चौपाई
ਮਨਿ ਮਾਨਿਕ ਮੁਕੁਤਾ ਛਬਿ ਜੈਸੀ। ਅਹਿ ਗਿਰਿ ਗਜ ਸਿਰ ਸੋਹ ਨ ਤੈਸੀ।।
ਨਰਿਪ ਕਿਰੀਟ ਤਰੁਨੀ ਤਨੁ ਪਾਈ। ਲਹਹਿਂ ਸਕਲ ਸੋਭਾ ਅਧਿਕਾਈ।।
ਤੈਸੇਹਿਂ ਸੁਕਬਿ ਕਬਿਤ ਬੁਧ ਕਹਹੀਂ। ਉਪਜਹਿਂ ਅਨਤ ਅਨਤ ਛਬਿ ਲਹਹੀਂ।।
ਭਗਤਿ ਹੇਤੁ ਬਿਧਿ ਭਵਨ ਬਿਹਾਈ। ਸੁਮਿਰਤ ਸਾਰਦ ਆਵਤਿ ਧਾਈ।।
ਰਾਮ ਚਰਿਤ ਸਰ ਬਿਨੁ ਅਨ੍ਹਵਾਏ ਸੋ ਸ਼੍ਰਮ ਜਾਇ ਨ ਕੋਟਿ ਉਪਾਏ।
ਕਬਿ ਕੋਬਿਦ ਅਸ ਹਰਿਦਯਬਿਚਾਰੀ। ਗਾਵਹਿਂ ਹਰਿ ਜਸ ਕਲਿ ਮਲ ਹਾਰੀ।।
ਕੀਨ੍ਹੇਂ ਪ੍ਰਾਕਰਿਤ ਜਨ ਗੁਨ ਗਾਨਾ। ਸਿਰ ਧੁਨਿ ਗਿਰਾ ਲਗਤ ਪਛਿਤਾਨਾ।।
ਹਰਿਦਯ ਸਿਂਧੁ ਮਤਿ ਸੀਪ ਸਮਾਨਾ। ਸ੍ਵਾਤਿ ਸਾਰਦਾ ਕਹਹਿਂ ਸੁਜਾਨਾ।।
ਜੌਂ ਬਰਸ਼ਇ ਬਰ ਬਾਰਿ ਬਿਚਾਰੂ। ਹੋਹਿਂ ਕਬਿਤ ਮੁਕੁਤਾਮਨਿ ਚਾਰੂ।।

चौपाई
ਖਲ ਪਰਿਹਾਸ ਹੋਇ ਹਿਤ ਮੋਰਾ। ਕਾਕ ਕਹਹਿਂ ਕਲਕਂਠ ਕਠੋਰਾ।।
ਹਂਸਹਿ ਬਕ ਦਾਦੁਰ ਚਾਤਕਹੀ। ਹਹਿਂ ਮਲਿਨ ਖਲ ਬਿਮਲ ਬਤਕਹੀ।।
ਕਬਿਤ ਰਸਿਕ ਨ ਰਾਮ ਪਦ ਨੇਹੂ। ਤਿਨ੍ਹ ਕਹਸੁਖਦ ਹਾਸ ਰਸ ਏਹੂ।।
ਭਾਸ਼ਾ ਭਨਿਤਿ ਭੋਰਿ ਮਤਿ ਮੋਰੀ। ਹਿਬੇ ਜੋਗ ਹੇਂ ਨਹਿਂ ਖੋਰੀ।।
ਪ੍ਰਭੁ ਪਦ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਸਾਮੁਝਿ ਨੀਕੀ। ਤਿਨ੍ਹਹਿ ਕਥਾ ਸੁਨਿ ਲਾਗਹਿ ਫੀਕੀ।।
ਹਰਿ ਹਰ ਪਦ ਰਤਿ ਮਤਿ ਨ ਕੁਤਰਕੀ। ਤਿਨ੍ਹ ਕਹੁਮਧੁਰ ਕਥਾ ਰਘੁਵਰ ਕੀ।।
ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਭੂਸ਼ਿਤ ਜਿਯਜਾਨੀ। ਸੁਨਿਹਹਿਂ ਸੁਜਨ ਸਰਾਹਿ ਸੁਬਾਨੀ।।
ਕਬਿ ਨ ਹੋਉਨਹਿਂ ਬਚਨ ਪ੍ਰਬੀਨੂ। ਸਕਲ ਕਲਾ ਸਬ ਬਿਦ੍ਯਾ ਹੀਨੂ।।
ਆਖਰ ਅਰਥ ਅਲਂਕਰਿਤਿ ਨਾਨਾ। ਛਂਦ ਪ੍ਰਬਂਧ ਅਨੇਕ ਬਿਧਾਨਾ।।

चौपाई
ਅਸ ਬਿਬੇਕ ਜਬ ਦੇਇ ਬਿਧਾਤਾ। ਤਬ ਤਜਿ ਦੋਸ਼ ਗੁਨਹਿਂ ਮਨੁ ਰਾਤਾ।।
ਕਾਲ ਸੁਭਾਉ ਕਰਮ ਬਰਿਆਈ। ਭਲੇਉ ਪ੍ਰਕਰਿਤਿ ਬਸ ਚੁਕਇ ਭਲਾਈ।।
ਸੋ ਸੁਧਾਰਿ ਹਰਿਜਨ ਜਿਮਿ ਲੇਹੀਂ। ਦਲਿ ਦੁਖ ਦੋਸ਼ ਬਿਮਲ ਜਸੁ ਦੇਹੀਂ।।
ਖਲਉ ਕਰਹਿਂ ਭਲ ਪਾਇ ਸੁਸਂਗੂ। ਮਿਟਇ ਨ ਮਲਿਨ ਸੁਭਾਉ ਅਭਂਗੂ।।
ਲਖਿ ਸੁਬੇਸ਼ ਜਗ ਬਂਚਕ ਜੇਊ। ਬੇਸ਼ ਪ੍ਰਤਾਪ ਪੂਜਿਅਹਿਂ ਤੇਊ।।
ਉਧਰਹਿਂ ਅਂਤ ਨ ਹੋਇ ਨਿਬਾਹੂ। ਕਾਲਨੇਮਿ ਜਿਮਿ ਰਾਵਨ ਰਾਹੂ।।
ਕਿਏਹੁਕੁਬੇਸ਼ ਸਾਧੁ ਸਨਮਾਨੂ। ਜਿਮਿ ਜਗ ਜਾਮਵਂਤ ਹਨੁਮਾਨੂ।।
ਹਾਨਿ ਕੁਸਂਗ ਸੁਸਂਗਤਿ ਲਾਹੂ। ਲੋਕਹੁਬੇਦ ਬਿਦਿਤ ਸਬ ਕਾਹੂ।।
ਗਗਨ ਚਢ਼ਇ ਰਜ ਪਵਨ ਪ੍ਰਸਂਗਾ। ਕੀਚਹਿਂ ਮਿਲਇ ਨੀਚ ਜਲ ਸਂਗਾ।।

चौपाई
ਮੈਂ ਅਪਨੀ ਦਿਸਿ ਕੀਨ੍ਹ ਨਿਹੋਰਾ। ਤਿਨ੍ਹ ਨਿਜ ਓਰ ਨ ਲਾਉਬ ਭੋਰਾ।।
ਬਾਯਸ ਪਲਿਅਹਿਂ ਅਤਿ ਅਨੁਰਾਗਾ। ਹੋਹਿਂ ਨਿਰਾਮਿਸ਼ ਕਬਹੁਕਿ ਕਾਗਾ।।
ਬਂਦਉਸਂਤ ਅਸਜ੍ਜਨ ਚਰਨਾ। ਦੁਖਪ੍ਰਦ ਉਭਯ ਬੀਚ ਕਛੁ ਬਰਨਾ।।
ਬਿਛੁਰਤ ਏਕ ਪ੍ਰਾਨ ਹਰਿ ਲੇਹੀਂ। ਮਿਲਤ ਏਕ ਦੁਖ ਦਾਰੁਨ ਦੇਹੀਂ।।
ਉਪਜਹਿਂ ਏਕ ਸਂਗ ਜਗ ਮਾਹੀਂ। ਜਲਜ ਜੋਂਕ ਜਿਮਿ ਗੁਨ ਬਿਲਗਾਹੀਂ।।
ਸੁਧਾ ਸੁਰਾ ਸਮ ਸਾਧੂ ਅਸਾਧੂ। ਜਨਕ ਏਕ ਜਗ ਜਲਧਿ ਅਗਾਧੂ।।
ਭਲ ਅਨਭਲ ਨਿਜ ਨਿਜ ਕਰਤੂਤੀ। ਲਹਤ ਸੁਜਸ ਅਪਲੋਕ ਬਿਭੂਤੀ।।
ਸੁਧਾ ਸੁਧਾਕਰ ਸੁਰਸਰਿ ਸਾਧੂ। ਗਰਲ ਅਨਲ ਕਲਿਮਲ ਸਰਿ ਬ੍ਯਾਧੂ।।
ਗੁਨ ਅਵਗੁਨ ਜਾਨਤ ਸਬ ਕੋਈ। ਜੋ ਜੇਹਿ ਭਾਵ ਨੀਕ ਤੇਹਿ ਸੋਈ।।

चौपाई
ਮਜ੍ਜਨ ਫਲ ਪੇਖਿਅ ਤਤਕਾਲਾ। ਕਾਕ ਹੋਹਿਂ ਪਿਕ ਬਕਉ ਮਰਾਲਾ।।
ਸੁਨਿ ਆਚਰਜ ਕਰੈ ਜਨਿ ਕੋਈ। ਸਤਸਂਗਤਿ ਮਹਿਮਾ ਨਹਿਂ ਗੋਈ।।
ਬਾਲਮੀਕ ਨਾਰਦ ਘਟਜੋਨੀ। ਨਿਜ ਨਿਜ ਮੁਖਨਿ ਕਹੀ ਨਿਜ ਹੋਨੀ।।
ਜਲਚਰ ਥਲਚਰ ਨਭਚਰ ਨਾਨਾ। ਜੇ ਜਡ਼ ਚੇਤਨ ਜੀਵ ਜਹਾਨਾ।।
ਮਤਿ ਕੀਰਤਿ ਗਤਿ ਭੂਤਿ ਭਲਾਈ। ਜਬ ਜੇਹਿਂ ਜਤਨ ਜਹਾਜੇਹਿਂ ਪਾਈ।।
ਸੋ ਜਾਨਬ ਸਤਸਂਗ ਪ੍ਰਭਾਊ। ਲੋਕਹੁਬੇਦ ਨ ਆਨ ਉਪਾਊ।।
ਬਿਨੁ ਸਤਸਂਗ ਬਿਬੇਕ ਨ ਹੋਈ। ਰਾਮ ਕਰਿਪਾ ਬਿਨੁ ਸੁਲਭ ਨ ਸੋਈ।।
ਸਤਸਂਗਤ ਮੁਦ ਮਂਗਲ ਮੂਲਾ। ਸੋਇ ਫਲ ਸਿਧਿ ਸਬ ਸਾਧਨ ਫੂਲਾ।।
ਸਠ ਸੁਧਰਹਿਂ ਸਤਸਂਗਤਿ ਪਾਈ। ਪਾਰਸ ਪਰਸ ਕੁਧਾਤ ਸੁਹਾਈ।।
ਬਿਧਿ ਬਸ ਸੁਜਨ ਕੁਸਂਗਤ ਪਰਹੀਂ। ਫਨਿ ਮਨਿ ਸਮ ਨਿਜ ਗੁਨ ਅਨੁਸਰਹੀਂ।।