चौपाई
ਜੈਸੇ ਮਿਟੈ ਮੋਰ ਭ੍ਰਮ ਭਾਰੀ। ਕਹਹੁ ਸੋ ਕਥਾ ਨਾਥ ਬਿਸ੍ਤਾਰੀ।।
ਜਾਗਬਲਿਕ ਬੋਲੇ ਮੁਸੁਕਾਈ। ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਬਿਦਿਤ ਰਘੁਪਤਿ ਪ੍ਰਭੁਤਾਈ।।
ਰਾਮਮਗਤ ਤੁਮ੍ਹ ਮਨ ਕ੍ਰਮ ਬਾਨੀ। ਚਤੁਰਾਈ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ ਮੈਂ ਜਾਨੀ।।
ਚਾਹਹੁ ਸੁਨੈ ਰਾਮ ਗੁਨ ਗੂਢ਼ਾ। ਕੀਨ੍ਹਿਹੁ ਪ੍ਰਸ੍ਨ ਮਨਹੁਅਤਿ ਮੂਢ਼ਾ।।
ਤਾਤ ਸੁਨਹੁ ਸਾਦਰ ਮਨੁ ਲਾਈ। ਕਹਉਰਾਮ ਕੈ ਕਥਾ ਸੁਹਾਈ।।
ਮਹਾਮੋਹੁ ਮਹਿਸ਼ੇਸੁ ਬਿਸਾਲਾ। ਰਾਮਕਥਾ ਕਾਲਿਕਾ ਕਰਾਲਾ।।
ਰਾਮਕਥਾ ਸਸਿ ਕਿਰਨ ਸਮਾਨਾ। ਸਂਤ ਚਕੋਰ ਕਰਹਿਂ ਜੇਹਿ ਪਾਨਾ।।
ਐਸੇਇ ਸਂਸਯ ਕੀਨ੍ਹ ਭਵਾਨੀ। ਮਹਾਦੇਵ ਤਬ ਕਹਾ ਬਖਾਨੀ।।

चौपाई
ਨਾਥ ਏਕ ਸਂਸਉ ਬਡ਼ ਮੋਰੇਂ। ਕਰਗਤ ਬੇਦਤਤ੍ਵ ਸਬੁ ਤੋਰੇਂ।।
ਕਹਤ ਸੋ ਮੋਹਿ ਲਾਗਤ ਭਯ ਲਾਜਾ। ਜੌ ਨ ਕਹਉਬਡ਼ ਹੋਇ ਅਕਾਜਾ।।
ਏਹਿ ਪ੍ਰਕਾਰ ਭਰਿ ਮਾਘ ਨਹਾਹੀਂ। ਪੁਨਿ ਸਬ ਨਿਜ ਨਿਜ ਆਸ਼੍ਰਮ ਜਾਹੀਂ।।
ਪ੍ਰਤਿ ਸਂਬਤ ਅਤਿ ਹੋਇ ਅਨਂਦਾ। ਮਕਰ ਮਜ੍ਜਿ ਗਵਨਹਿਂ ਮੁਨਿਬਰਿਂਦਾ।।
ਏਕ ਬਾਰ ਭਰਿ ਮਕਰ ਨਹਾਏ। ਸਬ ਮੁਨੀਸ ਆਸ਼੍ਰਮਨ੍ਹ ਸਿਧਾਏ।।
ਜਗਬਾਲਿਕ ਮੁਨਿ ਪਰਮ ਬਿਬੇਕੀ। ਭਰਵ੍ਦਾਜ ਰਾਖੇ ਪਦ ਟੇਕੀ।।
ਸਾਦਰ ਚਰਨ ਸਰੋਜ ਪਖਾਰੇ। ਅਤਿ ਪੁਨੀਤ ਆਸਨ ਬੈਠਾਰੇ।।
ਕਰਿ ਪੂਜਾ ਮੁਨਿ ਸੁਜਸ ਬਖਾਨੀ। ਬੋਲੇ ਅਤਿ ਪੁਨੀਤ ਮਰਿਦੁ ਬਾਨੀ।।

चौपाई
ਆਰਤਿ ਬਿਨਯ ਦੀਨਤਾ ਮੋਰੀ। ਲਘੁਤਾ ਲਲਿਤ ਸੁਬਾਰਿ ਨ ਥੋਰੀ।।
ਅਦਭੁਤ ਸਲਿਲ ਸੁਨਤ ਗੁਨਕਾਰੀ। ਆਸ ਪਿਆਸ ਮਨੋਮਲ ਹਾਰੀ।।
ਰਾਮ ਸੁਪ੍ਰੇਮਹਿ ਪੋਸ਼ਤ ਪਾਨੀ। ਹਰਤ ਸਕਲ ਕਲਿ ਕਲੁਸ਼ ਗਲਾਨੌ।।
ਭਵ ਸ਼੍ਰਮ ਸੋਸ਼ਕ ਤੋਸ਼ਕ ਤੋਸ਼ਾ। ਸਮਨ ਦੁਰਿਤ ਦੁਖ ਦਾਰਿਦ ਦੋਸ਼ਾ।।
ਕਾਮ ਕੋਹ ਮਦ ਮੋਹ ਨਸਾਵਨ। ਬਿਮਲ ਬਿਬੇਕ ਬਿਰਾਗ ਬਢ਼ਾਵਨ।।
ਸਾਦਰ ਮਜ੍ਜਨ ਪਾਨ ਕਿਏ ਤੇਂ। ਮਿਟਹਿਂ ਪਾਪ ਪਰਿਤਾਪ ਹਿਏ ਤੇਂ।।
ਜਿਨ੍ਹ ਏਹਿ ਬਾਰਿ ਨ ਮਾਨਸ ਧੋਏ। ਤੇ ਕਾਯਰ ਕਲਿਕਾਲ ਬਿਗੋਏ।।
ਤਰਿਸ਼ਿਤ ਨਿਰਖਿ ਰਬਿ ਕਰ ਭਵ ਬਾਰੀ। ਫਿਰਿਹਹਿ ਮਰਿਗ ਜਿਮਿ ਜੀਵ ਦੁਖਾਰੀ।।

चौपाई
ਸੀਯ ਸ੍ਵਯਂਬਰ ਕਥਾ ਸੁਹਾਈ। ਸਰਿਤ ਸੁਹਾਵਨਿ ਸੋ ਛਬਿ ਛਾਈ।।
ਨਦੀ ਨਾਵ ਪਟੁ ਪ੍ਰਸ੍ਨ ਅਨੇਕਾ। ਕੇਵਟ ਕੁਸਲ ਉਤਰ ਸਬਿਬੇਕਾ।।
ਸੁਨਿ ਅਨੁਕਥਨ ਪਰਸ੍ਪਰ ਹੋਈ। ਪਥਿਕ ਸਮਾਜ ਸੋਹ ਸਰਿ ਸੋਈ।।
ਘੋਰ ਧਾਰ ਭਰਿਗੁਨਾਥ ਰਿਸਾਨੀ। ਘਾਟ ਸੁਬਦ੍ਧ ਰਾਮ ਬਰ ਬਾਨੀ।।
ਸਾਨੁਜ ਰਾਮ ਬਿਬਾਹ ਉਛਾਹੂ। ਸੋ ਸੁਭ ਉਮਗ ਸੁਖਦ ਸਬ ਕਾਹੂ।।
ਕਹਤ ਸੁਨਤ ਹਰਸ਼ਹਿਂ ਪੁਲਕਾਹੀਂ। ਤੇ ਸੁਕਰਿਤੀ ਮਨ ਮੁਦਿਤ ਨਹਾਹੀਂ।।
ਰਾਮ ਤਿਲਕ ਹਿਤ ਮਂਗਲ ਸਾਜਾ। ਪਰਬ ਜੋਗ ਜਨੁ ਜੁਰੇ ਸਮਾਜਾ।।
ਕਾਈ ਕੁਮਤਿ ਕੇਕਈ ਕੇਰੀ। ਪਰੀ ਜਾਸੁ ਫਲ ਬਿਪਤਿ ਘਨੇਰੀ।।

चौपाई
ਜੌਂ ਕਰਿ ਕਸ਼੍ਟ ਜਾਇ ਪੁਨਿ ਕੋਈ। ਜਾਤਹਿਂ ਨੀਂਦ ਜੁਡ਼ਾਈ ਹੋਈ।।
ਜਡ਼ਤਾ ਜਾਡ਼ ਬਿਸ਼ਮ ਉਰ ਲਾਗਾ। ਗਏਹੁਨ ਮਜ੍ਜਨ ਪਾਵ ਅਭਾਗਾ।।
ਕਰਿ ਨ ਜਾਇ ਸਰ ਮਜ੍ਜਨ ਪਾਨਾ। ਫਿਰਿ ਆਵਇ ਸਮੇਤ ਅਭਿਮਾਨਾ।।
ਜੌਂ ਬਹੋਰਿ ਕੋਉ ਪੂਛਨ ਆਵਾ। ਸਰ ਨਿਂਦਾ ਕਰਿ ਤਾਹਿ ਬੁਝਾਵਾ।।
ਸਕਲ ਬਿਘ੍ਨ ਬ੍ਯਾਪਹਿ ਨਹਿਂ ਤੇਹੀ। ਰਾਮ ਸੁਕਰਿਪਾਬਿਲੋਕਹਿਂ ਜੇਹੀ।।
ਸੋਇ ਸਾਦਰ ਸਰ ਮਜ੍ਜਨੁ ਕਰਈ। ਮਹਾ ਘੋਰ ਤ੍ਰਯਤਾਪ ਨ ਜਰਈ।।
ਤੇ ਨਰ ਯਹ ਸਰ ਤਜਹਿਂ ਨ ਕਾਊ। ਜਿਨ੍ਹ ਕੇ ਰਾਮ ਚਰਨ ਭਲ ਭਾਊ।।
ਜੋ ਨਹਾਇ ਚਹ ਏਹਿਂ ਸਰ ਭਾਈ। ਸੋ ਸਤਸਂਗ ਕਰਉ ਮਨ ਲਾਈ।।
ਅਸ ਮਾਨਸ ਮਾਨਸ ਚਖ ਚਾਹੀ। ਭਇ ਕਬਿ ਬੁਦ੍ਧਿ ਬਿਮਲ ਅਵਗਾਹੀ।।