ayodhyakaanda

7.2.268

चौपाई
ਲਖਿ ਸਬ ਬਿਧਿ ਗੁਰ ਸ੍ਵਾਮਿ ਸਨੇਹੂ। ਮਿਟੇਉ ਛੋਭੁ ਨਹਿਂ ਮਨ ਸਂਦੇਹੂ।।
ਅਬ ਕਰੁਨਾਕਰ ਕੀਜਿਅ ਸੋਈ। ਜਨ ਹਿਤ ਪ੍ਰਭੁ ਚਿਤ ਛੋਭੁ ਨ ਹੋਈ।।
ਜੋ ਸੇਵਕੁ ਸਾਹਿਬਹਿ ਸੋਚੀ। ਨਿਜ ਹਿਤ ਚਹਇ ਤਾਸੁ ਮਤਿ ਪੋਚੀ।।
ਸੇਵਕ ਹਿਤ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵਕਾਈ। ਕਰੈ ਸਕਲ ਸੁਖ ਲੋਭ ਬਿਹਾਈ।।
ਸ੍ਵਾਰਥੁ ਨਾਥ ਫਿਰੇਂ ਸਬਹੀ ਕਾ। ਕਿਏਰਜਾਇ ਕੋਟਿ ਬਿਧਿ ਨੀਕਾ।।
ਯਹ ਸ੍ਵਾਰਥ ਪਰਮਾਰਥ ਸਾਰੁ। ਸਕਲ ਸੁਕਰਿਤ ਫਲ ਸੁਗਤਿ ਸਿਂਗਾਰੁ।।
ਦੇਵ ਏਕ ਬਿਨਤੀ ਸੁਨਿ ਮੋਰੀ। ਉਚਿਤ ਹੋਇ ਤਸ ਕਰਬ ਬਹੋਰੀ।।
ਤਿਲਕ ਸਮਾਜੁ ਸਾਜਿ ਸਬੁ ਆਨਾ। ਕਰਿਅ ਸੁਫਲ ਪ੍ਰਭੁ ਜੌਂ ਮਨੁ ਮਾਨਾ।।

7.2.267

चौपाई
ਕਹੌਂ ਕਹਾਵੌਂ ਕਾ ਅਬ ਸ੍ਵਾਮੀ। ਕਰਿਪਾ ਅਂਬੁਨਿਧਿ ਅਂਤਰਜਾਮੀ।।
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਸਾਹਿਬ ਅਨੁਕੂਲਾ। ਮਿਟੀ ਮਲਿਨ ਮਨ ਕਲਪਿਤ ਸੂਲਾ।।
ਅਪਡਰ ਡਰੇਉਨ ਸੋਚ ਸਮੂਲੇਂ। ਰਬਿਹਿ ਨ ਦੋਸੁ ਦੇਵ ਦਿਸਿ ਭੂਲੇਂ।।
ਮੋਰ ਅਭਾਗੁ ਮਾਤੁ ਕੁਟਿਲਾਈ। ਬਿਧਿ ਗਤਿ ਬਿਸ਼ਮ ਕਾਲ ਕਠਿਨਾਈ।।
ਪਾਉ ਰੋਪਿ ਸਬ ਮਿਲਿ ਮੋਹਿ ਘਾਲਾ। ਪ੍ਰਨਤਪਾਲ ਪਨ ਆਪਨ ਪਾਲਾ।।
ਯਹ ਨਇ ਰੀਤਿ ਨ ਰਾਉਰਿ ਹੋਈ। ਲੋਕਹੁਬੇਦ ਬਿਦਿਤ ਨਹਿਂ ਗੋਈ।।
ਜਗੁ ਅਨਭਲ ਭਲ ਏਕੁ ਗੋਸਾਈਂ। ਕਹਿਅ ਹੋਇ ਭਲ ਕਾਸੁ ਭਲਾਈਂ।।
ਦੇਉ ਦੇਵਤਰੁ ਸਰਿਸ ਸੁਭਾਊ। ਸਨਮੁਖ ਬਿਮੁਖ ਨ ਕਾਹੁਹਿ ਕਾਊ।।

7.2.266

चौपाई
ਸੀਤਾਪਤਿ ਸੇਵਕ ਸੇਵਕਾਈ। ਕਾਮਧੇਨੁ ਸਯ ਸਰਿਸ ਸੁਹਾਈ।।
ਭਰਤ ਭਗਤਿ ਤੁਮ੍ਹਰੇਂ ਮਨ ਆਈ। ਤਜਹੁ ਸੋਚੁ ਬਿਧਿ ਬਾਤ ਬਨਾਈ।।
ਦੇਖੁ ਦੇਵਪਤਿ ਭਰਤ ਪ੍ਰਭਾਊ। ਸਹਜ ਸੁਭਾਯਬਿਬਸ ਰਘੁਰਾਊ।।
ਮਨ ਥਿਰ ਕਰਹੁ ਦੇਵ ਡਰੁ ਨਾਹੀਂ। ਭਰਤਹਿ ਜਾਨਿ ਰਾਮ ਪਰਿਛਾਹੀਂ।।
ਸੁਨੋ ਸੁਰਗੁਰ ਸੁਰ ਸਂਮਤ ਸੋਚੂ। ਅਂਤਰਜਾਮੀ ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਸਕੋਚੂ।।
ਨਿਜ ਸਿਰ ਭਾਰੁ ਭਰਤ ਜਿਯਜਾਨਾ। ਕਰਤ ਕੋਟਿ ਬਿਧਿ ਉਰ ਅਨੁਮਾਨਾ।।
ਕਰਿ ਬਿਚਾਰੁ ਮਨ ਦੀਨ੍ਹੀ ਠੀਕਾ। ਰਾਮ ਰਜਾਯਸ ਆਪਨ ਨੀਕਾ।।
ਨਿਜ ਪਨ ਤਜਿ ਰਾਖੇਉ ਪਨੁ ਮੋਰਾ। ਛੋਹੁ ਸਨੇਹੁ ਕੀਨ੍ਹ ਨਹਿਂ ਥੋਰਾ।।

7.2.265

चौपाई
ਸੁਰ ਗਨ ਸਹਿਤ ਸਭਯ ਸੁਰਰਾਜੂ। ਸੋਚਹਿਂ ਚਾਹਤ ਹੋਨ ਅਕਾਜੂ।।
ਬਨਤ ਉਪਾਉ ਕਰਤ ਕਛੁ ਨਾਹੀਂ। ਰਾਮ ਸਰਨ ਸਬ ਗੇ ਮਨ ਮਾਹੀਂ।।
ਬਹੁਰਿ ਬਿਚਾਰਿ ਪਰਸ੍ਪਰ ਕਹਹੀਂ। ਰਘੁਪਤਿ ਭਗਤ ਭਗਤਿ ਬਸ ਅਹਹੀਂ।
ਸੁਧਿ ਕਰਿ ਅਂਬਰੀਸ਼ ਦੁਰਬਾਸਾ। ਭੇ ਸੁਰ ਸੁਰਪਤਿ ਨਿਪਟ ਨਿਰਾਸਾ।।
ਸਹੇ ਸੁਰਨ੍ਹ ਬਹੁ ਕਾਲ ਬਿਸ਼ਾਦਾ। ਨਰਹਰਿ ਕਿਏ ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਹਲਾਦਾ।।
ਲਗਿ ਲਗਿ ਕਾਨ ਕਹਹਿਂ ਧੁਨਿ ਮਾਥਾ। ਅਬ ਸੁਰ ਕਾਜ ਭਰਤ ਕੇ ਹਾਥਾ।।
ਆਨ ਉਪਾਉ ਨ ਦੇਖਿਅ ਦੇਵਾ। ਮਾਨਤ ਰਾਮੁ ਸੁਸੇਵਕ ਸੇਵਾ।।
ਹਿਯਸਪੇਮ ਸੁਮਿਰਹੁ ਸਬ ਭਰਤਹਿ। ਨਿਜ ਗੁਨ ਸੀਲ ਰਾਮ ਬਸ ਕਰਤਹਿ।।

7.2.264

चौपाई
ਕਹਉਸੁਭਾਉ ਸਤ੍ਯ ਸਿਵ ਸਾਖੀ। ਭਰਤ ਭੂਮਿ ਰਹ ਰਾਉਰਿ ਰਾਖੀ।।
ਤਾਤ ਕੁਤਰਕ ਕਰਹੁ ਜਨਿ ਜਾਏ ਬੈਰ ਪੇਮ ਨਹਿ ਦੁਰਇ ਦੁਰਾਏ।
ਮੁਨਿ ਗਨ ਨਿਕਟ ਬਿਹਗ ਮਰਿਗ ਜਾਹੀਂ। ਬਾਧਕ ਬਧਿਕ ਬਿਲੋਕਿ ਪਰਾਹੀਂ।।
ਹਿਤ ਅਨਹਿਤ ਪਸੁ ਪਚ੍ਛਿਉ ਜਾਨਾ। ਮਾਨੁਸ਼ ਤਨੁ ਗੁਨ ਗ੍ਯਾਨ ਨਿਧਾਨਾ।।
ਤਾਤ ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਮੈਂ ਜਾਨਉਨੀਕੇਂ। ਕਰੌਂ ਕਾਹ ਅਸਮਂਜਸ ਜੀਕੇਂ।।
ਰਾਖੇਉ ਰਾਯਸਤ੍ਯ ਮੋਹਿ ਤ੍ਯਾਗੀ। ਤਨੁ ਪਰਿਹਰੇਉ ਪੇਮ ਪਨ ਲਾਗੀ।।
ਤਾਸੁ ਬਚਨ ਮੇਟਤ ਮਨ ਸੋਚੂ। ਤੇਹਿ ਤੇਂ ਅਧਿਕ ਤੁਮ੍ਹਾਰ ਸੋਚੂ।।
ਤਾ ਪਰ ਗੁਰ ਮੋਹਿ ਆਯਸੁ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਅਵਸਿ ਜੋ ਕਹਹੁ ਚਹਉਸੋਇ ਕੀਨ੍ਹਾ।।

7.2.263

चौपाई
ਸੁਨਿ ਅਤਿ ਬਿਕਲ ਭਰਤ ਬਰ ਬਾਨੀ। ਆਰਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਨਯ ਨਯ ਸਾਨੀ।।
ਸੋਕ ਮਗਨ ਸਬ ਸਭਾਖਭਾਰੂ। ਮਨਹੁਕਮਲ ਬਨ ਪਰੇਉ ਤੁਸਾਰੂ।।
ਕਹਿ ਅਨੇਕ ਬਿਧਿ ਕਥਾ ਪੁਰਾਨੀ। ਭਰਤ ਪ੍ਰਬੋਧੁ ਕੀਨ੍ਹ ਮੁਨਿ ਗ੍ਯਾਨੀ।।
ਬੋਲੇ ਉਚਿਤ ਬਚਨ ਰਘੁਨਂਦੂ। ਦਿਨਕਰ ਕੁਲ ਕੈਰਵ ਬਨ ਚਂਦੂ।।
ਤਾਤ ਜਾ ਜਿਯਕਰਹੁ ਗਲਾਨੀ। ਈਸ ਅਧੀਨ ਜੀਵ ਗਤਿ ਜਾਨੀ।।
ਤੀਨਿ ਕਾਲ ਤਿਭੁਅਨ ਮਤ ਮੋਰੇਂ। ਪੁਨ੍ਯਸਿਲੋਕ ਤਾਤ ਤਰ ਤੋਰੇ।।
ਉਰ ਆਨਤ ਤੁਮ੍ਹ ਪਰ ਕੁਟਿਲਾਈ। ਜਾਇ ਲੋਕੁ ਪਰਲੋਕੁ ਨਸਾਈ।।
ਦੋਸੁ ਦੇਹਿਂ ਜਨਨਿਹਿ ਜਡ਼ ਤੇਈ। ਜਿਨ੍ਹ ਗੁਰ ਸਾਧੁ ਸਭਾ ਨਹਿਂ ਸੇਈ।।

7.2.262

चौपाई
ਭੂਪਤਿ ਮਰਨ ਪੇਮ ਪਨੁ ਰਾਖੀ। ਜਨਨੀ ਕੁਮਤਿ ਜਗਤੁ ਸਬੁ ਸਾਖੀ।।
ਦੇਖਿ ਨ ਜਾਹਿ ਬਿਕਲ ਮਹਤਾਰੀ। ਜਰਹਿਂ ਦੁਸਹ ਜਰ ਪੁਰ ਨਰ ਨਾਰੀ।।
ਮਹੀਂ ਸਕਲ ਅਨਰਥ ਕਰ ਮੂਲਾ। ਸੋ ਸੁਨਿ ਸਮੁਝਿ ਸਹਿਉਸਬ ਸੂਲਾ।।
ਸੁਨਿ ਬਨ ਗਵਨੁ ਕੀਨ੍ਹ ਰਘੁਨਾਥਾ। ਕਰਿ ਮੁਨਿ ਬੇਸ਼ ਲਖਨ ਸਿਯ ਸਾਥਾ।।
ਬਿਨੁ ਪਾਨਹਿਨ੍ਹ ਪਯਾਦੇਹਿ ਪਾਏ ਸਂਕਰੁ ਸਾਖਿ ਰਹੇਉਏਹਿ ਘਾਏ।
ਬਹੁਰਿ ਨਿਹਾਰ ਨਿਸ਼ਾਦ ਸਨੇਹੂ। ਕੁਲਿਸ ਕਠਿਨ ਉਰ ਭਯਉ ਨ ਬੇਹੂ।।
ਅਬ ਸਬੁ ਆਿਨ੍ਹ ਦੇਖੇਉਆਈ। ਜਿਅਤ ਜੀਵ ਜਡ਼ ਸਬਇ ਸਹਾਈ।।
ਜਿਨ੍ਹਹਿ ਨਿਰਖਿ ਮਗ ਸਾਿਨਿ ਬੀਛੀ। ਤਜਹਿਂ ਬਿਸ਼ਮ ਬਿਸ਼ੁ ਤਾਮਸ ਤੀਛੀ।।

7.2.261

चौपाई
ਬਿਧਿ ਨ ਸਕੇਉ ਸਹਿ ਮੋਰ ਦੁਲਾਰਾ। ਨੀਚ ਬੀਚੁ ਜਨਨੀ ਮਿਸ ਪਾਰਾ।
ਯਹਉ ਕਹਤ ਮੋਹਿ ਆਜੁ ਨ ਸੋਭਾ। ਅਪਨੀਂ ਸਮੁਝਿ ਸਾਧੁ ਸੁਚਿ ਕੋ ਭਾ।।
ਮਾਤੁ ਮਂਦਿ ਮੈਂ ਸਾਧੁ ਸੁਚਾਲੀ। ਉਰ ਅਸ ਆਨਤ ਕੋਟਿ ਕੁਚਾਲੀ।।
ਫਰਇ ਕਿ ਕੋਦਵ ਬਾਲਿ ਸੁਸਾਲੀ। ਮੁਕੁਤਾ ਪ੍ਰਸਵ ਕਿ ਸਂਬੁਕ ਕਾਲੀ।।
ਸਪਨੇਹੁਦੋਸਕ ਲੇਸੁ ਨ ਕਾਹੂ। ਮੋਰ ਅਭਾਗ ਉਦਧਿ ਅਵਗਾਹੂ।।
ਬਿਨੁ ਸਮੁਝੇਂ ਨਿਜ ਅਘ ਪਰਿਪਾਕੂ। ਜਾਰਿਉਜਾਯਜਨਨਿ ਕਹਿ ਕਾਕੂ।।
ਹਰਿਦਯਹੇਰਿ ਹਾਰੇਉਸਬ ਓਰਾ। ਏਕਹਿ ਭਾਿ ਭਲੇਹਿਂ ਭਲ ਮੋਰਾ।।
ਗੁਰ ਗੋਸਾਇਸਾਹਿਬ ਸਿਯ ਰਾਮੂ। ਲਾਗਤ ਮੋਹਿ ਨੀਕ ਪਰਿਨਾਮੂ।।

7.2.260

चौपाई
ਸੁਨਿ ਮੁਨਿ ਬਚਨ ਰਾਮ ਰੁਖ ਪਾਈ। ਗੁਰੁ ਸਾਹਿਬ ਅਨੁਕੂਲ ਅਘਾਈ।।
ਲਖਿ ਅਪਨੇ ਸਿਰ ਸਬੁ ਛਰੁ ਭਾਰੂ। ਕਹਿ ਨ ਸਕਹਿਂ ਕਛੁ ਕਰਹਿਂ ਬਿਚਾਰੂ।।
ਪੁਲਕਿ ਸਰੀਰ ਸਭਾਭਏ ਠਾਢੇਂ। ਨੀਰਜ ਨਯਨ ਨੇਹ ਜਲ ਬਾਢ਼ੇਂ।।
ਕਹਬ ਮੋਰ ਮੁਨਿਨਾਥ ਨਿਬਾਹਾ। ਏਹਿ ਤੇਂ ਅਧਿਕ ਕਹੌਂ ਮੈਂ ਕਾਹਾ।
ਮੈਂ ਜਾਨਉਨਿਜ ਨਾਥ ਸੁਭਾਊ। ਅਪਰਾਧਿਹੁ ਪਰ ਕੋਹ ਨ ਕਾਊ।।
ਮੋ ਪਰ ਕਰਿਪਾ ਸਨੇਹ ਬਿਸੇਸ਼ੀ। ਖੇਲਤ ਖੁਨਿਸ ਨ ਕਬਹੂਦੇਖੀ।।
ਸਿਸੁਪਨ ਤੇਮ ਪਰਿਹਰੇਉਨ ਸਂਗੂ। ਕਬਹੁਨ ਕੀਨ੍ਹ ਮੋਰ ਮਨ ਭਂਗੂ।।
ਮੈਂ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਿਪਾ ਰੀਤਿ ਜਿਯਜੋਹੀ। ਹਾਰੇਹੁਖੇਲ ਜਿਤਾਵਹਿਂ ਮੋਹੀ।।

7.2.259

चौपाई
ਗੁਰੁ ਅਨੁਰਾਗ ਭਰਤ ਪਰ ਦੇਖੀ। ਰਾਮ ਹ੍ਦਯਆਨਂਦੁ ਬਿਸੇਸ਼ੀ।।
ਭਰਤਹਿ ਧਰਮ ਧੁਰਂਧਰ ਜਾਨੀ। ਨਿਜ ਸੇਵਕ ਤਨ ਮਾਨਸ ਬਾਨੀ।।
ਬੋਲੇ ਗੁਰ ਆਯਸ ਅਨੁਕੂਲਾ। ਬਚਨ ਮਂਜੁ ਮਰਿਦੁ ਮਂਗਲਮੂਲਾ।।
ਨਾਥ ਸਪਥ ਪਿਤੁ ਚਰਨ ਦੋਹਾਈ। ਭਯਉ ਨ ਭੁਅਨ ਭਰਤ ਸਮ ਭਾਈ।।
ਜੇ ਗੁਰ ਪਦ ਅਂਬੁਜ ਅਨੁਰਾਗੀ। ਤੇ ਲੋਕਹੁਬੇਦਹੁਬਡ਼ਭਾਗੀ।।
ਰਾਉਰ ਜਾ ਪਰ ਅਸ ਅਨੁਰਾਗੂ। ਕੋ ਕਹਿ ਸਕਇ ਭਰਤ ਕਰ ਭਾਗੂ।।
ਲਖਿ ਲਘੁ ਬਂਧੁ ਬੁਦ੍ਧਿ ਸਕੁਚਾਈ। ਕਰਤ ਬਦਨ ਪਰ ਭਰਤ ਬਡ਼ਾਈ।।
ਭਰਤੁ ਕਹਹੀਂ ਸੋਇ ਕਿਏਭਲਾਈ। ਅਸ ਕਹਿ ਰਾਮ ਰਹੇ ਅਰਗਾਈ।।

Pages

Subscribe to RSS - ayodhyakaanda