਨ ਆਿ ਤਰ ਆਵਤ ਕੋਊ।।
ਦੂਤ ਬਚਨ ਰਚਨਾ ਪ੍ਰਿਯ ਲਾਗੀ। ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਤਾਪ ਬੀਰ ਰਸ ਪਾਗੀ।।
ਸਭਾ ਸਮੇਤ ਰਾਉ ਅਨੁਰਾਗੇ। ਦੂਤਨ੍ਹ ਦੇਨ ਨਿਛਾਵਰਿ ਲਾਗੇ।।
ਕਹਿ ਅਨੀਤਿ ਤੇ ਮੂਦਹਿਂ ਕਾਨਾ। ਧਰਮੁ ਬਿਚਾਰਿ ਸਬਹਿਂ ਸੁਖ ਮਾਨਾ।।