ayodhyakaanda

7.2.308

चौपाई
ਏਕੁ ਮਨੋਰਥੁ ਬਡ਼ ਮਨ ਮਾਹੀਂ। ਸਭਯਸਕੋਚ ਜਾਤ ਕਹਿ ਨਾਹੀਂ।।
ਕਹਹੁ ਤਾਤ ਪ੍ਰਭੁ ਆਯਸੁ ਪਾਈ। ਬੋਲੇ ਬਾਨਿ ਸਨੇਹ ਸੁਹਾਈ।।
ਚਿਤ੍ਰਕੂਟ ਸੁਚਿ ਥਲ ਤੀਰਥ ਬਨ। ਖਗ ਮਰਿਗ ਸਰ ਸਰਿ ਨਿਰ੍ਝਰ ਗਿਰਿਗਨ।।
ਪ੍ਰਭੁ ਪਦ ਅਂਕਿਤ ਅਵਨਿ ਬਿਸੇਸ਼ੀ। ਆਯਸੁ ਹੋਇ ਤ ਆਵੌਂ ਦੇਖੀ।।
ਅਵਸਿ ਅਤ੍ਰਿ ਆਯਸੁ ਸਿਰ ਧਰਹੂ। ਤਾਤ ਬਿਗਤਭਯ ਕਾਨਨ ਚਰਹੂ।।
ਮੁਨਿ ਪ੍ਰਸਾਦ ਬਨੁ ਮਂਗਲ ਦਾਤਾ। ਪਾਵਨ ਪਰਮ ਸੁਹਾਵਨ ਭ੍ਰਾਤਾ।।
ਰਿਸ਼ਿਨਾਯਕੁ ਜਹਆਯਸੁ ਦੇਹੀਂ। ਰਾਖੇਹੁ ਤੀਰਥ ਜਲੁ ਥਲ ਤੇਹੀਂ।।
ਸੁਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬਚਨ ਭਰਤ ਸੁਖ ਪਾਵਾ। ਮੁਨਿ ਪਦ ਕਮਲ ਮੁਦਿਤ ਸਿਰੁ ਨਾਵਾ।।

7.2.307

चौपाई
ਸਭਾ ਸਕਲ ਸੁਨਿ ਰਘੁਬਰ ਬਾਨੀ। ਪ੍ਰੇਮ ਪਯੋਧਿ ਅਮਿਅ ਜਨੁ ਸਾਨੀ।।
ਸਿਥਿਲ ਸਮਾਜ ਸਨੇਹ ਸਮਾਧੀ। ਦੇਖਿ ਦਸਾ ਚੁਪ ਸਾਰਦ ਸਾਧੀ।।
ਭਰਤਹਿ ਭਯਉ ਪਰਮ ਸਂਤੋਸ਼ੂ। ਸਨਮੁਖ ਸ੍ਵਾਮਿ ਬਿਮੁਖ ਦੁਖ ਦੋਸ਼ੂ।।
ਮੁਖ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਮਨ ਮਿਟਾ ਬਿਸ਼ਾਦੂ। ਭਾ ਜਨੁ ਗੂੇਹਿ ਗਿਰਾ ਪ੍ਰਸਾਦੂ।।
ਕੀਨ੍ਹ ਸਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਬਹੋਰੀ। ਬੋਲੇ ਪਾਨਿ ਪਂਕਰੁਹ ਜੋਰੀ।।
ਨਾਥ ਭਯਉ ਸੁਖੁ ਸਾਥ ਗਏ ਕੋ। ਲਹੇਉਲਾਹੁ ਜਗ ਜਨਮੁ ਭਏ ਕੋ।।
ਅਬ ਕਰਿਪਾਲ ਜਸ ਆਯਸੁ ਹੋਈ। ਕਰੌਂ ਸੀਸ ਧਰਿ ਸਾਦਰ ਸੋਈ।।
ਸੋ ਅਵਲਂਬ ਦੇਵ ਮੋਹਿ ਦੇਈ। ਅਵਧਿ ਪਾਰੁ ਪਾਵੌਂ ਜੇਹਿ ਸੇਈ।।

7.2.306

चौपाई
ਸਹਿਤ ਸਮਾਜ ਤੁਮ੍ਹਾਰ ਹਮਾਰਾ। ਘਰ ਬਨ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਰਖਵਾਰਾ।।
ਮਾਤੁ ਪਿਤਾ ਗੁਰ ਸ੍ਵਾਮਿ ਨਿਦੇਸੂ। ਸਕਲ ਧਰਮ ਧਰਨੀਧਰ ਸੇਸੂ।।
ਸੋ ਤੁਮ੍ਹ ਕਰਹੁ ਕਰਾਵਹੁ ਮੋਹੂ। ਤਾਤ ਤਰਨਿਕੁਲ ਪਾਲਕ ਹੋਹੂ।।
ਸਾਧਕ ਏਕ ਸਕਲ ਸਿਧਿ ਦੇਨੀ। ਕੀਰਤਿ ਸੁਗਤਿ ਭੂਤਿਮਯ ਬੇਨੀ।।
ਸੋ ਬਿਚਾਰਿ ਸਹਿ ਸਂਕਟੁ ਭਾਰੀ। ਕਰਹੁ ਪ੍ਰਜਾ ਪਰਿਵਾਰੁ ਸੁਖਾਰੀ।।
ਬਾੀ ਬਿਪਤਿ ਸਬਹਿਂ ਮੋਹਿ ਭਾਈ। ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਅਵਧਿ ਭਰਿ ਬਡ਼ਿ ਕਠਿਨਾਈ।।
ਜਾਨਿ ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਮਰਿਦੁ ਕਹਉਕਠੋਰਾ। ਕੁਸਮਯਤਾਤ ਨ ਅਨੁਚਿਤ ਮੋਰਾ।।
ਹੋਹਿਂ ਕੁਠਾਯਸੁਬਂਧੁ ਸੁਹਾਏ। ਓਡ਼ਿਅਹਿਂ ਹਾਥ ਅਸਨਿਹੁ ਕੇ ਘਾਏ।।

7.2.305

चौपाई
ਜਾਨਹੁ ਤਾਤ ਤਰਨਿ ਕੁਲ ਰੀਤੀ। ਸਤ੍ਯਸਂਧ ਪਿਤੁ ਕੀਰਤਿ ਪ੍ਰੀਤੀ।।
ਸਮਉ ਸਮਾਜੁ ਲਾਜ ਗੁਰੁਜਨ ਕੀ। ਉਦਾਸੀਨ ਹਿਤ ਅਨਹਿਤ ਮਨ ਕੀ।।
ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਬਿਦਿਤ ਸਬਹੀ ਕਰ ਕਰਮੂ। ਆਪਨ ਮੋਰ ਪਰਮ ਹਿਤ ਧਰਮੂ।।
ਮੋਹਿ ਸਬ ਭਾਿ ਭਰੋਸ ਤੁਮ੍ਹਾਰਾ। ਤਦਪਿ ਕਹਉਅਵਸਰ ਅਨੁਸਾਰਾ।।
ਤਾਤ ਤਾਤ ਬਿਨੁ ਬਾਤ ਹਮਾਰੀ। ਕੇਵਲ ਗੁਰੁਕੁਲ ਕਰਿਪਾਸਾਰੀ।।
ਨਤਰੁ ਪ੍ਰਜਾ ਪਰਿਜਨ ਪਰਿਵਾਰੂ। ਹਮਹਿ ਸਹਿਤ ਸਬੁ ਹੋਤ ਖੁਆਰੂ।।
ਜੌਂ ਬਿਨੁ ਅਵਸਰ ਅਥਵਦਿਨੇਸੂ। ਜਗ ਕੇਹਿ ਕਹਹੁ ਨ ਹੋਇ ਕਲੇਸੂ।।
ਤਸ ਉਤਪਾਤੁ ਤਾਤ ਬਿਧਿ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਮੁਨਿ ਮਿਥਿਲੇਸ ਰਾਖਿ ਸਬੁ ਲੀਨ੍ਹਾ।।

7.2.304

चौपाई
ਭਰਤ ਸੁਭਾਉ ਨ ਸੁਗਮ ਨਿਗਮਹੂ ਲਘੁ ਮਤਿ ਚਾਪਲਤਾ ਕਬਿ ਛਮਹੂ।
ਕਹਤ ਸੁਨਤ ਸਤਿ ਭਾਉ ਭਰਤ ਕੋ। ਸੀਯ ਰਾਮ ਪਦ ਹੋਇ ਨ ਰਤ ਕੋ।।
ਸੁਮਿਰਤ ਭਰਤਹਿ ਪ੍ਰੇਮੁ ਰਾਮ ਕੋ। ਜੇਹਿ ਨ ਸੁਲਭ ਤੇਹਿ ਸਰਿਸ ਬਾਮ ਕੋ।।
ਦੇਖਿ ਦਯਾਲ ਦਸਾ ਸਬਹੀ ਕੀ। ਰਾਮ ਸੁਜਾਨ ਜਾਨਿ ਜਨ ਜੀ ਕੀ।।
ਧਰਮ ਧੁਰੀਨ ਧੀਰ ਨਯ ਨਾਗਰ। ਸਤ੍ਯ ਸਨੇਹ ਸੀਲ ਸੁਖ ਸਾਗਰ।।
ਦੇਸੁ ਕਾਲ ਲਖਿ ਸਮਉ ਸਮਾਜੂ। ਨੀਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਾਲਕ ਰਘੁਰਾਜੂ।।
ਬੋਲੇ ਬਚਨ ਬਾਨਿ ਸਰਬਸੁ ਸੇ। ਹਿਤ ਪਰਿਨਾਮ ਸੁਨਤ ਸਸਿ ਰਸੁ ਸੇ।।
ਤਾਤ ਭਰਤ ਤੁਮ੍ਹ ਧਰਮ ਧੁਰੀਨਾ। ਲੋਕ ਬੇਦ ਬਿਦ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਬੀਨਾ।।

7.2.303

चौपाई
ਕਰਿਪਾਸਿਂਧੁ ਲਖਿ ਲੋਗ ਦੁਖਾਰੇ। ਨਿਜ ਸਨੇਹਸੁਰਪਤਿ ਛਲ ਭਾਰੇ।।
ਸਭਾ ਰਾਉ ਗੁਰ ਮਹਿਸੁਰ ਮਂਤ੍ਰੀ। ਭਰਤ ਭਗਤਿ ਸਬ ਕੈ ਮਤਿ ਜਂਤ੍ਰੀ।।
ਰਾਮਹਿ ਚਿਤਵਤ ਚਿਤ੍ਰ ਲਿਖੇ ਸੇ। ਸਕੁਚਤ ਬੋਲਤ ਬਚਨ ਸਿਖੇ ਸੇ।।
ਭਰਤ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਤਿ ਬਿਨਯ ਬਡ਼ਾਈ। ਸੁਨਤ ਸੁਖਦ ਬਰਨਤ ਕਠਿਨਾਈ।।
ਜਾਸੁ ਬਿਲੋਕਿ ਭਗਤਿ ਲਵਲੇਸੂ। ਪ੍ਰੇਮ ਮਗਨ ਮੁਨਿਗਨ ਮਿਥਿਲੇਸੂ।।
ਮਹਿਮਾ ਤਾਸੁ ਕਹੈ ਕਿਮਿ ਤੁਲਸੀ। ਭਗਤਿ ਸੁਭਾਯਸੁਮਤਿ ਹਿਯਹੁਲਸੀ।।
ਆਪੁ ਛੋਟਿ ਮਹਿਮਾ ਬਡ਼ਿ ਜਾਨੀ। ਕਬਿਕੁਲ ਕਾਨਿ ਮਾਨਿ ਸਕੁਚਾਨੀ।।
ਕਹਿ ਨ ਸਕਤਿ ਗੁਨ ਰੁਚਿ ਅਧਿਕਾਈ। ਮਤਿ ਗਤਿ ਬਾਲ ਬਚਨ ਕੀ ਨਾਈ।।

7.2.302

चौपाई
ਕਪਟ ਕੁਚਾਲਿ ਸੀਵਸੁਰਰਾਜੂ। ਪਰ ਅਕਾਜ ਪ੍ਰਿਯ ਆਪਨ ਕਾਜੂ।।
ਕਾਕ ਸਮਾਨ ਪਾਕਰਿਪੁ ਰੀਤੀ। ਛਲੀ ਮਲੀਨ ਕਤਹੁਨ ਪ੍ਰਤੀਤੀ।।
ਪ੍ਰਥਮ ਕੁਮਤ ਕਰਿ ਕਪਟੁ ਸੇਲਾ। ਸੋ ਉਚਾਟੁ ਸਬ ਕੇਂ ਸਿਰ ਮੇਲਾ।।
ਸੁਰਮਾਯਾਸਬ ਲੋਗ ਬਿਮੋਹੇ। ਰਾਮ ਪ੍ਰੇਮ ਅਤਿਸਯ ਨ ਬਿਛੋਹੇ।।
ਭਯ ਉਚਾਟ ਬਸ ਮਨ ਥਿਰ ਨਾਹੀਂ। ਛਨ ਬਨ ਰੁਚਿ ਛਨ ਸਦਨ ਸੋਹਾਹੀਂ।।
ਦੁਬਿਧ ਮਨੋਗਤਿ ਪ੍ਰਜਾ ਦੁਖਾਰੀ। ਸਰਿਤ ਸਿਂਧੁ ਸਂਗਮ ਜਨੁ ਬਾਰੀ।।
ਦੁਚਿਤ ਕਤਹੁਪਰਿਤੋਸ਼ੁ ਨ ਲਹਹੀਂ। ਏਕ ਏਕ ਸਨ ਮਰਮੁ ਨ ਕਹਹੀਂ।।
ਲਖਿ ਹਿਯਹਿ ਕਹ ਕਰਿਪਾਨਿਧਾਨੂ। ਸਰਿਸ ਸ੍ਵਾਨ ਮਘਵਾਨ ਜੁਬਾਨੂ।।

7.2.301

चौपाई
ਪ੍ਰਭੁ ਪਦ ਪਦੁਮ ਪਰਾਗ ਦੋਹਾਈ। ਸਤ੍ਯ ਸੁਕਰਿਤ ਸੁਖ ਸੀਵਸੁਹਾਈ।।
ਸੋ ਕਰਿ ਕਹਉਹਿਏ ਅਪਨੇ ਕੀ। ਰੁਚਿ ਜਾਗਤ ਸੋਵਤ ਸਪਨੇ ਕੀ।।
ਸਹਜ ਸਨੇਹਸ੍ਵਾਮਿ ਸੇਵਕਾਈ। ਸ੍ਵਾਰਥ ਛਲ ਫਲ ਚਾਰਿ ਬਿਹਾਈ।।
ਅਗ੍ਯਾ ਸਮ ਨ ਸੁਸਾਹਿਬ ਸੇਵਾ। ਸੋ ਪ੍ਰਸਾਦੁ ਜਨ ਪਾਵੈ ਦੇਵਾ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਪ੍ਰੇਮ ਬਿਬਸ ਭਏ ਭਾਰੀ। ਪੁਲਕ ਸਰੀਰ ਬਿਲੋਚਨ ਬਾਰੀ।।
ਪ੍ਰਭੁ ਪਦ ਕਮਲ ਗਹੇ ਅਕੁਲਾਈ। ਸਮਉ ਸਨੇਹੁ ਨ ਸੋ ਕਹਿ ਜਾਈ।।
ਕਰਿਪਾਸਿਂਧੁ ਸਨਮਾਨਿ ਸੁਬਾਨੀ। ਬੈਠਾਏ ਸਮੀਪ ਗਹਿ ਪਾਨੀ।।
ਭਰਤ ਬਿਨਯ ਸੁਨਿ ਦੇਖਿ ਸੁਭਾਊ। ਸਿਥਿਲ ਸਨੇਹਸਭਾ ਰਘੁਰਾਊ।।

7.2.300

चौपाई
ਸੋਕ ਸਨੇਹਕਿ ਬਾਲ ਸੁਭਾਏ ਆਯਉਲਾਇ ਰਜਾਯਸੁ ਬਾਏ।
ਤਬਹੁਕਰਿਪਾਲ ਹੇਰਿ ਨਿਜ ਓਰਾ। ਸਬਹਿ ਭਾਿ ਭਲ ਮਾਨੇਉ ਮੋਰਾ।।
ਦੇਖੇਉਪਾਯ ਸੁਮਂਗਲ ਮੂਲਾ। ਜਾਨੇਉਸ੍ਵਾਮਿ ਸਹਜ ਅਨੁਕੂਲਾ।।
ਬਡ਼ੇਂ ਸਮਾਜ ਬਿਲੋਕੇਉਭਾਗੂ। ਬਡ਼ੀਂ ਚੂਕ ਸਾਹਿਬ ਅਨੁਰਾਗੂ।।
ਕਰਿਪਾ ਅਨੁਗ੍ਰਹ ਅਂਗੁ ਅਘਾਈ। ਕੀਨ੍ਹਿ ਕਰਿਪਾਨਿਧਿ ਸਬ ਅਧਿਕਾਈ।।
ਰਾਖਾ ਮੋਰ ਦੁਲਾਰ ਗੋਸਾਈਂ। ਅਪਨੇਂ ਸੀਲ ਸੁਭਾਯਭਲਾਈਂ।।
ਨਾਥ ਨਿਪਟ ਮੈਂ ਕੀਨ੍ਹਿ ਢਿਠਾਈ। ਸ੍ਵਾਮਿ ਸਮਾਜ ਸਕੋਚ ਬਿਹਾਈ।।
ਅਬਿਨਯ ਬਿਨਯ ਜਥਾਰੁਚਿ ਬਾਨੀ। ਛਮਿਹਿ ਦੇਉ ਅਤਿ ਆਰਤਿ ਜਾਨੀ।।

7.2.299

चौपाई
ਰਾਉਰਿ ਰੀਤਿ ਸੁਬਾਨਿ ਬਡ਼ਾਈ। ਜਗਤ ਬਿਦਿਤ ਨਿਗਮਾਗਮ ਗਾਈ।।
ਕੂਰ ਕੁਟਿਲ ਖਲ ਕੁਮਤਿ ਕਲਂਕੀ। ਨੀਚ ਨਿਸੀਲ ਨਿਰੀਸ ਨਿਸਂਕੀ।।
ਤੇਉ ਸੁਨਿ ਸਰਨ ਸਾਮੁਹੇਂ ਆਏ। ਸਕਰਿਤ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਕਿਹੇਂ ਅਪਨਾਏ।।
ਦੇਖਿ ਦੋਸ਼ ਕਬਹੁਨ ਉਰ ਆਨੇ। ਸੁਨਿ ਗੁਨ ਸਾਧੁ ਸਮਾਜ ਬਖਾਨੇ।।
ਕੋ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵਕਹਿ ਨੇਵਾਜੀ। ਆਪੁ ਸਮਾਜ ਸਾਜ ਸਬ ਸਾਜੀ।।
ਨਿਜ ਕਰਤੂਤਿ ਨ ਸਮੁਝਿਅ ਸਪਨੇਂ। ਸੇਵਕ ਸਕੁਚ ਸੋਚੁ ਉਰ ਅਪਨੇਂ।।
ਸੋ ਗੋਸਾਇਨਹਿ ਦੂਸਰ ਕੋਪੀ। ਭੁਜਾ ਉਠਾਇ ਕਹਉਪਨ ਰੋਪੀ।।
ਪਸੁ ਨਾਚਤ ਸੁਕ ਪਾਠ ਪ੍ਰਬੀਨਾ। ਗੁਨ ਗਤਿ ਨਟ ਪਾਠਕ ਆਧੀਨਾ।।

Pages

Subscribe to RSS - ayodhyakaanda