चौपाई
ਜਬ ਰਘੁਨਾਥ ਸਮਰ ਰਿਪੁ ਜੀਤੇ। ਸੁਰ ਨਰ ਮੁਨਿ ਸਬ ਕੇ ਭਯ ਬੀਤੇ।।
ਤਬ ਲਛਿਮਨ ਸੀਤਹਿ ਲੈ ਆਏ। ਪ੍ਰਭੁ ਪਦ ਪਰਤ ਹਰਸ਼ਿ ਉਰ ਲਾਏ।
ਸੀਤਾ ਚਿਤਵ ਸ੍ਯਾਮ ਮਰਿਦੁ ਗਾਤਾ। ਪਰਮ ਪ੍ਰੇਮ ਲੋਚਨ ਨ ਅਘਾਤਾ।।
ਪਂਚਵਟੀਂ ਬਸਿ ਸ਼੍ਰੀਰਘੁਨਾਯਕ। ਕਰਤ ਚਰਿਤ ਸੁਰ ਮੁਨਿ ਸੁਖਦਾਯਕ।।
ਧੁਆਦੇਖਿ ਖਰਦੂਸ਼ਨ ਕੇਰਾ। ਜਾਇ ਸੁਪਨਖਾਰਾਵਨ ਪ੍ਰੇਰਾ।।
ਬੋਲਿ ਬਚਨ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰਿ ਭਾਰੀ। ਦੇਸ ਕੋਸ ਕੈ ਸੁਰਤਿ ਬਿਸਾਰੀ।।
ਕਰਸਿ ਪਾਨ ਸੋਵਸਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ। ਸੁਧਿ ਨਹਿਂ ਤਵ ਸਿਰ ਪਰ ਆਰਾਤੀ।।
ਰਾਜ ਨੀਤਿ ਬਿਨੁ ਧਨ ਬਿਨੁ ਧਰ੍ਮਾ। ਹਰਿਹਿ ਸਮਰ੍ਪੇ ਬਿਨੁ ਸਤਕਰ੍ਮਾ।।
ਬਿਦ੍ਯਾ ਬਿਨੁ ਬਿਬੇਕ ਉਪਜਾਏ ਸ਼੍ਰਮ ਫਲ ਪਢ਼ੇ ਕਿਏਅਰੁ ਪਾਏ।
ਸਂਗ ਤੇ ਜਤੀ ਕੁਮਂਤ੍ਰ ਤੇ ਰਾਜਾ। ਮਾਨ ਤੇ ਗ੍ਯਾਨ ਪਾਨ ਤੇਂ ਲਾਜਾ।।
ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰਨਯ ਬਿਨੁ ਮਦ ਤੇ ਗੁਨੀ। ਨਾਸਹਿ ਬੇਗਿ ਨੀਤਿ ਅਸ ਸੁਨੀ।।

दोहा/सोरठा
ਰਿਪੁ ਰੁਜ ਪਾਵਕ ਪਾਪ ਪ੍ਰਭੁ ਅਹਿ ਗਨਿਅ ਨ ਛੋਟ ਕਰਿ।
ਅਸ ਕਹਿ ਬਿਬਿਧ ਬਿਲਾਪ ਕਰਿ ਲਾਗੀ ਰੋਦਨ ਕਰਨ।।21ਕ।।
ਸਭਾ ਮਾਝ ਪਰਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਬਹੁ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਹ ਰੋਇ।
ਤੋਹਿ ਜਿਅਤ ਦਸਕਂਧਰ ਮੋਰਿ ਕਿ ਅਸਿ ਗਤਿ ਹੋਇ।।21ਖ।।