चौपाई
ਜੇ ਨ ਮਿਤ੍ਰ ਦੁਖ ਹੋਹਿਂ ਦੁਖਾਰੀ। ਤਿਨ੍ਹਹਿ ਬਿਲੋਕਤ ਪਾਤਕ ਭਾਰੀ।।
ਨਿਜ ਦੁਖ ਗਿਰਿ ਸਮ ਰਜ ਕਰਿ ਜਾਨਾ। ਮਿਤ੍ਰਕ ਦੁਖ ਰਜ ਮੇਰੁ ਸਮਾਨਾ।।
ਜਿਨ੍ਹ ਕੇਂ ਅਸਿ ਮਤਿ ਸਹਜ ਨ ਆਈ। ਤੇ ਸਠ ਕਤ ਹਠਿ ਕਰਤ ਮਿਤਾਈ।।
ਕੁਪਥ ਨਿਵਾਰਿ ਸੁਪਂਥ ਚਲਾਵਾ। ਗੁਨ ਪ੍ਰਗਟੇ ਅਵਗੁਨਨ੍ਹਿ ਦੁਰਾਵਾ।।
ਦੇਤ ਲੇਤ ਮਨ ਸਂਕ ਨ ਧਰਈ। ਬਲ ਅਨੁਮਾਨ ਸਦਾ ਹਿਤ ਕਰਈ।।
ਬਿਪਤਿ ਕਾਲ ਕਰ ਸਤਗੁਨ ਨੇਹਾ। ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਕਹ ਸਂਤ ਮਿਤ੍ਰ ਗੁਨ ਏਹਾ।।
ਆਗੇਂ ਕਹ ਮਰਿਦੁ ਬਚਨ ਬਨਾਈ। ਪਾਛੇਂ ਅਨਹਿਤ ਮਨ ਕੁਟਿਲਾਈ।।
ਜਾ ਕਰ ਚਿਤ ਅਹਿ ਗਤਿ ਸਮ ਭਾਈ। ਅਸ ਕੁਮਿਤ੍ਰ ਪਰਿਹਰੇਹਿ ਭਲਾਈ।।
ਸੇਵਕ ਸਠ ਨਰਿਪ ਕਰਿਪਨ ਕੁਨਾਰੀ। ਕਪਟੀ ਮਿਤ੍ਰ ਸੂਲ ਸਮ ਚਾਰੀ।।
ਸਖਾ ਸੋਚ ਤ੍ਯਾਗਹੁ ਬਲ ਮੋਰੇਂ। ਸਬ ਬਿਧਿ ਘਟਬ ਕਾਜ ਮੈਂ ਤੋਰੇਂ।।
ਕਹ ਸੁਗ੍ਰੀਵ ਸੁਨਹੁ ਰਘੁਬੀਰਾ। ਬਾਲਿ ਮਹਾਬਲ ਅਤਿ ਰਨਧੀਰਾ।।
ਦੁਂਦੁਭੀ ਅਸ੍ਥਿ ਤਾਲ ਦੇਖਰਾਏ। ਬਿਨੁ ਪ੍ਰਯਾਸ ਰਘੁਨਾਥ ਢਹਾਏ।।
ਦੇਖਿ ਅਮਿਤ ਬਲ ਬਾਢ਼ੀ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਬਾਲਿ ਬਧਬ ਇਨ੍ਹ ਭਇ ਪਰਤੀਤੀ।।
ਬਾਰ ਬਾਰ ਨਾਵਇ ਪਦ ਸੀਸਾ। ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਜਾਨਿ ਮਨ ਹਰਸ਼ ਕਪੀਸਾ।।
ਉਪਜਾ ਗ੍ਯਾਨ ਬਚਨ ਤਬ ਬੋਲਾ। ਨਾਥ ਕਰਿਪਾਮਨ ਭਯਉ ਅਲੋਲਾ।।
ਸੁਖ ਸਂਪਤਿ ਪਰਿਵਾਰ ਬਡ਼ਾਈ। ਸਬ ਪਰਿਹਰਿ ਕਰਿਹਉਸੇਵਕਾਈ।।
ਏ ਸਬ ਰਾਮਭਗਤਿ ਕੇ ਬਾਧਕ। ਕਹਹਿਂ ਸਂਤ ਤਬ ਪਦ ਅਵਰਾਧਕ।।
ਸਤ੍ਰੁ ਮਿਤ੍ਰ ਸੁਖ ਦੁਖ ਜਗ ਮਾਹੀਂ। ਮਾਯਾ ਕਰਿਤ ਪਰਮਾਰਥ ਨਾਹੀਂ।।
ਬਾਲਿ ਪਰਮ ਹਿਤ ਜਾਸੁ ਪ੍ਰਸਾਦਾ। ਮਿਲੇਹੁ ਰਾਮ ਤੁਮ੍ਹ ਸਮਨ ਬਿਸ਼ਾਦਾ।।
ਸਪਨੇਂ ਜੇਹਿ ਸਨ ਹੋਇ ਲਰਾਈ। ਜਾਗੇਂ ਸਮੁਝਤ ਮਨ ਸਕੁਚਾਈ।।
ਅਬ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਏਹਿ ਭਾੀ। ਸਬ ਤਜਿ ਭਜਨੁ ਕਰੌਂ ਦਿਨ ਰਾਤੀ।।
ਸੁਨਿ ਬਿਰਾਗ ਸਂਜੁਤ ਕਪਿ ਬਾਨੀ। ਬੋਲੇ ਬਿਹਿ ਰਾਮੁ ਧਨੁਪਾਨੀ।।
ਜੋ ਕਛੁ ਕਹੇਹੁ ਸਤ੍ਯ ਸਬ ਸੋਈ। ਸਖਾ ਬਚਨ ਮਮ ਮਰਿਸ਼ਾ ਨ ਹੋਈ।।
ਨਟ ਮਰਕਟ ਇਵ ਸਬਹਿ ਨਚਾਵਤ। ਰਾਮੁ ਖਗੇਸ ਬੇਦ ਅਸ ਗਾਵਤ।।
ਲੈ ਸੁਗ੍ਰੀਵ ਸਂਗ ਰਘੁਨਾਥਾ। ਚਲੇ ਚਾਪ ਸਾਯਕ ਗਹਿ ਹਾਥਾ।।
ਤਬ ਰਘੁਪਤਿ ਸੁਗ੍ਰੀਵ ਪਠਾਵਾ। ਗਰ੍ਜੇਸਿ ਜਾਇ ਨਿਕਟ ਬਲ ਪਾਵਾ।।
ਸੁਨਤ ਬਾਲਿ ਕ੍ਰੋਧਾਤੁਰ ਧਾਵਾ। ਗਹਿ ਕਰ ਚਰਨ ਨਾਰਿ ਸਮੁਝਾਵਾ।।
ਸੁਨੁ ਪਤਿ ਜਿਨ੍ਹਹਿ ਮਿਲੇਉ ਸੁਗ੍ਰੀਵਾ। ਤੇ ਦ੍ਵੌ ਬਂਧੁ ਤੇਜ ਬਲ ਸੀਂਵਾ।।
ਕੋਸਲੇਸ ਸੁਤ ਲਛਿਮਨ ਰਾਮਾ। ਕਾਲਹੁ ਜੀਤਿ ਸਕਹਿਂ ਸਂਗ੍ਰਾਮਾ।।

दोहा/सोरठा
ਕਹ ਬਾਲਿ ਸੁਨੁ ਭੀਰੁ ਪ੍ਰਿਯ ਸਮਦਰਸੀ ਰਘੁਨਾਥ।
ਜੌਂ ਕਦਾਚਿ ਮੋਹਿ ਮਾਰਹਿਂ ਤੌ ਪੁਨਿ ਹੋਉਸਨਾਥ।।7।।