चौपाई
ਸਯਨ ਕੀਨ੍ਹ ਨਰਿਪ ਆਯਸੁ ਮਾਨੀ। ਆਸਨ ਜਾਇ ਬੈਠ ਛਲਗ੍ਯਾਨੀ।।
ਸ਼੍ਰਮਿਤ ਭੂਪ ਨਿਦ੍ਰਾ ਅਤਿ ਆਈ। ਸੋ ਕਿਮਿ ਸੋਵ ਸੋਚ ਅਧਿਕਾਈ।।
ਕਾਲਕੇਤੁ ਨਿਸਿਚਰ ਤਹਆਵਾ। ਜੇਹਿਂ ਸੂਕਰ ਹੋਇ ਨਰਿਪਹਿ ਭੁਲਾਵਾ।।
ਪਰਮ ਮਿਤ੍ਰ ਤਾਪਸ ਨਰਿਪ ਕੇਰਾ। ਜਾਨਇ ਸੋ ਅਤਿ ਕਪਟ ਘਨੇਰਾ।।
ਤੇਹਿ ਕੇ ਸਤ ਸੁਤ ਅਰੁ ਦਸ ਭਾਈ। ਖਲ ਅਤਿ ਅਜਯ ਦੇਵ ਦੁਖਦਾਈ।।
ਪ੍ਰਥਮਹਿ ਭੂਪ ਸਮਰ ਸਬ ਮਾਰੇ। ਬਿਪ੍ਰ ਸਂਤ ਸੁਰ ਦੇਖਿ ਦੁਖਾਰੇ।।
ਤੇਹਿਂ ਖਲ ਪਾਛਿਲ ਬਯਰੁ ਸਰਾ। ਤਾਪਸ ਨਰਿਪ ਮਿਲਿ ਮਂਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰਾ।।
ਜੇਹਿ ਰਿਪੁ ਛਯ ਸੋਇ ਰਚੇਨ੍ਹਿ ਉਪਾਊ। ਭਾਵੀ ਬਸ ਨ ਜਾਨ ਕਛੁ ਰਾਊ।।

चौपाई
ਜਾਨਿ ਨਰਿਪਹਿ ਆਪਨ ਆਧੀਨਾ। ਬੋਲਾ ਤਾਪਸ ਕਪਟ ਪ੍ਰਬੀਨਾ।।
ਸਤ੍ਯ ਕਹਉਭੂਪਤਿ ਸੁਨੁ ਤੋਹੀ। ਜਗ ਨਾਹਿਨ ਦੁਰ੍ਲਭ ਕਛੁ ਮੋਹੀ।।
ਅਵਸਿ ਕਾਜ ਮੈਂ ਕਰਿਹਉਤੋਰਾ। ਮਨ ਤਨ ਬਚਨ ਭਗਤ ਤੈਂ ਮੋਰਾ।।
ਜੋਗ ਜੁਗੁਤਿ ਤਪ ਮਂਤ੍ਰ ਪ੍ਰਭਾਊ। ਫਲਇ ਤਬਹਿਂ ਜਬ ਕਰਿਅ ਦੁਰਾਊ।।
ਜੌਂ ਨਰੇਸ ਮੈਂ ਕਰੌਂ ਰਸੋਈ। ਤੁਮ੍ਹ ਪਰੁਸਹੁ ਮੋਹਿ ਜਾਨ ਨ ਕੋਈ।।
ਅਨ੍ਨ ਸੋ ਜੋਇ ਜੋਇ ਭੋਜਨ ਕਰਈ। ਸੋਇ ਸੋਇ ਤਵ ਆਯਸੁ ਅਨੁਸਰਈ।।
ਪੁਨਿ ਤਿਨ੍ਹ ਕੇ ਗਰਿਹ ਜੇਵ ਜੋਊ। ਤਵ ਬਸ ਹੋਇ ਭੂਪ ਸੁਨੁ ਸੋਊ।।
ਜਾਇ ਉਪਾਯ ਰਚਹੁ ਨਰਿਪ ਏਹੂ। ਸਂਬਤ ਭਰਿ ਸਂਕਲਪ ਕਰੇਹੂ।।

चौपाई
ਤਾਤੇਂ ਮੈ ਤੋਹਿ ਬਰਜਉਰਾਜਾ। ਕਹੇਂ ਕਥਾ ਤਵ ਪਰਮ ਅਕਾਜਾ।।
ਛਠੇਂ ਸ਼੍ਰਵਨ ਯਹ ਪਰਤ ਕਹਾਨੀ। ਨਾਸ ਤੁਮ੍ਹਾਰ ਸਤ੍ਯ ਮਮ ਬਾਨੀ।।
ਯਹ ਪ੍ਰਗਟੇਂ ਅਥਵਾ ਦ੍ਵਿਜਸ਼੍ਰਾਪਾ। ਨਾਸ ਤੋਰ ਸੁਨੁ ਭਾਨੁਪ੍ਰਤਾਪਾ।।
ਆਨ ਉਪਾਯਨਿਧਨ ਤਵ ਨਾਹੀਂ। ਜੌਂ ਹਰਿ ਹਰ ਕੋਪਹਿਂ ਮਨ ਮਾਹੀਂ।।
ਸਤ੍ਯ ਨਾਥ ਪਦ ਗਹਿ ਨਰਿਪ ਭਾਸ਼ਾ। ਦ੍ਵਿਜ ਗੁਰ ਕੋਪ ਕਹਹੁ ਕੋ ਰਾਖਾ।।
ਰਾਖਇ ਗੁਰ ਜੌਂ ਕੋਪ ਬਿਧਾਤਾ। ਗੁਰ ਬਿਰੋਧ ਨਹਿਂ ਕੋਉ ਜਗ ਤ੍ਰਾਤਾ।।
ਜੌਂ ਨ ਚਲਬ ਹਮ ਕਹੇ ਤੁਮ੍ਹਾਰੇਂ। ਹੋਉ ਨਾਸ ਨਹਿਂ ਸੋਚ ਹਮਾਰੇਂ।।
ਏਕਹਿਂ ਡਰ ਡਰਪਤ ਮਨ ਮੋਰਾ। ਪ੍ਰਭੁ ਮਹਿਦੇਵ ਸ਼੍ਰਾਪ ਅਤਿ ਘੋਰਾ।।

चौपाई
ਨਾਮ ਤੁਮ੍ਹਾਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਦਿਨੇਸਾ। ਸਤ੍ਯਕੇਤੁ ਤਵ ਪਿਤਾ ਨਰੇਸਾ।।
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਸਬ ਜਾਨਿਅ ਰਾਜਾ। ਕਹਿਅ ਨ ਆਪਨ ਜਾਨਿ ਅਕਾਜਾ।।
ਦੇਖਿ ਤਾਤ ਤਵ ਸਹਜ ਸੁਧਾਈ। ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਨੀਤਿ ਨਿਪੁਨਾਈ।।
ਉਪਜਿ ਪਰਿ ਮਮਤਾ ਮਨ ਮੋਰੇਂ। ਕਹਉਕਥਾ ਨਿਜ ਪੂਛੇ ਤੋਰੇਂ।।
ਅਬ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਮੈਂ ਸਂਸਯ ਨਾਹੀਂ। ਮਾਗੁ ਜੋ ਭੂਪ ਭਾਵ ਮਨ ਮਾਹੀਂ।।
ਸੁਨਿ ਸੁਬਚਨ ਭੂਪਤਿ ਹਰਸ਼ਾਨਾ। ਗਹਿ ਪਦ ਬਿਨਯ ਕੀਨ੍ਹਿ ਬਿਧਿ ਨਾਨਾ।।
ਕਰਿਪਾਸਿਂਧੁ ਮੁਨਿ ਦਰਸਨ ਤੋਰੇਂ। ਚਾਰਿ ਪਦਾਰਥ ਕਰਤਲ ਮੋਰੇਂ।।
ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਤਥਾਪਿ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਬਿਲੋਕੀ। ਮਾਗਿ ਅਗਮ ਬਰ ਹੋਉਅਸੋਕੀ।।

चौपाई
ਤਾਤੇਂ ਗੁਪੁਤ ਰਹਉਜਗ ਮਾਹੀਂ। ਹਰਿ ਤਜਿ ਕਿਮਪਿ ਪ੍ਰਯੋਜਨ ਨਾਹੀਂ।।
ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਨਤ ਸਬ ਬਿਨਹਿਂ ਜਨਾਏ ਕਹਹੁ ਕਵਨਿ ਸਿਧਿ ਲੋਕ ਰਿਝਾਏ।
ਤੁਮ੍ਹ ਸੁਚਿ ਸੁਮਤਿ ਪਰਮ ਪ੍ਰਿਯ ਮੋਰੇਂ। ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਮੋਹਿ ਪਰ ਤੋਰੇਂ।।
ਅਬ ਜੌਂ ਤਾਤ ਦੁਰਾਵਉਤੋਹੀ। ਦਾਰੁਨ ਦੋਸ਼ ਘਟਇ ਅਤਿ ਮੋਹੀ।।
ਜਿਮਿ ਜਿਮਿ ਤਾਪਸੁ ਕਥਇ ਉਦਾਸਾ। ਤਿਮਿ ਤਿਮਿ ਨਰਿਪਹਿ ਉਪਜ ਬਿਸ੍ਵਾਸਾ।।
ਦੇਖਾ ਸ੍ਵਬਸ ਕਰ੍ਮ ਮਨ ਬਾਨੀ। ਤਬ ਬੋਲਾ ਤਾਪਸ ਬਗਧ੍ਯਾਨੀ।।
ਨਾਮ ਹਮਾਰ ਏਕਤਨੁ ਭਾਈ। ਸੁਨਿ ਨਰਿਪ ਬੋਲੇ ਪੁਨਿ ਸਿਰੁ ਨਾਈ।।
ਕਹਹੁ ਨਾਮ ਕਰ ਅਰਥ ਬਖਾਨੀ। ਮੋਹਿ ਸੇਵਕ ਅਤਿ ਆਪਨ ਜਾਨੀ।।