चौपाई
ଶ୍ଲୋକ- ବିନିଚ୍ଶ୍ରିତଂ ବଦାମି ତେ ନ ଅନ୍ଯଥା ବଚାଂସି ମେ|
ହରିଂ ନରା ଭଜନ୍ତି ଯେତିଦୁସ୍ତରଂ ତରନ୍ତି ତେ||122(ଗ)||
କହେଉନାଥ ହରି ଚରିତ ଅନୂପା| ବ୍ଯାସ ସମାସ ସ୍ବମତି ଅନୁରୁପା||
ଶ୍ରୁତି ସିଦ୍ଧାଂତ ଇହଇ ଉରଗାରୀ| ରାମ ଭଜିଅ ସବ କାଜ ବିସାରୀ||
ପ୍ରଭୁ ରଘୁପତି ତଜି ସେଇଅ କାହୀ| ମୋହି ସେ ସଠ ପର ମମତା ଜାହୀ||
ତୁମ୍ହ ବିଗ୍ଯାନରୂପ ନହିଂ ମୋହା| ନାଥ କୀନ୍ହି ମୋ ପର ଅତି ଛୋହା||
ପୂଛିହୁରାମ କଥା ଅତି ପାବନି| ସୁକ ସନକାଦି ସଂଭୁ ମନ ଭାବନି||
ସତ ସଂଗତି ଦୁର୍ଲଭ ସଂସାରା| ନିମିଷ ଦଂଡ ଭରି ଏକଉ ବାରା||
ଦେଖୁ ଗରୁଡ଼ ନିଜ ହୃଦଯବିଚାରୀ| ମୈଂ ରଘୁବୀର ଭଜନ ଅଧିକାରୀ||
ସକୁନାଧମ ସବ ଭାି ଅପାବନ| ପ୍ରଭୁ ମୋହି କୀନ୍ହ ବିଦିତ ଜଗ ପାବନ||

दोहा/सोरठा
ଆଜୁ ଧନ୍ଯ ମୈଂ ଧନ୍ଯ ଅତି ଜଦ୍ଯପି ସବ ବିଧି ହୀନ|
ନିଜ ଜନ ଜାନି ରାମ ମୋହି ସଂତ ସମାଗମ ଦୀନ||123(କ)||
ନାଥ ଜଥାମତି ଭାଷେଉରାଖେଉନହିଂ କଛୁ ଗୋଇ|
ଚରିତ ସିଂଧୁ ରଘୁନାଯକ ଥାହ କି ପାବଇ କୋଇ||123||