चौपाई
ਜਮ ਗਨ ਮੁਹਮਸਿ ਜਗ ਜਮੁਨਾ ਸੀ। ਜੀਵਨ ਮੁਕੁਤਿ ਹੇਤੁ ਜਨੁ ਕਾਸੀ।।
ਰਾਮਹਿ ਪ੍ਰਿਯ ਪਾਵਨਿ ਤੁਲਸੀ ਸੀ। ਤੁਲਸਿਦਾਸ ਹਿਤ ਹਿਯਹੁਲਸੀ ਸੀ।।
ਸਿਵਪ੍ਰਯ ਮੇਕਲ ਸੈਲ ਸੁਤਾ ਸੀ। ਸਕਲ ਸਿਦ੍ਧਿ ਸੁਖ ਸਂਪਤਿ ਰਾਸੀ।।
ਸਦਗੁਨ ਸੁਰਗਨ ਅਂਬ ਅਦਿਤਿ ਸੀ। ਰਘੁਬਰ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਪਰਮਿਤਿ ਸੀ।।
ਤਦਪਿ ਕਹੀ ਗੁਰ ਬਾਰਹਿਂ ਬਾਰਾ। ਸਮੁਝਿ ਪਰੀ ਕਛੁ ਮਤਿ ਅਨੁਸਾਰਾ।।
ਭਾਸ਼ਾਬਦ੍ਧ ਕਰਬਿ ਮੈਂ ਸੋਈ। ਮੋਰੇਂ ਮਨ ਪ੍ਰਬੋਧ ਜੇਹਿਂ ਹੋਈ।।
ਜਸ ਕਛੁ ਬੁਧਿ ਬਿਬੇਕ ਬਲ ਮੇਰੇਂ। ਤਸ ਕਹਿਹਉਹਿਯਹਰਿ ਕੇ ਪ੍ਰੇਰੇਂ।।
ਨਿਜ ਸਂਦੇਹ ਮੋਹ ਭ੍ਰਮ ਹਰਨੀ। ਕਰਉਕਥਾ ਭਵ ਸਰਿਤਾ ਤਰਨੀ।।
ਬੁਧ ਬਿਸ਼੍ਰਾਮ ਸਕਲ ਜਨ ਰਂਜਨਿ। ਰਾਮਕਥਾ ਕਲਿ ਕਲੁਸ਼ ਬਿਭਂਜਨਿ।।
ਰਾਮਕਥਾ ਕਲਿ ਪਂਨਗ ਭਰਨੀ। ਪੁਨਿ ਬਿਬੇਕ ਪਾਵਕ ਕਹੁਅਰਨੀ।।
ਰਾਮਕਥਾ ਕਲਿ ਕਾਮਦ ਗਾਈ। ਸੁਜਨ ਸਜੀਵਨਿ ਮੂਰਿ ਸੁਹਾਈ।।
ਸੋਇ ਬਸੁਧਾਤਲ ਸੁਧਾ ਤਰਂਗਿਨਿ। ਭਯ ਭਂਜਨਿ ਭ੍ਰਮ ਭੇਕ ਭੁਅਂਗਿਨਿ।।
ਅਸੁਰ ਸੇਨ ਸਮ ਨਰਕ ਨਿਕਂਦਿਨਿ। ਸਾਧੁ ਬਿਬੁਧ ਕੁਲ ਹਿਤ ਗਿਰਿਨਂਦਿਨਿ।।
ਸਂਤ ਸਮਾਜ ਪਯੋਧਿ ਰਮਾ ਸੀ। ਬਿਸ੍ਵ ਭਾਰ ਭਰ ਅਚਲ ਛਮਾ ਸੀ।।

दोहा/सोरठा
ਰਾਮ ਕਥਾ ਮਂਦਾਕਿਨੀ ਚਿਤ੍ਰਕੂਟ ਚਿਤ ਚਾਰੁ।
ਤੁਲਸੀ ਸੁਭਗ ਸਨੇਹ ਬਨ ਸਿਯ ਰਘੁਬੀਰ ਬਿਹਾਰੁ।।31।।