चौपाई
ਮੁਨਿ ਆਗਮਨ ਸੁਨਾ ਜਬ ਰਾਜਾ। ਮਿਲਨ ਗਯਊ ਲੈ ਬਿਪ੍ਰ ਸਮਾਜਾ।।
ਕਰਿ ਦਂਡਵਤ ਮੁਨਿਹਿ ਸਨਮਾਨੀ। ਨਿਜ ਆਸਨ ਬੈਠਾਰੇਨ੍ਹਿ ਆਨੀ।।
ਚਰਨ ਪਖਾਰਿ ਕੀਨ੍ਹਿ ਅਤਿ ਪੂਜਾ। ਮੋ ਸਮ ਆਜੁ ਧਨ੍ਯ ਨਹਿਂ ਦੂਜਾ।।
ਬਿਬਿਧ ਭਾਿ ਭੋਜਨ ਕਰਵਾਵਾ। ਮੁਨਿਵਰ ਹਰਿਦਯਹਰਸ਼ ਅਤਿ ਪਾਵਾ।।
ਪੁਨਿ ਚਰਨਨਿ ਮੇਲੇ ਸੁਤ ਚਾਰੀ। ਰਾਮ ਦੇਖਿ ਮੁਨਿ ਦੇਹ ਬਿਸਾਰੀ।।
ਭਏ ਮਗਨ ਦੇਖਤ ਮੁਖ ਸੋਭਾ। ਜਨੁ ਚਕੋਰ ਪੂਰਨ ਸਸਿ ਲੋਭਾ।।
ਤਬ ਮਨ ਹਰਸ਼ਿ ਬਚਨ ਕਹ ਰਾਊ। ਮੁਨਿ ਅਸ ਕਰਿਪਾ ਨ ਕੀਨ੍ਹਿਹੁ ਕਾਊ।।
ਕੇਹਿ ਕਾਰਨ ਆਗਮਨ ਤੁਮ੍ਹਾਰਾ। ਕਹਹੁ ਸੋ ਕਰਤ ਨ ਲਾਵਉਬਾਰਾ।।
ਅਸੁਰ ਸਮੂਹ ਸਤਾਵਹਿਂ ਮੋਹੀ। ਮੈ ਜਾਚਨ ਆਯਉਨਰਿਪ ਤੋਹੀ।।

चौपाई
ਬਂਧੁ ਸਖਾ ਸਂਗ ਲੇਹਿਂ ਬੋਲਾਈ। ਬਨ ਮਰਿਗਯਾ ਨਿਤ ਖੇਲਹਿਂ ਜਾਈ।।
ਪਾਵਨ ਮਰਿਗ ਮਾਰਹਿਂ ਜਿਯਜਾਨੀ। ਦਿਨ ਪ੍ਰਤਿ ਨਰਿਪਹਿ ਦੇਖਾਵਹਿਂ ਆਨੀ।।
ਜੇ ਮਰਿਗ ਰਾਮ ਬਾਨ ਕੇ ਮਾਰੇ। ਤੇ ਤਨੁ ਤਜਿ ਸੁਰਲੋਕ ਸਿਧਾਰੇ।।
ਅਨੁਜ ਸਖਾ ਸ ਭੋਜਨ ਕਰਹੀਂ। ਮਾਤੁ ਪਿਤਾ ਅਗ੍ਯਾ ਅਨੁਸਰਹੀਂ।।
ਜੇਹਿ ਬਿਧਿ ਸੁਖੀ ਹੋਹਿਂ ਪੁਰ ਲੋਗਾ। ਕਰਹਿਂ ਕਰਿਪਾਨਿਧਿ ਸੋਇ ਸਂਜੋਗਾ।।
ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਸੁਨਹਿਂ ਮਨ ਲਾਈ। ਆਪੁ ਕਹਹਿਂ ਅਨੁਜਨ੍ਹ ਸਮੁਝਾਈ।।
ਪ੍ਰਾਤਕਾਲ ਉਠਿ ਕੈ ਰਘੁਨਾਥਾ। ਮਾਤੁ ਪਿਤਾ ਗੁਰੁ ਨਾਵਹਿਂ ਮਾਥਾ।।
ਆਯਸੁ ਮਾਗਿ ਕਰਹਿਂ ਪੁਰ ਕਾਜਾ। ਦੇਖਿ ਚਰਿਤ ਹਰਸ਼ਇ ਮਨ ਰਾਜਾ।।

चौपाई
ਬਾਲਚਰਿਤ ਹਰਿ ਬਹੁਬਿਧਿ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਅਤਿ ਅਨਂਦ ਦਾਸਨ੍ਹ ਕਹਦੀਨ੍ਹਾ।।
ਕਛੁਕ ਕਾਲ ਬੀਤੇਂ ਸਬ ਭਾਈ। ਬਡ਼ੇ ਭਏ ਪਰਿਜਨ ਸੁਖਦਾਈ।।
ਚੂਡ਼ਾਕਰਨ ਕੀਨ੍ਹ ਗੁਰੁ ਜਾਈ। ਬਿਪ੍ਰਨ੍ਹ ਪੁਨਿ ਦਛਿਨਾ ਬਹੁ ਪਾਈ।।
ਪਰਮ ਮਨੋਹਰ ਚਰਿਤ ਅਪਾਰਾ। ਕਰਤ ਫਿਰਤ ਚਾਰਿਉ ਸੁਕੁਮਾਰਾ।।
ਮਨ ਕ੍ਰਮ ਬਚਨ ਅਗੋਚਰ ਜੋਈ। ਦਸਰਥ ਅਜਿਰ ਬਿਚਰ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ।।
ਭੋਜਨ ਕਰਤ ਬੋਲ ਜਬ ਰਾਜਾ। ਨਹਿਂ ਆਵਤ ਤਜਿ ਬਾਲ ਸਮਾਜਾ।।
ਕੌਸਲ੍ਯਾ ਜਬ ਬੋਲਨ ਜਾਈ। ਠੁਮਕੁ ਠੁਮਕੁ ਪ੍ਰਭੁ ਚਲਹਿਂ ਪਰਾਈ।।
ਨਿਗਮ ਨੇਤਿ ਸਿਵ ਅਂਤ ਨ ਪਾਵਾ। ਤਾਹਿ ਧਰੈ ਜਨਨੀ ਹਠਿ ਧਾਵਾ।।
ਧੂਰਸ ਧੂਰਿ ਭਰੇਂ ਤਨੁ ਆਏ। ਭੂਪਤਿ ਬਿਹਸਿ ਗੋਦ ਬੈਠਾਏ।।

चौपाई
ਏਕ ਬਾਰ ਜਨਨੀਂ ਅਨ੍ਹਵਾਏ। ਕਰਿ ਸਿਂਗਾਰ ਪਲਨਾਪੌਢ਼ਾਏ।।
ਨਿਜ ਕੁਲ ਇਸ਼੍ਟਦੇਵ ਭਗਵਾਨਾ। ਪੂਜਾ ਹੇਤੁ ਕੀਨ੍ਹ ਅਸ੍ਨਾਨਾ।।
ਕਰਿ ਪੂਜਾ ਨੈਬੇਦ੍ਯ ਚਢ਼ਾਵਾ। ਆਪੁ ਗਈ ਜਹਪਾਕ ਬਨਾਵਾ।।
ਬਹੁਰਿ ਮਾਤੁ ਤਹਵਾਚਲਿ ਆਈ। ਭੋਜਨ ਕਰਤ ਦੇਖ ਸੁਤ ਜਾਈ।।
ਗੈ ਜਨਨੀ ਸਿਸੁ ਪਹਿਂ ਭਯਭੀਤਾ। ਦੇਖਾ ਬਾਲ ਤਹਾਪੁਨਿ ਸੂਤਾ।।
ਬਹੁਰਿ ਆਇ ਦੇਖਾ ਸੁਤ ਸੋਈ। ਹਰਿਦਯਕਂਪ ਮਨ ਧੀਰ ਨ ਹੋਈ।।
ਇਹਾਉਹਾਦੁਇ ਬਾਲਕ ਦੇਖਾ। ਮਤਿਭ੍ਰਮ ਮੋਰ ਕਿ ਆਨ ਬਿਸੇਸ਼ਾ।।
ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਜਨਨੀ ਅਕੁਲਾਨੀ। ਪ੍ਰਭੁ ਹਿ ਦੀਨ੍ਹ ਮਧੁਰ ਮੁਸੁਕਾਨੀ।।

चौपाई
ਕਾਮ ਕੋਟਿ ਛਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਸਰੀਰਾ। ਨੀਲ ਕਂਜ ਬਾਰਿਦ ਗਂਭੀਰਾ।।
ਅਰੁਨ ਚਰਨ ਪਕਂਜ ਨਖ ਜੋਤੀ। ਕਮਲ ਦਲਨ੍ਹਿ ਬੈਠੇ ਜਨੁ ਮੋਤੀ।।
ਰੇਖ ਕੁਲਿਸ ਧਵਜ ਅਂਕੁਰ ਸੋਹੇ। ਨੂਪੁਰ ਧੁਨਿ ਸੁਨਿ ਮੁਨਿ ਮਨ ਮੋਹੇ।।
ਕਟਿ ਕਿਂਕਿਨੀ ਉਦਰ ਤ੍ਰਯ ਰੇਖਾ। ਨਾਭਿ ਗਭੀਰ ਜਾਨ ਜੇਹਿ ਦੇਖਾ।।
ਭੁਜ ਬਿਸਾਲ ਭੂਸ਼ਨ ਜੁਤ ਭੂਰੀ। ਹਿਯਹਰਿ ਨਖ ਅਤਿ ਸੋਭਾ ਰੂਰੀ।।
ਉਰ ਮਨਿਹਾਰ ਪਦਿਕ ਕੀ ਸੋਭਾ। ਬਿਪ੍ਰ ਚਰਨ ਦੇਖਤ ਮਨ ਲੋਭਾ।।
ਕਂਬੁ ਕਂਠ ਅਤਿ ਚਿਬੁਕ ਸੁਹਾਈ। ਆਨਨ ਅਮਿਤ ਮਦਨ ਛਬਿ ਛਾਈ।।
ਦੁਇ ਦੁਇ ਦਸਨ ਅਧਰ ਅਰੁਨਾਰੇ। ਨਾਸਾ ਤਿਲਕ ਕੋ ਬਰਨੈ ਪਾਰੇ।।
ਸੁਂਦਰ ਸ਼੍ਰਵਨ ਸੁਚਾਰੁ ਕਪੋਲਾ। ਅਤਿ ਪ੍ਰਿਯ ਮਧੁਰ ਤੋਤਰੇ ਬੋਲਾ।।