चौपाई
ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਅਤਿ ਰੁਚਿਰ ਤਲਾਵਾ। ਮਜ੍ਜਨੁ ਕੀਨ੍ਹ ਪਰਮ ਸੁਖ ਪਾਵਾ।।
ਦੇਖੀ ਸੁਂਦਰ ਤਰੁਬਰ ਛਾਯਾ। ਬੈਠੇ ਅਨੁਜ ਸਹਿਤ ਰਘੁਰਾਯਾ।।
ਤਹਪੁਨਿ ਸਕਲ ਦੇਵ ਮੁਨਿ ਆਏ। ਅਸ੍ਤੁਤਿ ਕਰਿ ਨਿਜ ਧਾਮ ਸਿਧਾਏ।।
ਬੈਠੇ ਪਰਮ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਕਰਿਪਾਲਾ। ਕਹਤ ਅਨੁਜ ਸਨ ਕਥਾ ਰਸਾਲਾ।।
ਬਿਰਹਵਂਤ ਭਗਵਂਤਹਿ ਦੇਖੀ। ਨਾਰਦ ਮਨ ਭਾ ਸੋਚ ਬਿਸੇਸ਼ੀ।।
ਮੋਰ ਸਾਪ ਕਰਿ ਅਂਗੀਕਾਰਾ। ਸਹਤ ਰਾਮ ਨਾਨਾ ਦੁਖ ਭਾਰਾ।।
ਐਸੇ ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਬਿਲੋਕਉਜਾਈ। ਪੁਨਿ ਨ ਬਨਿਹਿ ਅਸ ਅਵਸਰੁ ਆਈ।।
ਯਹ ਬਿਚਾਰਿ ਨਾਰਦ ਕਰ ਬੀਨਾ। ਗਏ ਜਹਾਪ੍ਰਭੁ ਸੁਖ ਆਸੀਨਾ।।
ਗਾਵਤ ਰਾਮ ਚਰਿਤ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ। ਪ੍ਰੇਮ ਸਹਿਤ ਬਹੁ ਭਾਿ ਬਖਾਨੀ।।
ਕਰਤ ਦਂਡਵਤ ਲਿਏ ਉਠਾਈ। ਰਾਖੇ ਬਹੁਤ ਬਾਰ ਉਰ ਲਾਈ।।
ਸ੍ਵਾਗਤ ਪੂਿ ਨਿਕਟ ਬੈਠਾਰੇ। ਲਛਿਮਨ ਸਾਦਰ ਚਰਨ ਪਖਾਰੇ।।

दोहा/सोरठा
ਨਾਨਾ ਬਿਧਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਜਿਯਜਾਨਿ।
ਨਾਰਦ ਬੋਲੇ ਬਚਨ ਤਬ ਜੋਰਿ ਸਰੋਰੁਹ ਪਾਨਿ।।41।।