चौपाई
ਸਿਯ ਸੋਭਾ ਨਹਿਂ ਜਾਇ ਬਖਾਨੀ। ਜਗਦਂਬਿਕਾ ਰੂਪ ਗੁਨ ਖਾਨੀ।।
ਉਪਮਾ ਸਕਲ ਮੋਹਿ ਲਘੁ ਲਾਗੀਂ। ਪ੍ਰਾਕਰਿਤ ਨਾਰਿ ਅਂਗ ਅਨੁਰਾਗੀਂ।।
ਸਿਯ ਬਰਨਿਅ ਤੇਇ ਉਪਮਾ ਦੇਈ। ਕੁਕਬਿ ਕਹਾਇ ਅਜਸੁ ਕੋ ਲੇਈ।।
ਜੌ ਪਟਤਰਿਅ ਤੀਯ ਸਮ ਸੀਯਾ। ਜਗ ਅਸਿ ਜੁਬਤਿ ਕਹਾਕਮਨੀਯਾ।।
ਗਿਰਾ ਮੁਖਰ ਤਨ ਅਰਧ ਭਵਾਨੀ। ਰਤਿ ਅਤਿ ਦੁਖਿਤ ਅਤਨੁ ਪਤਿ ਜਾਨੀ।।
ਬਿਸ਼ ਬਾਰੁਨੀ ਬਂਧੁ ਪ੍ਰਿਯ ਜੇਹੀ। ਕਹਿਅ ਰਮਾਸਮ ਕਿਮਿ ਬੈਦੇਹੀ।।
ਜੌ ਛਬਿ ਸੁਧਾ ਪਯੋਨਿਧਿ ਹੋਈ। ਪਰਮ ਰੂਪਮਯ ਕਚ੍ਛਪ ਸੋਈ।।
ਸੋਭਾ ਰਜੁ ਮਂਦਰੁ ਸਿਂਗਾਰੂ। ਮਥੈ ਪਾਨਿ ਪਂਕਜ ਨਿਜ ਮਾਰੂ।।

चौपाई
ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਦੇਖਿ ਸਬ ਨਰਿਪ ਹਿਂਯਹਾਰੇ। ਜਨੁ ਰਾਕੇਸ ਉਦਯ ਭਏਤਾਰੇ।।
ਅਸਿ ਪ੍ਰਤੀਤਿ ਸਬ ਕੇ ਮਨ ਮਾਹੀਂ। ਰਾਮ ਚਾਪ ਤੋਰਬ ਸਕ ਨਾਹੀਂ।।
ਬਿਨੁ ਭਂਜੇਹੁਭਵ ਧਨੁਸ਼ੁ ਬਿਸਾਲਾ। ਮੇਲਿਹਿ ਸੀਯ ਰਾਮ ਉਰ ਮਾਲਾ।।
ਅਸ ਬਿਚਾਰਿ ਗਵਨਹੁ ਘਰ ਭਾਈ। ਜਸੁ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਬਲੁ ਤੇਜੁ ਗਵਾ।।
ਬਿਹਸੇ ਅਪਰ ਭੂਪ ਸੁਨਿ ਬਾਨੀ। ਜੇ ਅਬਿਬੇਕ ਅਂਧ ਅਭਿਮਾਨੀ।।
ਤੋਰੇਹੁਧਨੁਸ਼ੁ ਬ੍ਯਾਹੁ ਅਵਗਾਹਾ। ਬਿਨੁ ਤੋਰੇਂ ਕੋ ਕੁਅਿ ਬਿਆਹਾ।।
ਏਕ ਬਾਰ ਕਾਲਉ ਕਿਨ ਹੋਊ। ਸਿਯ ਹਿਤ ਸਮਰ ਜਿਤਬ ਹਮ ਸੋਊ।।
ਯਹ ਸੁਨਿ ਅਵਰ ਮਹਿਪ ਮੁਸਕਾਨੇ। ਧਰਮਸੀਲ ਹਰਿਭਗਤ ਸਯਾਨੇ।।

चौपाई
ਸਹਜ ਮਨੋਹਰ ਮੂਰਤਿ ਦੋਊ। ਕੋਟਿ ਕਾਮ ਉਪਮਾ ਲਘੁ ਸੋਊ।।
ਸਰਦ ਚਂਦ ਨਿਂਦਕ ਮੁਖ ਨੀਕੇ। ਨੀਰਜ ਨਯਨ ਭਾਵਤੇ ਜੀ ਕੇ।।
ਚਿਤਵਤ ਚਾਰੁ ਮਾਰ ਮਨੁ ਹਰਨੀ। ਭਾਵਤਿ ਹਰਿਦਯ ਜਾਤਿ ਨਹੀਂ ਬਰਨੀ।।
ਕਲ ਕਪੋਲ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਕੁਂਡਲ ਲੋਲਾ। ਚਿਬੁਕ ਅਧਰ ਸੁਂਦਰ ਮਰਿਦੁ ਬੋਲਾ।।
ਕੁਮੁਦਬਂਧੁ ਕਰ ਨਿਂਦਕ ਹਾਾ। ਭਰਿਕੁਟੀ ਬਿਕਟ ਮਨੋਹਰ ਨਾਸਾ।।
ਭਾਲ ਬਿਸਾਲ ਤਿਲਕ ਝਲਕਾਹੀਂ। ਕਚ ਬਿਲੋਕਿ ਅਲਿ ਅਵਲਿ ਲਜਾਹੀਂ।।
ਪੀਤ ਚੌਤਨੀਂ ਸਿਰਨ੍ਹਿ ਸੁਹਾਈ। ਕੁਸੁਮ ਕਲੀਂ ਬਿਚ ਬੀਚ ਬਨਾਈਂ।।
ਰੇਖੇਂ ਰੁਚਿਰ ਕਂਬੁ ਕਲ ਗੀਵਾ ਜਨੁ ਤ੍ਰਿਭੁਵਨ ਸੁਸ਼ਮਾ ਕੀ ਸੀਵਾ।

चौपाई
ਰਾਜਕੁਅ ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਆਏ। ਮਨਹੁਮਨੋਹਰਤਾ ਤਨ ਛਾਏ।।
ਗੁਨ ਸਾਗਰ ਨਾਗਰ ਬਰ ਬੀਰਾ। ਸੁਂਦਰ ਸ੍ਯਾਮਲ ਗੌਰ ਸਰੀਰਾ।।
ਰਾਜ ਸਮਾਜ ਬਿਰਾਜਤ ਰੂਰੇ। ਉਡਗਨ ਮਹੁਜਨੁ ਜੁਗ ਬਿਧੁ ਪੂਰੇ।।
ਜਿਨ੍ਹ ਕੇਂ ਰਹੀ ਭਾਵਨਾ ਜੈਸੀ। ਪ੍ਰਭੁ ਮੂਰਤਿ ਤਿਨ੍ਹ ਦੇਖੀ ਤੈਸੀ।।
ਦੇਖਹਿਂ ਰੂਪ ਮਹਾ ਰਨਧੀਰਾ। ਮਨਹੁਬੀਰ ਰਸੁ ਧਰੇਂ ਸਰੀਰਾ।।
ਡਰੇ ਕੁਟਿਲ ਨਰਿਪ ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਨਿਹਾਰੀ। ਮਨਹੁਭਯਾਨਕ ਮੂਰਤਿ ਭਾਰੀ।।
ਰਹੇ ਅਸੁਰ ਛਲ ਛੋਨਿਪ ਬੇਸ਼ਾ। ਤਿਨ੍ਹ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਗਟ ਕਾਲਸਮ ਦੇਖਾ।।
ਪੁਰਬਾਸਿਨ੍ਹ ਦੇਖੇ ਦੋਉ ਭਾਈ। ਨਰਭੂਸ਼ਨ ਲੋਚਨ ਸੁਖਦਾਈ।।

चौपाई
ਨਰਿਪ ਸਬ ਨਖਤ ਕਰਹਿਂ ਉਜਿਆਰੀ। ਟਾਰਿ ਨ ਸਕਹਿਂ ਚਾਪ ਤਮ ਭਾਰੀ।।
ਕਮਲ ਕੋਕ ਮਧੁਕਰ ਖਗ ਨਾਨਾ। ਹਰਸ਼ੇ ਸਕਲ ਨਿਸਾ ਅਵਸਾਨਾ।।
ਐਸੇਹਿਂ ਪ੍ਰਭੁ ਸਬ ਭਗਤ ਤੁਮ੍ਹਾਰੇ। ਹੋਇਹਹਿਂ ਟੂਟੇਂ ਧਨੁਸ਼ ਸੁਖਾਰੇ।।
ਉਯਉ ਭਾਨੁ ਬਿਨੁ ਸ਼੍ਰਮ ਤਮ ਨਾਸਾ। ਦੁਰੇ ਨਖਤ ਜਗ ਤੇਜੁ ਪ੍ਰਕਾਸਾ।।
ਰਬਿ ਨਿਜ ਉਦਯ ਬ੍ਯਾਜ ਰਘੁਰਾਯਾ। ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਸਬ ਨਰਿਪਨ੍ਹ ਦਿਖਾਯਾ।।
ਤਵ ਭੁਜ ਬਲ ਮਹਿਮਾ ਉਦਘਾਟੀ। ਪ੍ਰਗਟੀ ਧਨੁ ਬਿਘਟਨ ਪਰਿਪਾਟੀ।।
ਬਂਧੁ ਬਚਨ ਸੁਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੁਸੁਕਾਨੇ। ਹੋਇ ਸੁਚਿ ਸਹਜ ਪੁਨੀਤ ਨਹਾਨੇ।।
ਨਿਤ੍ਯਕ੍ਰਿਯਾ ਕਰਿ ਗੁਰੁ ਪਹਿਂ ਆਏ। ਚਰਨ ਸਰੋਜ ਸੁਭਗ ਸਿਰ ਨਾਏ।।
ਸਤਾਨਂਦੁ ਤਬ ਜਨਕ ਬੋਲਾਏ। ਕੌਸਿਕ ਮੁਨਿ ਪਹਿਂ ਤੁਰਤ ਪਠਾਏ।।