चौपाई
ସୁନତ ତୀରବାସୀ ନର ନାରୀ| ଧାଏ ନିଜ ନିଜ କାଜ ବିସାରୀ||
ଲଖନ ରାମ ସିଯ ସୁନ୍ଦରତାଈ| ଦେଖି କରହିଂ ନିଜ ଭାଗ୍ଯ ବଡ଼ାଈ||
ଅତି ଲାଲସା ବସହିଂ ମନ ମାହୀଂ| ନାଉଗାଉବୂଝତ ସକୁଚାହୀଂ||
ଜେ ତିନ୍ହ ମହୁବଯବିରିଧ ସଯାନେ| ତିନ୍ହ କରି ଜୁଗୁତି ରାମୁ ପହିଚାନେ||
ସକଲ କଥା ତିନ୍ହ ସବହି ସୁନାଈ| ବନହି ଚଲେ ପିତୁ ଆଯସୁ ପାଈ||
ସୁନି ସବିଷାଦ ସକଲ ପଛିତାହୀଂ| ରାନୀ ରାଯକୀନ୍ହ ଭଲ ନାହୀଂ||
ତେହି ଅବସର ଏକ ତାପସୁ ଆବା| ତେଜପୁଂଜ ଲଘୁବଯସ ସୁହାବା||
କବି ଅଲଖିତ ଗତି ବେଷୁ ବିରାଗୀ| ମନ କ୍ରମ ବଚନ ରାମ ଅନୁରାଗୀ||
दोहा/सोरठा
ସଜଲ ନଯନ ତନ ପୁଲକି ନିଜ ଇଷ୍ଟଦେଉ ପହିଚାନି|
ପରେଉ ଦଂଡ ଜିମି ଧରନିତଲ ଦସା ନ ଜାଇ ବଖାନି||110||