चौपाई
ਤਬਹਿਂ ਰਾਯਪ੍ਰਿਯ ਨਾਰਿ ਬੋਲਾਈਂ। ਕੌਸਲ੍ਯਾਦਿ ਤਹਾਚਲਿ ਆਈ।।
ਅਰ੍ਧ ਭਾਗ ਕੌਸਲ੍ਯਾਹਿ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਉਭਯ ਭਾਗ ਆਧੇ ਕਰ ਕੀਨ੍ਹਾ।।
ਕੈਕੇਈ ਕਹਨਰਿਪ ਸੋ ਦਯਊ। ਰਹ੍ਯੋ ਸੋ ਉਭਯ ਭਾਗ ਪੁਨਿ ਭਯਊ।।
ਕੌਸਲ੍ਯਾ ਕੈਕੇਈ ਹਾਥ ਧਰਿ। ਦੀਨ੍ਹ ਸੁਮਿਤ੍ਰਹਿ ਮਨ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਕਰਿ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਗਰ੍ਭਸਹਿਤ ਸਬ ਨਾਰੀ। ਭਈਂ ਹਰਿਦਯਹਰਸ਼ਿਤ ਸੁਖ ਭਾਰੀ।।
ਜਾ ਦਿਨ ਤੇਂ ਹਰਿ ਗਰ੍ਭਹਿਂ ਆਏ। ਸਕਲ ਲੋਕ ਸੁਖ ਸਂਪਤਿ ਛਾਏ।।
ਮਂਦਿਰ ਮਹਸਬ ਰਾਜਹਿਂ ਰਾਨੀ। ਸੋਭਾ ਸੀਲ ਤੇਜ ਕੀ ਖਾਨੀਂ।।
ਸੁਖ ਜੁਤ ਕਛੁਕ ਕਾਲ ਚਲਿ ਗਯਊ। ਜੇਹਿਂ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਗਟ ਸੋ ਅਵਸਰ ਭਯਊ।।

चौपाई
ਗਏ ਦੇਵ ਸਬ ਨਿਜ ਨਿਜ ਧਾਮਾ। ਭੂਮਿ ਸਹਿਤ ਮਨ ਕਹੁਬਿਸ਼੍ਰਾਮਾ ।
ਜੋ ਕਛੁ ਆਯਸੁ ਬ੍ਰਹ੍ਮਾਦੀਨ੍ਹਾ। ਹਰਸ਼ੇ ਦੇਵ ਬਿਲਂਬ ਨ ਕੀਨ੍ਹਾ।।
ਬਨਚਰ ਦੇਹ ਧਰਿ ਛਿਤਿ ਮਾਹੀਂ। ਅਤੁਲਿਤ ਬਲ ਪ੍ਰਤਾਪ ਤਿਨ੍ਹ ਪਾਹੀਂ।।
ਗਿਰਿ ਤਰੁ ਨਖ ਆਯੁਧ ਸਬ ਬੀਰਾ। ਹਰਿ ਮਾਰਗ ਚਿਤਵਹਿਂ ਮਤਿਧੀਰਾ।।
ਗਿਰਿ ਕਾਨਨ ਜਹਤਹਭਰਿ ਪੂਰੀ। ਰਹੇ ਨਿਜ ਨਿਜ ਅਨੀਕ ਰਚਿ ਰੂਰੀ।।
ਯਹ ਸਬ ਰੁਚਿਰ ਚਰਿਤ ਮੈਂ ਭਾਸ਼ਾ। ਅਬ ਸੋ ਸੁਨਹੁ ਜੋ ਬੀਚਹਿਂ ਰਾਖਾ।।
ਅਵਧਪੁਰੀਂ ਰਘੁਕੁਲਮਨਿ ਰਾਊ। ਬੇਦ ਬਿਦਿਤ ਤੇਹਿ ਦਸਰਥ ਨਾਊ।
ਧਰਮ ਧੁਰਂਧਰ ਗੁਨਨਿਧਿ ਗ੍ਯਾਨੀ। ਹਰਿਦਯਭਗਤਿ ਮਤਿ ਸਾਰਪਾਨੀ।।

छंद
ਜਯ ਜਯ ਸੁਰਨਾਯਕ ਜਨ ਸੁਖਦਾਯਕ ਪ੍ਰਨਤਪਾਲ ਭਗਵਂਤਾ।
ਗੋ ਦ੍ਵਿਜ ਹਿਤਕਾਰੀ ਜਯ ਅਸੁਰਾਰੀ ਸਿਧੁਂਸੁਤਾ ਪ੍ਰਿਯ ਕਂਤਾ।।
ਪਾਲਨ ਸੁਰ ਧਰਨੀ ਅਦ੍ਭੁਤ ਕਰਨੀ ਮਰਮ ਨ ਜਾਨਇ ਕੋਈ।
ਜੋ ਸਹਜ ਕਰਿਪਾਲਾ ਦੀਨਦਯਾਲਾ ਕਰਉ ਅਨੁਗ੍ਰਹ ਸੋਈ।।
ਜਯ ਜਯ ਅਬਿਨਾਸੀ ਸਬ ਘਟ ਬਾਸੀ ਬ੍ਯਾਪਕ ਪਰਮਾਨਂਦਾ।
ਅਬਿਗਤ ਗੋਤੀਤਂ ਚਰਿਤ ਪੁਨੀਤਂ ਮਾਯਾਰਹਿਤ ਮੁਕੁਂਦਾ।।
ਜੇਹਿ ਲਾਗਿ ਬਿਰਾਗੀ ਅਤਿ ਅਨੁਰਾਗੀ ਬਿਗਤਮੋਹ ਮੁਨਿਬਰਿਂਦਾ।
ਨਿਸਿ ਬਾਸਰ ਧ੍ਯਾਵਹਿਂ ਗੁਨ ਗਨ ਗਾਵਹਿਂ ਜਯਤਿ ਸਚ੍ਚਿਦਾਨਂਦਾ।।
ਜੇਹਿਂ ਸਰਿਸ਼੍ਟਿ ਉਪਾਈ ਤ੍ਰਿਬਿਧ ਬਨਾਈ ਸਂਗ ਸਹਾਯ ਨ ਦੂਜਾ।
ਸੋ ਕਰਉ ਅਘਾਰੀ ਚਿਂਤ ਹਮਾਰੀ ਜਾਨਿਅ ਭਗਤਿ ਨ ਪੂਜਾ।।

चौपाई
ਬਾਢ਼ੇ ਖਲ ਬਹੁ ਚੋਰ ਜੁਆਰਾ। ਜੇ ਲਂਪਟ ਪਰਧਨ ਪਰਦਾਰਾ।।
ਮਾਨਹਿਂ ਮਾਤੁ ਪਿਤਾ ਨਹਿਂ ਦੇਵਾ। ਸਾਧੁਨ੍ਹ ਸਨ ਕਰਵਾਵਹਿਂ ਸੇਵਾ।।
ਜਿਨ੍ਹ ਕੇ ਯਹ ਆਚਰਨ ਭਵਾਨੀ। ਤੇ ਜਾਨੇਹੁ ਨਿਸਿਚਰ ਸਬ ਪ੍ਰਾਨੀ।।
ਅਤਿਸਯ ਦੇਖਿ ਧਰ੍ਮ ਕੈ ਗ੍ਲਾਨੀ। ਪਰਮ ਸਭੀਤ ਧਰਾ ਅਕੁਲਾਨੀ।।
ਗਿਰਿ ਸਰਿ ਸਿਂਧੁ ਭਾਰ ਨਹਿਂ ਮੋਹੀ। ਜਸ ਮੋਹਿ ਗਰੁਅ ਏਕ ਪਰਦ੍ਰੋਹੀ।।
ਸਕਲ ਧਰ੍ਮ ਦੇਖਇ ਬਿਪਰੀਤਾ। ਕਹਿ ਨ ਸਕਇ ਰਾਵਨ ਭਯ ਭੀਤਾ।।
ਧੇਨੁ ਰੂਪ ਧਰਿ ਹਰਿਦਯਬਿਚਾਰੀ। ਗਈ ਤਹਾਜਹਸੁਰ ਮੁਨਿ ਝਾਰੀ।।
ਨਿਜ ਸਂਤਾਪ ਸੁਨਾਏਸਿ ਰੋਈ। ਕਾਹੂ ਤੇਂ ਕਛੁ ਕਾਜ ਨ ਹੋਈ।।

चौपाई
ਮੇਘਨਾਦ ਕਹੁਪੁਨਿ ਹਰਾਵਾ। ਦੀਨ੍ਹੀ ਸਿਖ ਬਲੁ ਬਯਰੁ ਬਢ਼ਾਵਾ।।
ਜੇ ਸੁਰ ਸਮਰ ਧੀਰ ਬਲਵਾਨਾ। ਜਿਨ੍ਹ ਕੇਂ ਲਰਿਬੇ ਕਰ ਅਭਿਮਾਨਾ।।
ਤਿਨ੍ਹਹਿ ਜੀਤਿ ਰਨ ਆਨੇਸੁ ਬਾੀ। ਉਠਿ ਸੁਤ ਪਿਤੁ ਅਨੁਸਾਸਨ ਕਾੀ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਸਬਹੀ ਅਗ੍ਯਾ ਦੀਨ੍ਹੀ। ਆਪੁਨੁ ਚਲੇਉ ਗਦਾ ਕਰ ਲੀਨ੍ਹੀ।।
ਚਲਤ ਦਸਾਨਨ ਡੋਲਤਿ ਅਵਨੀ। ਗਰ੍ਜਤ ਗਰ੍ਭ ਸ੍ਤ੍ਰਵਹਿਂ ਸੁਰ ਰਵਨੀ।।
ਰਾਵਨ ਆਵਤ ਸੁਨੇਉ ਸਕੋਹਾ। ਦੇਵਨ੍ਹ ਤਕੇ ਮੇਰੁ ਗਿਰਿ ਖੋਹਾ।।
ਦਿਗਪਾਲਨ੍ਹ ਕੇ ਲੋਕ ਸੁਹਾਏ। ਸੂਨੇ ਸਕਲ ਦਸਾਨਨ ਪਾਏ।।
ਪੁਨਿ ਪੁਨਿ ਸਿਂਘਨਾਦ ਕਰਿ ਭਾਰੀ। ਦੇਇ ਦੇਵਤਨ੍ਹ ਗਾਰਿ ਪਚਾਰੀ।।
ਰਨ ਮਦ ਮਤ੍ਤ ਫਿਰਇ ਜਗ ਧਾਵਾ। ਪ੍ਰਤਿਭਟ ਖੌਜਤ ਕਤਹੁਨ ਪਾਵਾ।।