ayodhyakaanda

7.2.248

चौपाई
ਕਰਿ ਪਿਤੁ ਕ੍ਰਿਯਾ ਬੇਦ ਜਸਿ ਬਰਨੀ। ਭੇ ਪੁਨੀਤ ਪਾਤਕ ਤਮ ਤਰਨੀ।।
ਜਾਸੁ ਨਾਮ ਪਾਵਕ ਅਘ ਤੂਲਾ। ਸੁਮਿਰਤ ਸਕਲ ਸੁਮਂਗਲ ਮੂਲਾ।।
ਸੁਦ੍ਧ ਸੋ ਭਯਉ ਸਾਧੁ ਸਂਮਤ ਅਸ। ਤੀਰਥ ਆਵਾਹਨ ਸੁਰਸਰਿ ਜਸ।।
ਸੁਦ੍ਧ ਭਏਦੁਇ ਬਾਸਰ ਬੀਤੇ। ਬੋਲੇ ਗੁਰ ਸਨ ਰਾਮ ਪਿਰੀਤੇ।।
ਨਾਥ ਲੋਗ ਸਬ ਨਿਪਟ ਦੁਖਾਰੀ। ਕਂਦ ਮੂਲ ਫਲ ਅਂਬੁ ਅਹਾਰੀ।।
ਸਾਨੁਜ ਭਰਤੁ ਸਚਿਵ ਸਬ ਮਾਤਾ। ਦੇਖਿ ਮੋਹਿ ਪਲ ਜਿਮਿ ਜੁਗ ਜਾਤਾ।।
ਸਬ ਸਮੇਤ ਪੁਰ ਧਾਰਿਅ ਪਾਊ। ਆਪੁ ਇਹਾਅਮਰਾਵਤਿ ਰਾਊ।।
ਬਹੁਤ ਕਹੇਉਸਬ ਕਿਯਉਢਿਠਾਈ। ਉਚਿਤ ਹੋਇ ਤਸ ਕਰਿਅ ਗੋਸਾ।।

7.2.247

चौपाई
ਬਿਕਲ ਸਨੇਹਸੀਯ ਸਬ ਰਾਨੀਂ। ਬੈਠਨ ਸਬਹਿ ਕਹੇਉ ਗੁਰ ਗ੍ਯਾਨੀਂ।।
ਕਹਿ ਜਗ ਗਤਿ ਮਾਯਿਕ ਮੁਨਿਨਾਥਾ। ਕਹੇ ਕਛੁਕ ਪਰਮਾਰਥ ਗਾਥਾ।।
ਨਰਿਪ ਕਰ ਸੁਰਪੁਰ ਗਵਨੁ ਸੁਨਾਵਾ। ਸੁਨਿ ਰਘੁਨਾਥ ਦੁਸਹ ਦੁਖੁ ਪਾਵਾ।।
ਮਰਨ ਹੇਤੁ ਨਿਜ ਨੇਹੁ ਬਿਚਾਰੀ। ਭੇ ਅਤਿ ਬਿਕਲ ਧੀਰ ਧੁਰ ਧਾਰੀ।।
ਕੁਲਿਸ ਕਠੋਰ ਸੁਨਤ ਕਟੁ ਬਾਨੀ। ਬਿਲਪਤ ਲਖਨ ਸੀਯ ਸਬ ਰਾਨੀ।।
ਸੋਕ ਬਿਕਲ ਅਤਿ ਸਕਲ ਸਮਾਜੂ। ਮਾਨਹੁਰਾਜੁ ਅਕਾਜੇਉ ਆਜੂ।।
ਮੁਨਿਬਰ ਬਹੁਰਿ ਰਾਮ ਸਮੁਝਾਏ। ਸਹਿਤ ਸਮਾਜ ਸੁਸਰਿਤ ਨਹਾਏ।।
ਬ੍ਰਤੁ ਨਿਰਂਬੁ ਤੇਹਿ ਦਿਨ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਮੁਨਿਹੁ ਕਹੇਂ ਜਲੁ ਕਾਹੁਨ ਲੀਨ੍ਹਾ।।

7.2.246

चौपाई
ਸੀਯ ਆਇ ਮੁਨਿਬਰ ਪਗ ਲਾਗੀ। ਉਚਿਤ ਅਸੀਸ ਲਹੀ ਮਨ ਮਾਗੀ।।
ਗੁਰਪਤਿਨਿਹਿ ਮੁਨਿਤਿਯਨ੍ਹ ਸਮੇਤਾ। ਮਿਲੀ ਪੇਮੁ ਕਹਿ ਜਾਇ ਨ ਜੇਤਾ।।
ਬਂਦਿ ਬਂਦਿ ਪਗ ਸਿਯ ਸਬਹੀ ਕੇ। ਆਸਿਰਬਚਨ ਲਹੇ ਪ੍ਰਿਯ ਜੀ ਕੇ।।
ਸਾਸੁ ਸਕਲ ਜਬ ਸੀਯਨਿਹਾਰੀਂ। ਮੂਦੇ ਨਯਨ ਸਹਮਿ ਸੁਕੁਮਾਰੀਂ।।
ਪਰੀਂ ਬਧਿਕ ਬਸ ਮਨਹੁਮਰਾਲੀਂ। ਕਾਹ ਕੀਨ੍ਹ ਕਰਤਾਰ ਕੁਚਾਲੀਂ।।
ਤਿਨ੍ਹ ਸਿਯ ਨਿਰਖਿ ਨਿਪਟ ਦੁਖੁ ਪਾਵਾ। ਸੋ ਸਬੁ ਸਹਿਅ ਜੋ ਦੈਉ ਸਹਾਵਾ।।
ਜਨਕਸੁਤਾ ਤਬ ਉਰ ਧਰਿ ਧੀਰਾ। ਨੀਲ ਨਲਿਨ ਲੋਯਨ ਭਰਿ ਨੀਰਾ।।
ਮਿਲੀ ਸਕਲ ਸਾਸੁਨ੍ਹ ਸਿਯ ਜਾਈ। ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਕਰੁਨਾ ਮਹਿ ਛਾਈ।।

7.2.245

चौपाई
ਗੁਰਤਿਯ ਪਦ ਬਂਦੇ ਦੁਹੁ ਭਾਈ। ਸਹਿਤ ਬਿਪ੍ਰਤਿਯ ਜੇ ਸ ਆਈ।।
ਗਂਗ ਗੌਰਿ ਸਮ ਸਬ ਸਨਮਾਨੀਂ।।ਦੇਹਿਂ ਅਸੀਸ ਮੁਦਿਤ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ।।
ਗਹਿ ਪਦ ਲਗੇ ਸੁਮਿਤ੍ਰਾ ਅਂਕਾ। ਜਨੁ ਭੇਟੀਂ ਸਂਪਤਿ ਅਤਿ ਰਂਕਾ।।
ਪੁਨਿ ਜਨਨਿ ਚਰਨਨਿ ਦੋਉ ਭ੍ਰਾਤਾ। ਪਰੇ ਪੇਮ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਸਬ ਗਾਤਾ।।
ਅਤਿ ਅਨੁਰਾਗ ਅਂਬ ਉਰ ਲਾਏ। ਨਯਨ ਸਨੇਹ ਸਲਿਲ ਅਨ੍ਹਵਾਏ।।
ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਕਰ ਹਰਸ਼ ਬਿਸ਼ਾਦੂ। ਕਿਮਿ ਕਬਿ ਕਹੈ ਮੂਕ ਜਿਮਿ ਸ੍ਵਾਦੂ।।
ਮਿਲਿ ਜਨਨਹਿ ਸਾਨੁਜ ਰਘੁਰਾਊ। ਗੁਰ ਸਨ ਕਹੇਉ ਕਿ ਧਾਰਿਅ ਪਾਊ।।
ਪੁਰਜਨ ਪਾਇ ਮੁਨੀਸ ਨਿਯੋਗੂ। ਜਲ ਥਲ ਤਕਿ ਤਕਿ ਉਤਰੇਉ ਲੋਗੂ।।

7.2.244

चौपाई
ਆਰਤ ਲੋਗ ਰਾਮ ਸਬੁ ਜਾਨਾ। ਕਰੁਨਾਕਰ ਸੁਜਾਨ ਭਗਵਾਨਾ।।
ਜੋ ਜੇਹਿ ਭਾਯਰਹਾ ਅਭਿਲਾਸ਼ੀ। ਤੇਹਿ ਤੇਹਿ ਕੈ ਤਸਿ ਤਸਿ ਰੁਖ ਰਾਖੀ।।
ਸਾਨੁਜ ਮਿਲਿ ਪਲ ਮਹੁ ਸਬ ਕਾਹੂ। ਕੀਨ੍ਹ ਦੂਰਿ ਦੁਖੁ ਦਾਰੁਨ ਦਾਹੂ।।
ਯਹ ਬਡ਼ਿ ਬਾਤਰਾਮ ਕੈ ਨਾਹੀਂ। ਜਿਮਿ ਘਟ ਕੋਟਿ ਏਕ ਰਬਿ ਛਾਹੀਂ।।
ਮਿਲਿ ਕੇਵਟਿਹਿ ਉਮਗਿ ਅਨੁਰਾਗਾ। ਪੁਰਜਨ ਸਕਲ ਸਰਾਹਹਿਂ ਭਾਗਾ।।
ਦੇਖੀਂ ਰਾਮ ਦੁਖਿਤ ਮਹਤਾਰੀਂ। ਜਨੁ ਸੁਬੇਲਿ ਅਵਲੀਂ ਹਿਮ ਮਾਰੀਂ।।
ਪ੍ਰਥਮ ਰਾਮ ਭੇਂਟੀ ਕੈਕੇਈ। ਸਰਲ ਸੁਭਾਯਭਗਤਿ ਮਤਿ ਭੇਈ।।
ਪਗ ਪਰਿ ਕੀਨ੍ਹ ਪ੍ਰਬੋਧੁ ਬਹੋਰੀ। ਕਾਲ ਕਰਮ ਬਿਧਿ ਸਿਰ ਧਰਿ ਖੋਰੀ।।

7.2.243

चौपाई
ਸੀਲਸਿਂਧੁ ਸੁਨਿ ਗੁਰ ਆਗਵਨੂ। ਸਿਯ ਸਮੀਪ ਰਾਖੇ ਰਿਪੁਦਵਨੂ।।
ਚਲੇ ਸਬੇਗ ਰਾਮੁ ਤੇਹਿ ਕਾਲਾ। ਧੀਰ ਧਰਮ ਧੁਰ ਦੀਨਦਯਾਲਾ।।
ਗੁਰਹਿ ਦੇਖਿ ਸਾਨੁਜ ਅਨੁਰਾਗੇ। ਦਂਡ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰਨ ਪ੍ਰਭੁ ਲਾਗੇ।।
ਮੁਨਿਬਰ ਧਾਇ ਲਿਏ ਉਰ ਲਾਈ। ਪ੍ਰੇਮ ਉਮਗਿ ਭੇਂਟੇ ਦੋਉ ਭਾਈ।।
ਪ੍ਰੇਮ ਪੁਲਕਿ ਕੇਵਟ ਕਹਿ ਨਾਮੂ। ਕੀਨ੍ਹ ਦੂਰਿ ਤੇਂ ਦਂਡ ਪ੍ਰਨਾਮੂ।।
ਰਾਮਸਖਾ ਰਿਸ਼ਿ ਬਰਬਸ ਭੇਂਟਾ। ਜਨੁ ਮਹਿ ਲੁਠਤ ਸਨੇਹ ਸਮੇਟਾ।।
ਰਘੁਪਤਿ ਭਗਤਿ ਸੁਮਂਗਲ ਮੂਲਾ। ਨਭ ਸਰਾਹਿ ਸੁਰ ਬਰਿਸਹਿਂ ਫੂਲਾ।।
ਏਹਿ ਸਮ ਨਿਪਟ ਨੀਚ ਕੋਉ ਨਾਹੀਂ। ਬਡ਼ ਬਸਿਸ਼੍ਠ ਸਮ ਕੋ ਜਗ ਮਾਹੀਂ।।

7.2.242

चौपाई
ਭੇਂਟੇਉ ਲਖਨ ਲਲਕਿ ਲਘੁ ਭਾਈ। ਬਹੁਰਿ ਨਿਸ਼ਾਦੁ ਲੀਨ੍ਹ ਉਰ ਲਾਈ।।
ਪੁਨਿ ਮੁਨਿਗਨ ਦੁਹੁਭਾਇਨ੍ਹ ਬਂਦੇ। ਅਭਿਮਤ ਆਸਿਸ਼ ਪਾਇ ਅਨਂਦੇ।।
ਸਾਨੁਜ ਭਰਤ ਉਮਗਿ ਅਨੁਰਾਗਾ। ਧਰਿ ਸਿਰ ਸਿਯ ਪਦ ਪਦੁਮ ਪਰਾਗਾ।।
ਪੁਨਿ ਪੁਨਿ ਕਰਤ ਪ੍ਰਨਾਮ ਉਠਾਏ। ਸਿਰ ਕਰ ਕਮਲ ਪਰਸਿ ਬੈਠਾਏ।।
ਸੀਯਅਸੀਸ ਦੀਨ੍ਹਿ ਮਨ ਮਾਹੀਂ। ਮਗਨ ਸਨੇਹਦੇਹ ਸੁਧਿ ਨਾਹੀਂ।।
ਸਬ ਬਿਧਿ ਸਾਨੁਕੂਲ ਲਖਿ ਸੀਤਾ। ਭੇ ਨਿਸੋਚ ਉਰ ਅਪਡਰ ਬੀਤਾ।।
ਕੋਉ ਕਿਛੁ ਕਹਇ ਨ ਕੋਉ ਕਿਛੁ ਪੂਾ। ਪ੍ਰੇਮ ਭਰਾ ਮਨ ਨਿਜ ਗਤਿ ਛੂਾ।।
ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਕੇਵਟੁ ਧੀਰਜੁ ਧਰਿ। ਜੋਰਿ ਪਾਨਿ ਬਿਨਵਤ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਕਰਿ।।

7.2.241

चौपाई
ਮਿਲਨਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਿਮਿ ਜਾਇ ਬਖਾਨੀ। ਕਬਿਕੁਲ ਅਗਮ ਕਰਮ ਮਨ ਬਾਨੀ।।
ਪਰਮ ਪੇਮ ਪੂਰਨ ਦੋਉ ਭਾਈ। ਮਨ ਬੁਧਿ ਚਿਤ ਅਹਮਿਤਿ ਬਿਸਰਾਈ।।
ਕਹਹੁ ਸੁਪੇਮ ਪ੍ਰਗਟ ਕੋ ਕਰਈ। ਕੇਹਿ ਛਾਯਾ ਕਬਿ ਮਤਿ ਅਨੁਸਰਈ।।
ਕਬਿਹਿ ਅਰਥ ਆਖਰ ਬਲੁ ਸਾਾ। ਅਨੁਹਰਿ ਤਾਲ ਗਤਿਹਿ ਨਟੁ ਨਾਚਾ।।
ਅਗਮ ਸਨੇਹ ਭਰਤ ਰਘੁਬਰ ਕੋ। ਜਹਨ ਜਾਇ ਮਨੁ ਬਿਧਿ ਹਰਿ ਹਰ ਕੋ।।
ਸੋ ਮੈਂ ਕੁਮਤਿ ਕਹੌਂ ਕੇਹਿ ਭਾੀ। ਬਾਜ ਸੁਰਾਗ ਕਿ ਗਾਰ ਤਾੀ।।
ਮਿਲਨਿ ਬਿਲੋਕਿ ਭਰਤ ਰਘੁਬਰ ਕੀ। ਸੁਰਗਨ ਸਭਯ ਧਕਧਕੀ ਧਰਕੀ।।
ਸਮੁਝਾਏ ਸੁਰਗੁਰੁ ਜਡ਼ ਜਾਗੇ। ਬਰਸ਼ਿ ਪ੍ਰਸੂਨ ਪ੍ਰਸਂਸਨ ਲਾਗੇ।।

7.2.240

चौपाई
ਸਾਨੁਜ ਸਖਾ ਸਮੇਤ ਮਗਨ ਮਨ। ਬਿਸਰੇ ਹਰਸ਼ ਸੋਕ ਸੁਖ ਦੁਖ ਗਨ।।
ਪਾਹਿ ਨਾਥ ਕਹਿ ਪਾਹਿ ਗੋਸਾਈ। ਭੂਤਲ ਪਰੇ ਲਕੁਟ ਕੀ ਨਾਈ।।
ਬਚਨ ਸਪੇਮ ਲਖਨ ਪਹਿਚਾਨੇ। ਕਰਤ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਭਰਤ ਜਿਯਜਾਨੇ।।
ਬਂਧੁ ਸਨੇਹ ਸਰਸ ਏਹਿ ਓਰਾ। ਉਤ ਸਾਹਿਬ ਸੇਵਾ ਬਸ ਜੋਰਾ।।
ਮਿਲਿ ਨ ਜਾਇ ਨਹਿਂ ਗੁਦਰਤ ਬਨਈ। ਸੁਕਬਿ ਲਖਨ ਮਨ ਕੀ ਗਤਿ ਭਨਈ।।
ਰਹੇ ਰਾਖਿ ਸੇਵਾ ਪਰ ਭਾਰੂ। ਚਢ਼ੀ ਚਂਗ ਜਨੁ ਖੈਂਚ ਖੇਲਾਰੂ।।
ਕਹਤ ਸਪ੍ਰੇਮ ਨਾਇ ਮਹਿ ਮਾਥਾ। ਭਰਤ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰਤ ਰਘੁਨਾਥਾ।।
ਉਠੇ ਰਾਮੁ ਸੁਨਿ ਪੇਮ ਅਧੀਰਾ। ਕਹੁਪਟ ਕਹੁਨਿਸ਼ਂਗ ਧਨੁ ਤੀਰਾ।।

7.2.239

चौपाई
ਸਖਾ ਸਮੇਤ ਮਨੋਹਰ ਜੋਟਾ। ਲਖੇਉ ਨ ਲਖਨ ਸਘਨ ਬਨ ਓਟਾ।।
ਭਰਤ ਦੀਖ ਪ੍ਰਭੁ ਆਸ਼੍ਰਮੁ ਪਾਵਨ। ਸਕਲ ਸੁਮਂਗਲ ਸਦਨੁ ਸੁਹਾਵਨ।।
ਕਰਤ ਪ੍ਰਬੇਸ ਮਿਟੇ ਦੁਖ ਦਾਵਾ। ਜਨੁ ਜੋਗੀਂ ਪਰਮਾਰਥੁ ਪਾਵਾ।।
ਦੇਖੇ ਭਰਤ ਲਖਨ ਪ੍ਰਭੁ ਆਗੇ। ਪੂੇ ਬਚਨ ਕਹਤ ਅਨੁਰਾਗੇ।।
ਸੀਸ ਜਟਾ ਕਟਿ ਮੁਨਿ ਪਟ ਬਾੇਂ। ਤੂਨ ਕਸੇਂ ਕਰ ਸਰੁ ਧਨੁ ਕਾੇਂ।।
ਬੇਦੀ ਪਰ ਮੁਨਿ ਸਾਧੁ ਸਮਾਜੂ। ਸੀਯ ਸਹਿਤ ਰਾਜਤ ਰਘੁਰਾਜੂ।।
ਬਲਕਲ ਬਸਨ ਜਟਿਲ ਤਨੁ ਸ੍ਯਾਮਾ। ਜਨੁ ਮੁਨਿ ਬੇਸ਼ ਕੀਨ੍ਹ ਰਤਿ ਕਾਮਾ।।
ਕਰ ਕਮਲਨਿ ਧਨੁ ਸਾਯਕੁ ਫੇਰਤ। ਜਿਯ ਕੀ ਜਰਨਿ ਹਰਤ ਹਿ ਹੇਰਤ।।

Pages

Subscribe to RSS - ayodhyakaanda