चौपाई
ਕਬਹੁਕਿ ਦੁਖ ਸਬ ਕਰ ਹਿਤ ਤਾਕੇਂ। ਤੇਹਿ ਕਿ ਦਰਿਦ੍ਰ ਪਰਸ ਮਨਿ ਜਾਕੇਂ।।
ਪਰਦ੍ਰੋਹੀ ਕੀ ਹੋਹਿਂ ਨਿਸਂਕਾ। ਕਾਮੀ ਪੁਨਿ ਕਿ ਰਹਹਿਂ ਅਕਲਂਕਾ।।
ਬਂਸ ਕਿ ਰਹ ਦ੍ਵਿਜ ਅਨਹਿਤ ਕੀਨ੍ਹੇਂ। ਕਰ੍ਮ ਕਿ ਹੋਹਿਂ ਸ੍ਵਰੂਪਹਿ ਚੀਨ੍ਹੇਂ।।
ਕਾਹੂ ਸੁਮਤਿ ਕਿ ਖਲ ਸ ਜਾਮੀ। ਸੁਭ ਗਤਿ ਪਾਵ ਕਿ ਪਰਤ੍ਰਿਯ ਗਾਮੀ।।
ਭਵ ਕਿ ਪਰਹਿਂ ਪਰਮਾਤ੍ਮਾ ਬਿਂਦਕ। ਸੁਖੀ ਕਿ ਹੋਹਿਂ ਕਬਹੁਹਰਿਨਿਂਦਕ।।
ਰਾਜੁ ਕਿ ਰਹਇ ਨੀਤਿ ਬਿਨੁ ਜਾਨੇਂ। ਅਘ ਕਿ ਰਹਹਿਂ ਹਰਿਚਰਿਤ ਬਖਾਨੇਂ।।
ਪਾਵਨ ਜਸ ਕਿ ਪੁਨ੍ਯ ਬਿਨੁ ਹੋਈ। ਬਿਨੁ ਅਘ ਅਜਸ ਕਿ ਪਾਵਇ ਕੋਈ।।
ਲਾਭੁ ਕਿ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਸਮਾਨਾ। ਜੇਹਿ ਗਾਵਹਿਂ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਸਂਤ ਪੁਰਾਨਾ।।
ਹਾਨਿ ਕਿ ਜਗ ਏਹਿ ਸਮ ਕਿਛੁ ਭਾਈ। ਭਜਿਅ ਨ ਰਾਮਹਿ ਨਰ ਤਨੁ ਪਾਈ।।
ਅਘ ਕਿ ਪਿਸੁਨਤਾ ਸਮ ਕਛੁ ਆਨਾ। ਧਰ੍ਮ ਕਿ ਦਯਾ ਸਰਿਸ ਹਰਿਜਾਨਾ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਅਮਿਤਿ ਜੁਗੁਤਿ ਮਨ ਗੁਨਊ ਮੁਨਿ ਉਪਦੇਸ ਨ ਸਾਦਰ ਸੁਨਊ।
ਪੁਨਿ ਪੁਨਿ ਸਗੁਨ ਪਚ੍ਛ ਮੈਂ ਰੋਪਾ। ਤਬ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇਉ ਬਚਨ ਸਕੋਪਾ।।
ਮੂਢ਼ ਪਰਮ ਸਿਖ ਦੇਉਨ ਮਾਨਸਿ। ਉਤ੍ਤਰ ਪ੍ਰਤਿਉਤ੍ਤਰ ਬਹੁ ਆਨਸਿ।।
ਸਤ੍ਯ ਬਚਨ ਬਿਸ੍ਵਾਸ ਨ ਕਰਹੀ। ਬਾਯਸ ਇਵ ਸਬਹੀ ਤੇ ਡਰਹੀ।।
ਸਠ ਸ੍ਵਪਚ੍ਛ ਤਬ ਹਰਿਦਯਬਿਸਾਲਾ। ਸਪਦਿ ਹੋਹਿ ਪਚ੍ਛੀ ਚਂਡਾਲਾ।।
ਲੀਨ੍ਹ ਸ਼੍ਰਾਪ ਮੈਂ ਸੀਸ ਚਢ਼ਾਈ। ਨਹਿਂ ਕਛੁ ਭਯ ਨ ਦੀਨਤਾ ਆਈ।।

दोहा/सोरठा
ਤੁਰਤ ਭਯਉਮੈਂ ਕਾਗ ਤਬ ਪੁਨਿ ਮੁਨਿ ਪਦ ਸਿਰੁ ਨਾਇ।
ਸੁਮਿਰਿ ਰਾਮ ਰਘੁਬਂਸ ਮਨਿ ਹਰਸ਼ਿਤ ਚਲੇਉਉਡ਼ਾਇ।।112ਕ।।
ਉਮਾ ਜੇ ਰਾਮ ਚਰਨ ਰਤ ਬਿਗਤ ਕਾਮ ਮਦ ਕ੍ਰੋਧ।।
ਨਿਜ ਪ੍ਰਭੁਮਯ ਦੇਖਹਿਂ ਜਗਤ ਕੇਹਿ ਸਨ ਕਰਹਿਂ ਬਿਰੋਧ।।112ਖ।।