चौपाई
ਸ੍ਯਾਮ ਸਰੀਰੁ ਸੁਭਾਯਸੁਹਾਵਨ। ਸੋਭਾ ਕੋਟਿ ਮਨੋਜ ਲਜਾਵਨ।।
ਜਾਵਕ ਜੁਤ ਪਦ ਕਮਲ ਸੁਹਾਏ। ਮੁਨਿ ਮਨ ਮਧੁਪ ਰਹਤ ਜਿਨ੍ਹ ਛਾਏ।।
ਪੀਤ ਪੁਨੀਤ ਮਨੋਹਰ ਧੋਤੀ। ਹਰਤਿ ਬਾਲ ਰਬਿ ਦਾਮਿਨਿ ਜੋਤੀ।।
ਕਲ ਕਿਂਕਿਨਿ ਕਟਿ ਸੂਤ੍ਰ ਮਨੋਹਰ। ਬਾਹੁ ਬਿਸਾਲ ਬਿਭੂਸ਼ਨ ਸੁਂਦਰ।।
ਪੀਤ ਜਨੇਉ ਮਹਾਛਬਿ ਦੇਈ। ਕਰ ਮੁਦ੍ਰਿਕਾ ਚੋਰਿ ਚਿਤੁ ਲੇਈ।।
ਸੋਹਤ ਬ੍ਯਾਹ ਸਾਜ ਸਬ ਸਾਜੇ। ਉਰ ਆਯਤ ਉਰਭੂਸ਼ਨ ਰਾਜੇ।।
ਪਿਅਰ ਉਪਰਨਾ ਕਾਖਾਸੋਤੀ। ਦੁਹੁਆਰਨ੍ਹਿ ਲਗੇ ਮਨਿ ਮੋਤੀ।।
ਨਯਨ ਕਮਲ ਕਲ ਕੁਂਡਲ ਕਾਨਾ। ਬਦਨੁ ਸਕਲ ਸੌਂਦਰ੍ਜ ਨਿਧਾਨਾ।।
ਸੁਂਦਰ ਭਰਿਕੁਟਿ ਮਨੋਹਰ ਨਾਸਾ। ਭਾਲ ਤਿਲਕੁ ਰੁਚਿਰਤਾ ਨਿਵਾਸਾ।।
ਸੋਹਤ ਮੌਰੁ ਮਨੋਹਰ ਮਾਥੇ। ਮਂਗਲਮਯ ਮੁਕੁਤਾ ਮਨਿ ਗਾਥੇ।।

चौपाई
ਕੁਅੁ ਕੁਅਿ ਕਲ ਭਾਵਿ ਦੇਹੀਂ।।ਨਯਨ ਲਾਭੁ ਸਬ ਸਾਦਰ ਲੇਹੀਂ।।
ਜਾਇ ਨ ਬਰਨਿ ਮਨੋਹਰ ਜੋਰੀ। ਜੋ ਉਪਮਾ ਕਛੁ ਕਹੌਂ ਸੋ ਥੋਰੀ।।
ਰਾਮ ਸੀਯ ਸੁਂਦਰ ਪ੍ਰਤਿਛਾਹੀਂ। ਜਗਮਗਾਤ ਮਨਿ ਖਂਭਨ ਮਾਹੀਂ ।
ਮਨਹੁਮਦਨ ਰਤਿ ਧਰਿ ਬਹੁ ਰੂਪਾ। ਦੇਖਤ ਰਾਮ ਬਿਆਹੁ ਅਨੂਪਾ।।
ਦਰਸ ਲਾਲਸਾ ਸਕੁਚ ਨ ਥੋਰੀ। ਪ੍ਰਗਟਤ ਦੁਰਤ ਬਹੋਰਿ ਬਹੋਰੀ।।
ਭਏ ਮਗਨ ਸਬ ਦੇਖਨਿਹਾਰੇ। ਜਨਕ ਸਮਾਨ ਅਪਾਨ ਬਿਸਾਰੇ।।
ਪ੍ਰਮੁਦਿਤ ਮੁਨਿਨ੍ਹ ਭਾਵੀ ਫੇਰੀ। ਨੇਗਸਹਿਤ ਸਬ ਰੀਤਿ ਨਿਬੇਰੀਂ।।
ਰਾਮ ਸੀਯ ਸਿਰ ਸੇਂਦੁਰ ਦੇਹੀਂ। ਸੋਭਾ ਕਹਿ ਨ ਜਾਤਿ ਬਿਧਿ ਕੇਹੀਂ।।
ਅਰੁਨ ਪਰਾਗ ਜਲਜੁ ਭਰਿ ਨੀਕੇਂ। ਸਸਿਹਿ ਭੂਸ਼ ਅਹਿ ਲੋਭ ਅਮੀ ਕੇਂ।।

चौपाई
ਸਿਯ ਸੁਂਦਰਤਾ ਬਰਨਿ ਨ ਜਾਈ। ਲਘੁ ਮਤਿ ਬਹੁਤ ਮਨੋਹਰਤਾਈ।।
ਆਵਤ ਦੀਖਿ ਬਰਾਤਿਨ੍ਹ ਸੀਤਾ।।ਰੂਪ ਰਾਸਿ ਸਬ ਭਾਿ ਪੁਨੀਤਾ।।
ਸਬਹਿ ਮਨਹਿਂ ਮਨ ਕਿਏ ਪ੍ਰਨਾਮਾ। ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਭਏ ਪੂਰਨਕਾਮਾ।।
ਹਰਸ਼ੇ ਦਸਰਥ ਸੁਤਨ੍ਹ ਸਮੇਤਾ। ਕਹਿ ਨ ਜਾਇ ਉਰ ਆਨੁ ਜੇਤਾ।।
ਸੁਰ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਕਰਿ ਬਰਸਹਿਂ ਫੂਲਾ। ਮੁਨਿ ਅਸੀਸ ਧੁਨਿ ਮਂਗਲ ਮੂਲਾ।।
ਗਾਨ ਨਿਸਾਨ ਕੋਲਾਹਲੁ ਭਾਰੀ। ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਮੋਦ ਮਗਨ ਨਰ ਨਾਰੀ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਸੀਯ ਮਂਡਪਹਿਂ ਆਈ। ਪ੍ਰਮੁਦਿਤ ਸਾਂਤਿ ਪਢ਼ਹਿਂ ਮੁਨਿਰਾਈ।।
ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਕਰ ਬਿਧਿ ਬ੍ਯਵਹਾਰੂ। ਦੁਹੁਕੁਲਗੁਰ ਸਬ ਕੀਨ੍ਹ ਅਚਾਰੂ।।

चौपाई
ਬਹੁਰਿ ਕੀਨ੍ਹ ਕੋਸਲਪਤਿ ਪੂਜਾ। ਜਾਨਿ ਈਸ ਸਮ ਭਾਉ ਨ ਦੂਜਾ।।
ਕੀਨ੍ਹ ਜੋਰਿ ਕਰ ਬਿਨਯ ਬਡ਼ਾਈ। ਕਹਿ ਨਿਜ ਭਾਗ੍ਯ ਬਿਭਵ ਬਹੁਤਾਈ।।
ਪੂਜੇ ਭੂਪਤਿ ਸਕਲ ਬਰਾਤੀ। ਸਮਧਿ ਸਮ ਸਾਦਰ ਸਬ ਭਾੀ।।
ਆਸਨ ਉਚਿਤ ਦਿਏ ਸਬ ਕਾਹੂ। ਕਹੌਂ ਕਾਹ ਮੂਖ ਏਕ ਉਛਾਹੂ।।
ਸਕਲ ਬਰਾਤ ਜਨਕ ਸਨਮਾਨੀ। ਦਾਨ ਮਾਨ ਬਿਨਤੀ ਬਰ ਬਾਨੀ।।
ਬਿਧਿ ਹਰਿ ਹਰੁ ਦਿਸਿਪਤਿ ਦਿਨਰਾਊ। ਜੇ ਜਾਨਹਿਂ ਰਘੁਬੀਰ ਪ੍ਰਭਾਊ।।
ਕਪਟ ਬਿਪ੍ਰ ਬਰ ਬੇਸ਼ ਬਨਾਏ ਕੌਤੁਕ ਦੇਖਹਿਂ ਅਤਿ ਸਚੁ ਪਾਏ।
ਪੂਜੇ ਜਨਕ ਦੇਵ ਸਮ ਜਾਨੇਂ। ਦਿਏ ਸੁਆਸਨ ਬਿਨੁ ਪਹਿਚਾਨੇਂ।।

चौपाई
ਨਯਨ ਨੀਰੁ ਹਟਿ ਮਂਗਲ ਜਾਨੀ। ਪਰਿਛਨਿ ਕਰਹਿਂ ਮੁਦਿਤ ਮਨ ਰਾਨੀ।।
ਬੇਦ ਬਿਹਿਤ ਅਰੁ ਕੁਲ ਆਚਾਰੂ। ਕੀਨ੍ਹ ਭਲੀ ਬਿਧਿ ਸਬ ਬ੍ਯਵਹਾਰੂ।।
ਪਂਚ ਸਬਦ ਧੁਨਿ ਮਂਗਲ ਗਾਨਾ। ਪਟ ਪਾਡ਼ੇ ਪਰਹਿਂ ਬਿਧਿ ਨਾਨਾ।।
ਕਰਿ ਆਰਤੀ ਅਰਘੁ ਤਿਨ੍ਹ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਰਾਮ ਗਮਨੁ ਮਂਡਪ ਤਬ ਕੀਨ੍ਹਾ।।
ਦਸਰਥੁ ਸਹਿਤ ਸਮਾਜ ਬਿਰਾਜੇ। ਬਿਭਵ ਬਿਲੋਕਿ ਲੋਕਪਤਿ ਲਾਜੇ।।
ਸਮਯਸਮਯਸੁਰ ਬਰਸ਼ਹਿਂ ਫੂਲਾ। ਸਾਂਤਿ ਪਢ਼ਹਿਂ ਮਹਿਸੁਰ ਅਨੁਕੂਲਾ।।
ਨਭ ਅਰੁ ਨਗਰ ਕੋਲਾਹਲ ਹੋਈ। ਆਪਨਿ ਪਰ ਕਛੁ ਸੁਨਇ ਨ ਕੋਈ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਰਾਮੁ ਮਂਡਪਹਿਂ ਆਏ। ਅਰਘੁ ਦੇਇ ਆਸਨ ਬੈਠਾਏ।।