punjabi

7.1.251

चौपाई
ਭੂਪ ਸਹਸ ਦਸ ਏਕਹਿ ਬਾਰਾ। ਲਗੇ ਉਠਾਵਨ ਟਰਇ ਨ ਟਾਰਾ।।
ਡਗਇ ਨ ਸਂਭੁ ਸਰਾਸਨ ਕੈਸੇਂ। ਕਾਮੀ ਬਚਨ ਸਤੀ ਮਨੁ ਜੈਸੇਂ।।
ਸਬ ਨਰਿਪ ਭਏ ਜੋਗੁ ਉਪਹਾਸੀ। ਜੈਸੇਂ ਬਿਨੁ ਬਿਰਾਗ ਸਂਨ੍ਯਾਸੀ।।
ਕੀਰਤਿ ਬਿਜਯ ਬੀਰਤਾ ਭਾਰੀ। ਚਲੇ ਚਾਪ ਕਰ ਬਰਬਸ ਹਾਰੀ।।
ਸ਼੍ਰੀਹਤ ਭਏ ਹਾਰਿ ਹਿਯਰਾਜਾ। ਬੈਠੇ ਨਿਜ ਨਿਜ ਜਾਇ ਸਮਾਜਾ।।
ਨਰਿਪਨ੍ਹ ਬਿਲੋਕਿ ਜਨਕੁ ਅਕੁਲਾਨੇ। ਬੋਲੇ ਬਚਨ ਰੋਸ਼ ਜਨੁ ਸਾਨੇ।।
ਦੀਪ ਦੀਪ ਕੇ ਭੂਪਤਿ ਨਾਨਾ। ਆਏ ਸੁਨਿ ਹਮ ਜੋ ਪਨੁ ਠਾਨਾ।।
ਦੇਵ ਦਨੁਜ ਧਰਿ ਮਨੁਜ ਸਰੀਰਾ। ਬਿਪੁਲ ਬੀਰ ਆਏ ਰਨਧੀਰਾ।।

7.1.250

चौपाई
ਨਰਿਪ ਭੁਜਬਲ ਬਿਧੁ ਸਿਵਧਨੁ ਰਾਹੂ। ਗਰੁਅ ਕਠੋਰ ਬਿਦਿਤ ਸਬ ਕਾਹੂ।।
ਰਾਵਨੁ ਬਾਨੁ ਮਹਾਭਟ ਭਾਰੇ। ਦੇਖਿ ਸਰਾਸਨ ਗਵਿਂ ਸਿਧਾਰੇ।।
ਸੋਇ ਪੁਰਾਰਿ ਕੋਦਂਡੁ ਕਠੋਰਾ। ਰਾਜ ਸਮਾਜ ਆਜੁ ਜੋਇ ਤੋਰਾ।।
ਤ੍ਰਿਭੁਵਨ ਜਯ ਸਮੇਤ ਬੈਦੇਹੀ।।ਬਿਨਹਿਂ ਬਿਚਾਰ ਬਰਇ ਹਠਿ ਤੇਹੀ।।
ਸੁਨਿ ਪਨ ਸਕਲ ਭੂਪ ਅਭਿਲਾਸ਼ੇ। ਭਟਮਾਨੀ ਅਤਿਸਯ ਮਨ ਮਾਖੇ।।
ਪਰਿਕਰ ਬਾਿ ਉਠੇ ਅਕੁਲਾਈ। ਚਲੇ ਇਸ਼੍ਟਦੇਵਨ੍ਹ ਸਿਰ ਨਾਈ।।
ਤਮਕਿ ਤਾਕਿ ਤਕਿ ਸਿਵਧਨੁ ਧਰਹੀਂ। ਉਠਇ ਨ ਕੋਟਿ ਭਾਿ ਬਲੁ ਕਰਹੀਂ।।
ਜਿਨ੍ਹ ਕੇ ਕਛੁ ਬਿਚਾਰੁ ਮਨ ਮਾਹੀਂ। ਚਾਪ ਸਮੀਪ ਮਹੀਪ ਨ ਜਾਹੀਂ।।

7.1.249

चौपाई
ਰਾਮ ਰੂਪੁ ਅਰੁ ਸਿਯ ਛਬਿ ਦੇਖੇਂ। ਨਰ ਨਾਰਿਨ੍ਹ ਪਰਿਹਰੀਂ ਨਿਮੇਸ਼ੇਂ।।
ਸੋਚਹਿਂ ਸਕਲ ਕਹਤ ਸਕੁਚਾਹੀਂ। ਬਿਧਿ ਸਨ ਬਿਨਯ ਕਰਹਿਂ ਮਨ ਮਾਹੀਂ।।
ਹਰੁ ਬਿਧਿ ਬੇਗਿ ਜਨਕ ਜਡ਼ਤਾਈ। ਮਤਿ ਹਮਾਰਿ ਅਸਿ ਦੇਹਿ ਸੁਹਾਈ।।
ਬਿਨੁ ਬਿਚਾਰ ਪਨੁ ਤਜਿ ਨਰਨਾਹੁ। ਸੀਯ ਰਾਮ ਕਰ ਕਰੈ ਬਿਬਾਹੂ।।
ਜਗ ਭਲ ਕਹਹਿ ਭਾਵ ਸਬ ਕਾਹੂ। ਹਠ ਕੀਨ੍ਹੇ ਅਂਤਹੁਉਰ ਦਾਹੂ।।
ਏਹਿਂ ਲਾਲਸਾਮਗਨ ਸਬ ਲੋਗੂ। ਬਰੁ ਸਾਰੋ ਜਾਨਕੀ ਜੋਗੂ।।
ਤਬ ਬਂਦੀਜਨ ਜਨਕ ਬੌਲਾਏ। ਬਿਰਿਦਾਵਲੀ ਕਹਤ ਚਲਿ ਆਏ।।
ਕਹ ਨਰਿਪ ਜਾਇ ਕਹਹੁ ਪਨ ਮੋਰਾ। ਚਲੇ ਭਾਟ ਹਿਯਹਰਸ਼ੁ ਨ ਥੋਰਾ।।

7.1.248

चौपाई
ਚਲਿਂ ਸਂਗ ਲੈ ਸਖੀਂ ਸਯਾਨੀ। ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਮਨੋਹਰ ਬਾਨੀ।।
ਸੋਹ ਨਵਲ ਤਨੁ ਸੁਂਦਰ ਸਾਰੀ। ਜਗਤ ਜਨਨਿ ਅਤੁਲਿਤ ਛਬਿ ਭਾਰੀ।।
ਭੂਸ਼ਨ ਸਕਲ ਸੁਦੇਸ ਸੁਹਾਏ। ਅਂਗ ਅਂਗ ਰਚਿ ਸਖਿਨ੍ਹ ਬਨਾਏ।।
ਰਂਗਭੂਮਿ ਜਬ ਸਿਯ ਪਗੁ ਧਾਰੀ। ਦੇਖਿ ਰੂਪ ਮੋਹੇ ਨਰ ਨਾਰੀ।।
ਹਰਸ਼ਿ ਸੁਰਨ੍ਹ ਦੁਂਦੁਭੀਂ ਬਜਾਈ। ਬਰਸ਼ਿ ਪ੍ਰਸੂਨ ਅਪਛਰਾ ਗਾਈ।।
ਪਾਨਿ ਸਰੋਜ ਸੋਹ ਜਯਮਾਲਾ। ਅਵਚਟ ਚਿਤਏ ਸਕਲ ਭੁਆਲਾ।।
ਸੀਯ ਚਕਿਤ ਚਿਤ ਰਾਮਹਿ ਚਾਹਾ। ਭਏ ਮੋਹਬਸ ਸਬ ਨਰਨਾਹਾ।।
ਮੁਨਿ ਸਮੀਪ ਦੇਖੇ ਦੋਉ ਭਾਈ। ਲਗੇ ਲਲਕਿ ਲੋਚਨ ਨਿਧਿ ਪਾਈ।।

7.1.247

चौपाई
ਸਿਯ ਸੋਭਾ ਨਹਿਂ ਜਾਇ ਬਖਾਨੀ। ਜਗਦਂਬਿਕਾ ਰੂਪ ਗੁਨ ਖਾਨੀ।।
ਉਪਮਾ ਸਕਲ ਮੋਹਿ ਲਘੁ ਲਾਗੀਂ। ਪ੍ਰਾਕਰਿਤ ਨਾਰਿ ਅਂਗ ਅਨੁਰਾਗੀਂ।।
ਸਿਯ ਬਰਨਿਅ ਤੇਇ ਉਪਮਾ ਦੇਈ। ਕੁਕਬਿ ਕਹਾਇ ਅਜਸੁ ਕੋ ਲੇਈ।।
ਜੌ ਪਟਤਰਿਅ ਤੀਯ ਸਮ ਸੀਯਾ। ਜਗ ਅਸਿ ਜੁਬਤਿ ਕਹਾਕਮਨੀਯਾ।।
ਗਿਰਾ ਮੁਖਰ ਤਨ ਅਰਧ ਭਵਾਨੀ। ਰਤਿ ਅਤਿ ਦੁਖਿਤ ਅਤਨੁ ਪਤਿ ਜਾਨੀ।।
ਬਿਸ਼ ਬਾਰੁਨੀ ਬਂਧੁ ਪ੍ਰਿਯ ਜੇਹੀ। ਕਹਿਅ ਰਮਾਸਮ ਕਿਮਿ ਬੈਦੇਹੀ।।
ਜੌ ਛਬਿ ਸੁਧਾ ਪਯੋਨਿਧਿ ਹੋਈ। ਪਰਮ ਰੂਪਮਯ ਕਚ੍ਛਪ ਸੋਈ।।
ਸੋਭਾ ਰਜੁ ਮਂਦਰੁ ਸਿਂਗਾਰੂ। ਮਥੈ ਪਾਨਿ ਪਂਕਜ ਨਿਜ ਮਾਰੂ।।

7.1.246

चौपाई
ਬ੍ਯਰ੍ਥ ਮਰਹੁ ਜਨਿ ਗਾਲ ਬਜਾਈ। ਮਨ ਮੋਦਕਨ੍ਹਿ ਕਿ ਭੂਖ ਬੁਤਾਈ।।
ਸਿਖ ਹਮਾਰਿ ਸੁਨਿ ਪਰਮ ਪੁਨੀਤਾ। ਜਗਦਂਬਾ ਜਾਨਹੁ ਜਿਯਸੀਤਾ।।
ਜਗਤ ਪਿਤਾ ਰਘੁਪਤਿਹਿ ਬਿਚਾਰੀ। ਭਰਿ ਲੋਚਨ ਛਬਿ ਲੇਹੁ ਨਿਹਾਰੀ।।
ਸੁਂਦਰ ਸੁਖਦ ਸਕਲ ਗੁਨ ਰਾਸੀ। ਏ ਦੋਉ ਬਂਧੁ ਸਂਭੁ ਉਰ ਬਾਸੀ।।
ਸੁਧਾ ਸਮੁਦ੍ਰ ਸਮੀਪ ਬਿਹਾਈ। ਮਰਿਗਜਲੁ ਨਿਰਖਿ ਮਰਹੁ ਕਤ ਧਾਈ।।
ਕਰਹੁ ਜਾਇ ਜਾ ਕਹੁਜੋਈ ਭਾਵਾ। ਹਮ ਤੌ ਆਜੁ ਜਨਮ ਫਲੁ ਪਾਵਾ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਭਲੇ ਭੂਪ ਅਨੁਰਾਗੇ। ਰੂਪ ਅਨੂਪ ਬਿਲੋਕਨ ਲਾਗੇ।।
ਦੇਖਹਿਂ ਸੁਰ ਨਭ ਚਢ਼ੇ ਬਿਮਾਨਾ। ਬਰਸ਼ਹਿਂ ਸੁਮਨ ਕਰਹਿਂ ਕਲ ਗਾਨਾ।।

7.1.245

चौपाई
ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਦੇਖਿ ਸਬ ਨਰਿਪ ਹਿਂਯਹਾਰੇ। ਜਨੁ ਰਾਕੇਸ ਉਦਯ ਭਏਤਾਰੇ।।
ਅਸਿ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਸਬ ਕੇ ਮਨ ਮਾਹੀਂ। ਰਾਮ ਚਾਪ ਤੋਰਬ ਸਕ ਨਾਹੀਂ।।
ਬਿਨੁ ਭਂਜੇਹੁਭਵ ਧਨੁਸ਼ੁ ਬਿਸਾਲਾ। ਮੇਲਿਹਿ ਸੀਯ ਰਾਮ ਉਰ ਮਾਲਾ।।
ਅਸ ਬਿਚਾਰਿ ਗਵਨਹੁ ਘਰ ਭਾਈ। ਜਸੁ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਬਲੁ ਤੇਜੁ ਗਵਾ।।
ਬਿਹਸੇ ਅਪਰ ਭੂਪ ਸੁਨਿ ਬਾਨੀ। ਜੇ ਅਬਿਬੇਕ ਅਂਧ ਅਭਿਮਾਨੀ।।
ਤੋਰੇਹੁਧਨੁਸ਼ੁ ਬ੍ਯਾਹੁ ਅਵਗਾਹਾ। ਬਿਨੁ ਤੋਰੇਂ ਕੋ ਕੁਅਿ ਬਿਆਹਾ।।
ਏਕ ਬਾਰ ਕਾਲਉ ਕਿਨ ਹੋਊ। ਸਿਯ ਹਿਤ ਸਮਰ ਜਿਤਬ ਹਮ ਸੋਊ।।
ਯਹ ਸੁਨਿ ਅਵਰ ਮਹਿਪ ਮੁਸਕਾਨੇ। ਧਰਮਸੀਲ ਹਰਿਭਗਤ ਸਯਾਨੇ।।

7.1.244

चौपाई
ਕਟਿ ਤੂਨੀਰ ਪੀਤ ਪਟ ਬਾੇ। ਕਰ ਸਰ ਧਨੁਸ਼ ਬਾਮ ਬਰ ਕਾੇ।।
ਪੀਤ ਜਗ੍ਯ ਉਪਬੀਤ ਸੁਹਾਏ। ਨਖ ਸਿਖ ਮਂਜੁ ਮਹਾਛਬਿ ਛਾਏ।।
ਦੇਖਿ ਲੋਗ ਸਬ ਭਏ ਸੁਖਾਰੇ। ਏਕਟਕ ਲੋਚਨ ਚਲਤ ਨ ਤਾਰੇ।।
ਹਰਸ਼ੇ ਜਨਕੁ ਦੇਖਿ ਦੋਉ ਭਾਈ। ਮੁਨਿ ਪਦ ਕਮਲ ਗਹੇ ਤਬ ਜਾਈ।।
ਕਰਿ ਬਿਨਤੀ ਨਿਜ ਕਥਾ ਸੁਨਾਈ। ਰਂਗ ਅਵਨਿ ਸਬ ਮੁਨਿਹਿ ਦੇਖਾਈ।।
ਜਹਜਹਜਾਹਿ ਕੁਅ ਬਰ ਦੋਊ। ਤਹਤਹਚਕਿਤ ਚਿਤਵ ਸਬੁ ਕੋਊ।।
ਨਿਜ ਨਿਜ ਰੁਖ ਰਾਮਹਿ ਸਬੁ ਦੇਖਾ। ਕੋਉ ਨ ਜਾਨ ਕਛੁ ਮਰਮੁ ਬਿਸੇਸ਼ਾ।।
ਭਲਿ ਰਚਨਾ ਮੁਨਿ ਨਰਿਪ ਸਨ ਕਹੇਊ। ਰਾਜਾਮੁਦਿਤ ਮਹਾਸੁਖ ਲਹੇਊ।।

7.1.243

चौपाई
ਸਹਜ ਮਨੋਹਰ ਮੂਰਤਿ ਦੋਊ। ਕੋਟਿ ਕਾਮ ਉਪਮਾ ਲਘੁ ਸੋਊ।।
ਸਰਦ ਚਂਦ ਨਿਂਦਕ ਮੁਖ ਨੀਕੇ। ਨੀਰਜ ਨਯਨ ਭਾਵਤੇ ਜੀ ਕੇ।।
ਚਿਤਵਤ ਚਾਰੁ ਮਾਰ ਮਨੁ ਹਰਨੀ। ਭਾਵਤਿ ਹਰਿਦਯ ਜਾਤਿ ਨਹੀਂ ਬਰਨੀ।।
ਕਲ ਕਪੋਲ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਕੁਂਡਲ ਲੋਲਾ। ਚਿਬੁਕ ਅਧਰ ਸੁਂਦਰ ਮਰਿਦੁ ਬੋਲਾ।।
ਕੁਮੁਦਬਂਧੁ ਕਰ ਨਿਂਦਕ ਹਾਾ। ਭਰਿਕੁਟੀ ਬਿਕਟ ਮਨੋਹਰ ਨਾਸਾ।।
ਭਾਲ ਬਿਸਾਲ ਤਿਲਕ ਝਲਕਾਹੀਂ। ਕਚ ਬਿਲੋਕਿ ਅਲਿ ਅਵਲਿ ਲਜਾਹੀਂ।।
ਪੀਤ ਚੌਤਨੀਂ ਸਿਰਨ੍ਹਿ ਸੁਹਾਈ। ਕੁਸੁਮ ਕਲੀਂ ਬਿਚ ਬੀਚ ਬਨਾਈਂ।।
ਰੇਖੇਂ ਰੁਚਿਰ ਕਂਬੁ ਕਲ ਗੀਵਾ ਜਨੁ ਤ੍ਰਿਭੁਵਨ ਸੁਸ਼ਮਾ ਕੀ ਸੀਵਾ।

7.1.242

चौपाई
ਬਿਦੁਸ਼ਨ੍ਹ ਪ੍ਰਭੁ ਬਿਰਾਟਮਯ ਦੀਸਾ। ਬਹੁ ਮੁਖ ਕਰ ਪਗ ਲੋਚਨ ਸੀਸਾ।।
ਜਨਕ ਜਾਤਿ ਅਵਲੋਕਹਿਂ ਕੈਸੈਂ। ਸਜਨ ਸਗੇ ਪ੍ਰਿਯ ਲਾਗਹਿਂ ਜੈਸੇਂ।।
ਸਹਿਤ ਬਿਦੇਹ ਬਿਲੋਕਹਿਂ ਰਾਨੀ। ਸਿਸੁ ਸਮ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਤਿ ਬਖਾਨੀ।।
ਜੋਗਿਨ੍ਹ ਪਰਮ ਤਤ੍ਵਮਯ ਭਾਸਾ। ਸਾਂਤ ਸੁਦ੍ਧ ਸਮ ਸਹਜ ਪ੍ਰਕਾਸਾ।।
ਹਰਿਭਗਤਨ੍ਹ ਦੇਖੇ ਦੋਉ ਭ੍ਰਾਤਾ। ਇਸ਼੍ਟਦੇਵ ਇਵ ਸਬ ਸੁਖ ਦਾਤਾ।।
ਰਾਮਹਿ ਚਿਤਵ ਭਾਯਜੇਹਿ ਸੀਯਾ। ਸੋ ਸਨੇਹੁ ਸੁਖੁ ਨਹਿਂ ਕਥਨੀਯਾ।।
ਉਰ ਅਨੁਭਵਤਿ ਨ ਕਹਿ ਸਕ ਸੋਊ। ਕਵਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕਹੈ ਕਬਿ ਕੋਊ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਰਹਾ ਜਾਹਿ ਜਸ ਭਾਊ। ਤੇਹਿਂ ਤਸ ਦੇਖੇਉ ਕੋਸਲਰਾਊ।।

Pages

Subscribe to RSS - punjabi