चौपाई
ਇਹਾਬਿਚਾਰਹਿਂ ਕਪਿ ਮਨ ਮਾਹੀਂ। ਬੀਤੀ ਅਵਧਿ ਕਾਜ ਕਛੁ ਨਾਹੀਂ।।
ਸਬ ਮਿਲਿ ਕਹਹਿਂ ਪਰਸ੍ਪਰ ਬਾਤਾ। ਬਿਨੁ ਸੁਧਿ ਲਏਕਰਬ ਕਾ ਭ੍ਰਾਤਾ।।
ਕਹ ਅਂਗਦ ਲੋਚਨ ਭਰਿ ਬਾਰੀ। ਦੁਹੁਪ੍ਰਕਾਰ ਭਇ ਮਰਿਤ੍ਯੁ ਹਮਾਰੀ।।
ਇਹਾਨ ਸੁਧਿ ਸੀਤਾ ਕੈ ਪਾਈ। ਉਹਾਗਏਮਾਰਿਹਿ ਕਪਿਰਾਈ।।
ਪਿਤਾ ਬਧੇ ਪਰ ਮਾਰਤ ਮੋਹੀ। ਰਾਖਾ ਰਾਮ ਨਿਹੋਰ ਨ ਓਹੀ।।
ਪੁਨਿ ਪੁਨਿ ਅਂਗਦ ਕਹ ਸਬ ਪਾਹੀਂ। ਮਰਨ ਭਯਉ ਕਛੁ ਸਂਸਯ ਨਾਹੀਂ।।
ਅਂਗਦ ਬਚਨ ਸੁਨਤ ਕਪਿ ਬੀਰਾ। ਬੋਲਿ ਨ ਸਕਹਿਂ ਨਯਨ ਬਹ ਨੀਰਾ।।
ਛਨ ਏਕ ਸੋਚ ਮਗਨ ਹੋਇ ਰਹੇ। ਪੁਨਿ ਅਸ ਵਚਨ ਕਹਤ ਸਬ ਭਏ।।
ਹਮ ਸੀਤਾ ਕੈ ਸੁਧਿ ਲਿਨ੍ਹੇਂ ਬਿਨਾ। ਨਹਿਂ ਜੈਂਹੈਂ ਜੁਬਰਾਜ ਪ੍ਰਬੀਨਾ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਲਵਨ ਸਿਂਧੁ ਤਟ ਜਾਈ। ਬੈਠੇ ਕਪਿ ਸਬ ਦਰ੍ਭ ਡਸਾਈ।।
ਜਾਮਵਂਤ ਅਂਗਦ ਦੁਖ ਦੇਖੀ। ਕਹਿਂ ਕਥਾ ਉਪਦੇਸ ਬਿਸੇਸ਼ੀ।।
ਤਾਤ ਰਾਮ ਕਹੁਨਰ ਜਨਿ ਮਾਨਹੁ। ਨਿਰ੍ਗੁਨ ਬ੍ਰਮ੍ਹ ਅਜਿਤ ਅਜ ਜਾਨਹੁ।।

दोहा/सोरठा
ਨਿਜ ਇਚ੍ਛਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਵਤਰਇ ਸੁਰ ਮਹਿ ਗੋ ਦ੍ਵਿਜ ਲਾਗਿ।
ਸਗੁਨ ਉਪਾਸਕ ਸਂਗ ਤਹਰਹਹਿਂ ਮੋਚ੍ਛ ਸਬ ਤ੍ਯਾਗਿ।।26।।