छंद
ਪਰਸਤ ਪਦ ਪਾਵਨ ਸੋਕ ਨਸਾਵਨ ਪ੍ਰਗਟ ਭਈ ਤਪਪੁਂਜ ਸਹੀ।
ਦੇਖਤ ਰਘੁਨਾਯਕ ਜਨ ਸੁਖ ਦਾਯਕ ਸਨਮੁਖ ਹੋਇ ਕਰ ਜੋਰਿ ਰਹੀ।।
ਅਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਅਧੀਰਾ ਪੁਲਕ ਸਰੀਰਾ ਮੁਖ ਨਹਿਂ ਆਵਇ ਬਚਨ ਕਹੀ।
ਅਤਿਸਯ ਬਡ਼ਭਾਗੀ ਚਰਨਨ੍ਹਿ ਲਾਗੀ ਜੁਗਲ ਨਯਨ ਜਲਧਾਰ ਬਹੀ।।
ਧੀਰਜੁ ਮਨ ਕੀਨ੍ਹਾ ਪ੍ਰਭੁ ਕਹੁਚੀਨ੍ਹਾ ਰਘੁਪਤਿ ਕਰਿਪਾਭਗਤਿ ਪਾਈ।
ਅਤਿ ਨਿਰ੍ਮਲ ਬਾਨੀਂ ਅਸ੍ਤੁਤਿ ਠਾਨੀ ਗ੍ਯਾਨਗਮ੍ਯ ਜਯ ਰਘੁਰਾਈ।।
ਮੈ ਨਾਰਿ ਅਪਾਵਨ ਪ੍ਰਭੁ ਜਗ ਪਾਵਨ ਰਾਵਨ ਰਿਪੁ ਜਨ ਸੁਖਦਾਈ।
ਰਾਜੀਵ ਬਿਲੋਚਨ ਭਵ ਭਯ ਮੋਚਨ ਪਾਹਿ ਪਾਹਿ ਸਰਨਹਿਂ ਆਈ।।
ਮੁਨਿ ਸ਼੍ਰਾਪ ਜੋ ਦੀਨ੍ਹਾ ਅਤਿ ਭਲ ਕੀਨ੍ਹਾ ਪਰਮ ਅਨੁਗ੍ਰਹ ਮੈਂ ਮਾਨਾ।

चौपाई
ਅਰੁਨ ਨਯਨ ਉਰ ਬਾਹੁ ਬਿਸਾਲਾ। ਨੀਲ ਜਲਜ ਤਨੁ ਸ੍ਯਾਮ ਤਮਾਲਾ।।
ਕਟਿ ਪਟ ਪੀਤ ਕਸੇਂ ਬਰ ਭਾਥਾ। ਰੁਚਿਰ ਚਾਪ ਸਾਯਕ ਦੁਹੁਹਾਥਾ।।
ਸ੍ਯਾਮ ਗੌਰ ਸੁਂਦਰ ਦੋਉ ਭਾਈ। ਬਿਸ੍ਬਾਮਿਤ੍ਰ ਮਹਾਨਿਧਿ ਪਾਈ।।
ਪ੍ਰਭੁ ਬ੍ਰਹ੍ਮਨ੍ਯਦੇਵ ਮੈ ਜਾਨਾ। ਮੋਹਿ ਨਿਤਿ ਪਿਤਾ ਤਜੇਹੁ ਭਗਵਾਨਾ।।
ਚਲੇ ਜਾਤ ਮੁਨਿ ਦੀਨ੍ਹਿ ਦਿਖਾਈ। ਸੁਨਿ ਤਾਡ਼ਕਾ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰਿ ਧਾਈ।।
ਏਕਹਿਂ ਬਾਨ ਪ੍ਰਾਨ ਹਰਿ ਲੀਨ੍ਹਾ। ਦੀਨ ਜਾਨਿ ਤੇਹਿ ਨਿਜ ਪਦ ਦੀਨ੍ਹਾ।।
ਤਬ ਰਿਸ਼ਿ ਨਿਜ ਨਾਥਹਿ ਜਿਯਚੀਨ੍ਹੀ। ਬਿਦ੍ਯਾਨਿਧਿ ਕਹੁਬਿਦ੍ਯਾ ਦੀਨ੍ਹੀ।।
ਜਾਤੇ ਲਾਗ ਨ ਛੁਧਾ ਪਿਪਾਸਾ। ਅਤੁਲਿਤ ਬਲ ਤਨੁ ਤੇਜ ਪ੍ਰਕਾਸਾ।।

चौपाई
ਮੁਨਿ ਆਗਮਨ ਸੁਨਾ ਜਬ ਰਾਜਾ। ਮਿਲਨ ਗਯਊ ਲੈ ਬਿਪ੍ਰ ਸਮਾਜਾ।।
ਕਰਿ ਦਂਡਵਤ ਮੁਨਿਹਿ ਸਨਮਾਨੀ। ਨਿਜ ਆਸਨ ਬੈਠਾਰੇਨ੍ਹਿ ਆਨੀ।।
ਚਰਨ ਪਖਾਰਿ ਕੀਨ੍ਹਿ ਅਤਿ ਪੂਜਾ। ਮੋ ਸਮ ਆਜੁ ਧਨ੍ਯ ਨਹਿਂ ਦੂਜਾ।।
ਬਿਬਿਧ ਭਾਿ ਭੋਜਨ ਕਰਵਾਵਾ। ਮੁਨਿਵਰ ਹਰਿਦਯਹਰਸ਼ ਅਤਿ ਪਾਵਾ।।
ਪੁਨਿ ਚਰਨਨਿ ਮੇਲੇ ਸੁਤ ਚਾਰੀ। ਰਾਮ ਦੇਖਿ ਮੁਨਿ ਦੇਹ ਬਿਸਾਰੀ।।
ਭਏ ਮਗਨ ਦੇਖਤ ਮੁਖ ਸੋਭਾ। ਜਨੁ ਚਕੋਰ ਪੂਰਨ ਸਸਿ ਲੋਭਾ।।
ਤਬ ਮਨ ਹਰਸ਼ਿ ਬਚਨ ਕਹ ਰਾਊ। ਮੁਨਿ ਅਸ ਕਰਿਪਾ ਨ ਕੀਨ੍ਹਿਹੁ ਕਾਊ।।
ਕੇਹਿ ਕਾਰਨ ਆਗਮਨ ਤੁਮ੍ਹਾਰਾ। ਕਹਹੁ ਸੋ ਕਰਤ ਨ ਲਾਵਉਬਾਰਾ।।
ਅਸੁਰ ਸਮੂਹ ਸਤਾਵਹਿਂ ਮੋਹੀ। ਮੈ ਜਾਚਨ ਆਯਉਨਰਿਪ ਤੋਹੀ।।

चौपाई
ਬਂਧੁ ਸਖਾ ਸਂਗ ਲੇਹਿਂ ਬੋਲਾਈ। ਬਨ ਮਰਿਗਯਾ ਨਿਤ ਖੇਲਹਿਂ ਜਾਈ।।
ਪਾਵਨ ਮਰਿਗ ਮਾਰਹਿਂ ਜਿਯਜਾਨੀ। ਦਿਨ ਪ੍ਰਤਿ ਨਰਿਪਹਿ ਦੇਖਾਵਹਿਂ ਆਨੀ।।
ਜੇ ਮਰਿਗ ਰਾਮ ਬਾਨ ਕੇ ਮਾਰੇ। ਤੇ ਤਨੁ ਤਜਿ ਸੁਰਲੋਕ ਸਿਧਾਰੇ।।
ਅਨੁਜ ਸਖਾ ਸ ਭੋਜਨ ਕਰਹੀਂ। ਮਾਤੁ ਪਿਤਾ ਅਗ੍ਯਾ ਅਨੁਸਰਹੀਂ।।
ਜੇਹਿ ਬਿਧਿ ਸੁਖੀ ਹੋਹਿਂ ਪੁਰ ਲੋਗਾ। ਕਰਹਿਂ ਕਰਿਪਾਨਿਧਿ ਸੋਇ ਸਂਜੋਗਾ।।
ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਸੁਨਹਿਂ ਮਨ ਲਾਈ। ਆਪੁ ਕਹਹਿਂ ਅਨੁਜਨ੍ਹ ਸਮੁਝਾਈ।।
ਪ੍ਰਾਤਕਾਲ ਉਠਿ ਕੈ ਰਘੁਨਾਥਾ। ਮਾਤੁ ਪਿਤਾ ਗੁਰੁ ਨਾਵਹਿਂ ਮਾਥਾ।।
ਆਯਸੁ ਮਾਗਿ ਕਰਹਿਂ ਪੁਰ ਕਾਜਾ। ਦੇਖਿ ਚਰਿਤ ਹਰਸ਼ਇ ਮਨ ਰਾਜਾ।।

चौपाई
ਬਾਲਚਰਿਤ ਹਰਿ ਬਹੁਬਿਧਿ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਅਤਿ ਅਨਂਦ ਦਾਸਨ੍ਹ ਕਹਦੀਨ੍ਹਾ।।
ਕਛੁਕ ਕਾਲ ਬੀਤੇਂ ਸਬ ਭਾਈ। ਬਡ਼ੇ ਭਏ ਪਰਿਜਨ ਸੁਖਦਾਈ।।
ਚੂਡ਼ਾਕਰਨ ਕੀਨ੍ਹ ਗੁਰੁ ਜਾਈ। ਬਿਪ੍ਰਨ੍ਹ ਪੁਨਿ ਦਛਿਨਾ ਬਹੁ ਪਾਈ।।
ਪਰਮ ਮਨੋਹਰ ਚਰਿਤ ਅਪਾਰਾ। ਕਰਤ ਫਿਰਤ ਚਾਰਿਉ ਸੁਕੁਮਾਰਾ।।
ਮਨ ਕ੍ਰਮ ਬਚਨ ਅਗੋਚਰ ਜੋਈ। ਦਸਰਥ ਅਜਿਰ ਬਿਚਰ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ।।
ਭੋਜਨ ਕਰਤ ਬੋਲ ਜਬ ਰਾਜਾ। ਨਹਿਂ ਆਵਤ ਤਜਿ ਬਾਲ ਸਮਾਜਾ।।
ਕੌਸਲ੍ਯਾ ਜਬ ਬੋਲਨ ਜਾਈ। ਠੁਮਕੁ ਠੁਮਕੁ ਪ੍ਰਭੁ ਚਲਹਿਂ ਪਰਾਈ।।
ਨਿਗਮ ਨੇਤਿ ਸਿਵ ਅਂਤ ਨ ਪਾਵਾ। ਤਾਹਿ ਧਰੈ ਜਨਨੀ ਹਠਿ ਧਾਵਾ।।
ਧੂਰਸ ਧੂਰਿ ਭਰੇਂ ਤਨੁ ਆਏ। ਭੂਪਤਿ ਬਿਹਸਿ ਗੋਦ ਬੈਠਾਏ।।