चौपाई
જે ન મિત્ર દુખ હોહિં દુખારી। તિન્હહિ બિલોકત પાતક ભારી।।
નિજ દુખ ગિરિ સમ રજ કરિ જાના। મિત્રક દુખ રજ મેરુ સમાના।।
જિન્હ કેં અસિ મતિ સહજ ન આઈ। તે સઠ કત હઠિ કરત મિતાઈ।।
કુપથ નિવારિ સુપંથ ચલાવા। ગુન પ્રગટે અવગુનન્હિ દુરાવા।।
દેત લેત મન સંક ન ધરઈ। બલ અનુમાન સદા હિત કરઈ।।
બિપતિ કાલ કર સતગુન નેહા। શ્રુતિ કહ સંત મિત્ર ગુન એહા।।
આગેં કહ મૃદુ બચન બનાઈ। પાછેં અનહિત મન કુટિલાઈ।।
જા કર ચિત અહિ ગતિ સમ ભાઈ। અસ કુમિત્ર પરિહરેહિ ભલાઈ।।
સેવક સઠ નૃપ કૃપન કુનારી। કપટી મિત્ર સૂલ સમ ચારી।।
સખા સોચ ત્યાગહુ બલ મોરેં। સબ બિધિ ઘટબ કાજ મૈં તોરેં।।
કહ સુગ્રીવ સુનહુ રઘુબીરા। બાલિ મહાબલ અતિ રનધીરા।।
દુંદુભી અસ્થિ તાલ દેખરાએ। બિનુ પ્રયાસ રઘુનાથ ઢહાએ।।
દેખિ અમિત બલ બાઢ઼ી પ્રીતી। બાલિ બધબ ઇન્હ ભઇ પરતીતી।।
બાર બાર નાવઇ પદ સીસા। પ્રભુહિ જાનિ મન હરષ કપીસા।।
ઉપજા ગ્યાન બચન તબ બોલા। નાથ કૃપામન ભયઉ અલોલા।।
સુખ સંપતિ પરિવાર બડ઼ાઈ। સબ પરિહરિ કરિહઉસેવકાઈ।।
એ સબ રામભગતિ કે બાધક। કહહિં સંત તબ પદ અવરાધક।।
સત્રુ મિત્ર સુખ દુખ જગ માહીં। માયા કૃત પરમારથ નાહીં।।
બાલિ પરમ હિત જાસુ પ્રસાદા। મિલેહુ રામ તુમ્હ સમન બિષાદા।।
સપનેં જેહિ સન હોઇ લરાઈ। જાગેં સમુઝત મન સકુચાઈ।।
અબ પ્રભુ કૃપા કરહુ એહિ ભાી। સબ તજિ ભજનુ કરૌં દિન રાતી।।
સુનિ બિરાગ સંજુત કપિ બાની। બોલે બિહિ રામુ ધનુપાની।।
જો કછુ કહેહુ સત્ય સબ સોઈ। સખા બચન મમ મૃષા ન હોઈ।।
નટ મરકટ ઇવ સબહિ નચાવત। રામુ ખગેસ બેદ અસ ગાવત।।
લૈ સુગ્રીવ સંગ રઘુનાથા। ચલે ચાપ સાયક ગહિ હાથા।।
તબ રઘુપતિ સુગ્રીવ પઠાવા। ગર્જેસિ જાઇ નિકટ બલ પાવા।।
સુનત બાલિ ક્રોધાતુર ધાવા। ગહિ કર ચરન નારિ સમુઝાવા।।
સુનુ પતિ જિન્હહિ મિલેઉ સુગ્રીવા। તે દ્વૌ બંધુ તેજ બલ સીંવા।।
કોસલેસ સુત લછિમન રામા। કાલહુ જીતિ સકહિં સંગ્રામા।।

दोहा/सोरठा
કહ બાલિ સુનુ ભીરુ પ્રિય સમદરસી રઘુનાથ।
જૌં કદાચિ મોહિ મારહિં તૌ પુનિ હોઉસનાથ।।7।।