चौपाई
ଜଦପି ନାଥ ବହୁ ଅବଗୁନ ମୋରେଂ| ସେବକ ପ୍ରଭୁହି ପରୈ ଜନି ଭୋରେଂ||
ନାଥ ଜୀବ ତବ ମାଯାମୋହା| ସୋ ନିସ୍ତରଇ ତୁମ୍ହାରେହିଂ ଛୋହା||
ତା ପର ମୈଂ ରଘୁବୀର ଦୋହାଈ| ଜାନଉନହିଂ କଛୁ ଭଜନ ଉପାଈ||
ସେବକ ସୁତ ପତି ମାତୁ ଭରୋସେଂ| ରହଇ ଅସୋଚ ବନଇ ପ୍ରଭୁ ପୋସେଂ||
ଅସ କହି ପରେଉ ଚରନ ଅକୁଲାଈ| ନିଜ ତନୁ ପ୍ରଗଟି ପ୍ରୀତି ଉର ଛାଈ||
ତବ ରଘୁପତି ଉଠାଇ ଉର ଲାବା| ନିଜ ଲୋଚନ ଜଲ ସୀଂଚି ଜୁଡ଼ାବା||
ସୁନୁ କପି ଜିଯମାନସି ଜନି ଊନା| ତୈଂ ମମ ପ୍ରିଯ ଲଛିମନ ତେ ଦୂନା||
ସମଦରସୀ ମୋହି କହ ସବ କୋଊ| ସେବକ ପ୍ରିଯ ଅନନ୍ଯଗତି ସୋଊ||
दोहा/सोरठा
ସୋ ଅନନ୍ଯ ଜାକେଂ ଅସି ମତି ନ ଟରଇ ହନୁମଂତ|
ମୈଂ ସେବକ ସଚରାଚର ରୂପ ସ୍ବାମି ଭଗବଂତ||3||