चौपाई
ନିସିଚରି ଏକ ସିଂଧୁ ମହୁରହଈ| କରି ମାଯା ନଭୁ କେ ଖଗ ଗହଈ||
ଜୀବ ଜଂତୁ ଜେ ଗଗନ ଉଡ଼ାହୀଂ| ଜଲ ବିଲୋକି ତିନ୍ହ କୈ ପରିଛାହୀଂ||
ଗହଇ ଛାହସକ ସୋ ନ ଉଡ଼ାଈ| ଏହି ବିଧି ସଦା ଗଗନଚର ଖାଈ||
ସୋଇ ଛଲ ହନୂମାନ କହକୀନ୍ହା| ତାସୁ କପଟୁ କପି ତୁରତହିଂ ଚୀନ୍ହା||
ତାହି ମାରି ମାରୁତସୁତ ବୀରା| ବାରିଧି ପାର ଗଯଉ ମତିଧୀରା||
ତହାଜାଇ ଦେଖୀ ବନ ସୋଭା| ଗୁଂଜତ ଚଂଚରୀକ ମଧୁ ଲୋଭା||
ନାନା ତରୁ ଫଲ ଫୂଲ ସୁହାଏ| ଖଗ ମୃଗ ବୃଂଦ ଦେଖି ମନ ଭାଏ||
ସୈଲ ବିସାଲ ଦେଖି ଏକ ଆଗେଂ| ତା ପର ଧାଇ ଚଢେଉ ଭଯ ତ୍ଯାଗେଂ||
ଉମା ନ କଛୁ କପି କୈ ଅଧିକାଈ| ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତାପ ଜୋ କାଲହି ଖାଈ||
ଗିରି ପର ଚଢି ଲଂକା ତେହିଂ ଦେଖୀ| କହି ନ ଜାଇ ଅତି ଦୁର୍ଗ ବିସେଷୀ||
ଅତି ଉତଂଗ ଜଲନିଧି ଚହୁ ପାସା| କନକ କୋଟ କର ପରମ ପ୍ରକାସା||
ବନ ବାଗ ଉପବନ ବାଟିକା ସର କୂପ ବାପୀଂ ସୋହହୀଂ|
ନର ନାଗ ସୁର ଗଂଧର୍ବ କନ୍ଯା ରୂପ ମୁନି ମନ ମୋହହୀଂ||
କହୁମାଲ ଦେହ ବିସାଲ ସୈଲ ସମାନ ଅତିବଲ ଗର୍ଜହୀଂ|
ନାନା ଅଖାରେନ୍ହ ଭିରହିଂ ବହୁ ବିଧି ଏକ ଏକନ୍ହ ତର୍ଜହୀଂ||2||
କରି ଜତନ ଭଟ କୋଟିନ୍ହ ବିକଟ ତନ ନଗର ଚହୁଦିସି ରଚ୍ଛହୀଂ|
କହୁମହିଷ ମାନଷୁ ଧେନୁ ଖର ଅଜ ଖଲ ନିସାଚର ଭଚ୍ଛହୀଂ||
ଏହି ଲାଗି ତୁଲସୀଦାସ ଇନ୍ହ କୀ କଥା କଛୁ ଏକ ହୈ କହୀ|
ରଘୁବୀର ସର ତୀରଥ ସରୀରନ୍ହି ତ୍ଯାଗି ଗତି ପୈହହିଂ ସହୀ||3||

छंद
କନକ କୋଟ ବିଚିତ୍ର ମନି କୃତ ସୁଂଦରାଯତନା ଘନା|
ଚଉହଟ୍ଟ ହଟ୍ଟ ସୁବଟ୍ଟ ବୀଥୀଂ ଚାରୁ ପୁର ବହୁ ବିଧି ବନା||
ଗଜ ବାଜି ଖଚ୍ଚର ନିକର ପଦଚର ରଥ ବରୂଥିନ୍ହ କୋ ଗନୈ||
ବହୁରୂପ ନିସିଚର ଜୂଥ ଅତିବଲ ସେନ ବରନତ ନହିଂ ବନୈ||1||

दोहा/सोरठा
ପୁର ରଖବାରେ ଦେଖି ବହୁ କପି ମନ କୀନ୍ହ ବିଚାର|
ଅତି ଲଘୁ ରୂପ ଧରୌଂ ନିସି ନଗର କରୌଂ ପଇସାର||3||