चौपाई
ਦਾਦੁਰ ਧੁਨਿ ਚਹੁ ਦਿਸਾ ਸੁਹਾਈ। ਬੇਦ ਪਢ਼ਹਿਂ ਜਨੁ ਬਟੁ ਸਮੁਦਾਈ।।
ਨਵ ਪਲ੍ਲਵ ਭਏ ਬਿਟਪ ਅਨੇਕਾ। ਸਾਧਕ ਮਨ ਜਸ ਮਿਲੇਂ ਬਿਬੇਕਾ।।
ਅਰ੍ਕ ਜਬਾਸ ਪਾਤ ਬਿਨੁ ਭਯਊ। ਜਸ ਸੁਰਾਜ ਖਲ ਉਦ੍ਯਮ ਗਯਊ।।
ਖੋਜਤ ਕਤਹੁਮਿਲਇ ਨਹਿਂ ਧੂਰੀ। ਕਰਇ ਕ੍ਰੋਧ ਜਿਮਿ ਧਰਮਹਿ ਦੂਰੀ।।
ਸਸਿ ਸਂਪਨ੍ਨ ਸੋਹ ਮਹਿ ਕੈਸੀ। ਉਪਕਾਰੀ ਕੈ ਸਂਪਤਿ ਜੈਸੀ।।
ਨਿਸਿ ਤਮ ਘਨ ਖਦ੍ਯੋਤ ਬਿਰਾਜਾ। ਜਨੁ ਦਂਭਿਨ੍ਹ ਕਰ ਮਿਲਾ ਸਮਾਜਾ।।
ਮਹਾਬਰਿਸ਼੍ਟਿ ਚਲਿ ਫੂਟਿ ਕਿਆਰੀਂ । ਜਿਮਿ ਸੁਤਂਤ੍ਰ ਭਏਬਿਗਰਹਿਂ ਨਾਰੀਂ।।
ਕਰਿਸ਼ੀ ਨਿਰਾਵਹਿਂ ਚਤੁਰ ਕਿਸਾਨਾ। ਜਿਮਿ ਬੁਧ ਤਜਹਿਂ ਮੋਹ ਮਦ ਮਾਨਾ।।
ਦੇਖਿਅਤ ਚਕ੍ਰਬਾਕ ਖਗ ਨਾਹੀਂ। ਕਲਿਹਿ ਪਾਇ ਜਿਮਿ ਧਰ੍ਮ ਪਰਾਹੀਂ।।

चौपाई
ਸੁਂਦਰ ਬਨ ਕੁਸੁਮਿਤ ਅਤਿ ਸੋਭਾ। ਗੁਂਜਤ ਮਧੁਪ ਨਿਕਰ ਮਧੁ ਲੋਭਾ।।
ਕਂਦ ਮੂਲ ਫਲ ਪਤ੍ਰ ਸੁਹਾਏ। ਭਏ ਬਹੁਤ ਜਬ ਤੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਏ ।।
ਦੇਖਿ ਮਨੋਹਰ ਸੈਲ ਅਨੂਪਾ। ਰਹੇ ਤਹਅਨੁਜ ਸਹਿਤ ਸੁਰਭੂਪਾ।।
ਮਧੁਕਰ ਖਗ ਮਰਿਗ ਤਨੁ ਧਰਿ ਦੇਵਾ। ਕਰਹਿਂ ਸਿਦ੍ਧ ਮੁਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕੈ ਸੇਵਾ।।
ਮਂਗਲਰੁਪ ਭਯਉ ਬਨ ਤਬ ਤੇ । ਕੀਨ੍ਹ ਨਿਵਾਸ ਰਮਾਪਤਿ ਜਬ ਤੇ।।
ਫਟਿਕ ਸਿਲਾ ਅਤਿ ਸੁਭ੍ਰ ਸੁਹਾਈ। ਸੁਖ ਆਸੀਨ ਤਹਾਦ੍ਵੌ ਭਾਈ।।
ਕਹਤ ਅਨੁਜ ਸਨ ਕਥਾ ਅਨੇਕਾ। ਭਗਤਿ ਬਿਰਤਿ ਨਰਿਪਨੀਤਿ ਬਿਬੇਕਾ।।
ਬਰਸ਼ਾ ਕਾਲ ਮੇਘ ਨਭ ਛਾਏ। ਗਰਜਤ ਲਾਗਤ ਪਰਮ ਸੁਹਾਏ।।

चौपाई
ਰਾਮ ਬਾਲਿ ਨਿਜ ਧਾਮ ਪਠਾਵਾ। ਨਗਰ ਲੋਗ ਸਬ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਧਾਵਾ।।
ਨਾਨਾ ਬਿਧਿ ਬਿਲਾਪ ਕਰ ਤਾਰਾ। ਛੂਟੇ ਕੇਸ ਨ ਦੇਹ ਸਾਰਾ।।
ਤਾਰਾ ਬਿਕਲ ਦੇਖਿ ਰਘੁਰਾਯਾ । ਦੀਨ੍ਹ ਗ੍ਯਾਨ ਹਰਿ ਲੀਨ੍ਹੀ ਮਾਯਾ।।
ਛਿਤਿ ਜਲ ਪਾਵਕ ਗਗਨ ਸਮੀਰਾ। ਪਂਚ ਰਚਿਤ ਅਤਿ ਅਧਮ ਸਰੀਰਾ।।
ਪ੍ਰਗਟ ਸੋ ਤਨੁ ਤਵ ਆਗੇਂ ਸੋਵਾ। ਜੀਵ ਨਿਤ੍ਯ ਕੇਹਿ ਲਗਿ ਤੁਮ੍ਹ ਰੋਵਾ।।
ਉਪਜਾ ਗ੍ਯਾਨ ਚਰਨ ਤਬ ਲਾਗੀ। ਲੀਨ੍ਹੇਸਿ ਪਰਮ ਭਗਤਿ ਬਰ ਮਾਗੀ।।
ਉਮਾ ਦਾਰੁ ਜੋਸ਼ਿਤ ਕੀ ਨਾਈ। ਸਬਹਿ ਨਚਾਵਤ ਰਾਮੁ ਗੋਸਾਈ।।
ਤਬ ਸੁਗ੍ਰੀਵਹਿ ਆਯਸੁ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਮਰਿਤਕ ਕਰ੍ਮ ਬਿਧਿਬਤ ਸਬ ਕੀਨ੍ਹਾ।।
ਰਾਮ ਕਹਾ ਅਨੁਜਹਿ ਸਮੁਝਾਈ। ਰਾਜ ਦੇਹੁ ਸੁਗ੍ਰੀਵਹਿ ਜਾਈ।।

चौपाई
ਪਰਾ ਬਿਕਲ ਮਹਿ ਸਰ ਕੇ ਲਾਗੇਂ। ਪੁਨਿ ਉਠਿ ਬੈਠ ਦੇਖਿ ਪ੍ਰਭੁ ਆਗੇਂ।।
ਸ੍ਯਾਮ ਗਾਤ ਸਿਰ ਜਟਾ ਬਨਾਏ ਅਰੁਨ ਨਯਨ ਸਰ ਚਾਪ ਚਢ਼ਾਏ।
ਪੁਨਿ ਪੁਨਿ ਚਿਤਇ ਚਰਨ ਚਿਤ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਸੁਫਲ ਜਨ੍ਮ ਮਾਨਾ ਪ੍ਰਭੁ ਚੀਨ੍ਹਾ।।
ਹਰਿਦਯਪ੍ਰੀਤਿ ਮੁਖ ਬਚਨ ਕਠੋਰਾ। ਬੋਲਾ ਚਿਤਇ ਰਾਮ ਕੀ ਓਰਾ।।
ਧਰ੍ਮ ਹੇਤੁ ਅਵਤਰੇਹੁ ਗੋਸਾਈ। ਮਾਰੇਹੁ ਮੋਹਿ ਬ੍ਯਾਧ ਕੀ ਨਾਈ।।
ਮੈਂ ਬੈਰੀ ਸੁਗ੍ਰੀਵ ਪਿਆਰਾ। ਅਵਗੁਨ ਕਬਨ ਨਾਥ ਮੋਹਿ ਮਾਰਾ।।
ਅਨੁਜ ਬਧੂ ਭਗਿਨੀ ਸੁਤ ਨਾਰੀ। ਸੁਨੁ ਸਠ ਕਨ੍ਯਾ ਸਮ ਏ ਚਾਰੀ।।
ਇਨ੍ਹਹਿ ਕੁਦ੍ਦਸ਼੍ਟਿ ਬਿਲੋਕਇ ਜੋਈ। ਤਾਹਿ ਬਧੇਂ ਕਛੁ ਪਾਪ ਨ ਹੋਈ।।
ਮੁਢ਼ ਤੋਹਿ ਅਤਿਸਯ ਅਭਿਮਾਨਾ। ਨਾਰਿ ਸਿਖਾਵਨ ਕਰਸਿ ਨ ਕਾਨਾ।।

चौपाई
ਜੇ ਨ ਮਿਤ੍ਰ ਦੁਖ ਹੋਹਿਂ ਦੁਖਾਰੀ। ਤਿਨ੍ਹਹਿ ਬਿਲੋਕਤ ਪਾਤਕ ਭਾਰੀ।।
ਨਿਜ ਦੁਖ ਗਿਰਿ ਸਮ ਰਜ ਕਰਿ ਜਾਨਾ। ਮਿਤ੍ਰਕ ਦੁਖ ਰਜ ਮੇਰੁ ਸਮਾਨਾ।।
ਜਿਨ੍ਹ ਕੇਂ ਅਸਿ ਮਤਿ ਸਹਜ ਨ ਆਈ। ਤੇ ਸਠ ਕਤ ਹਠਿ ਕਰਤ ਮਿਤਾਈ।।
ਕੁਪਥ ਨਿਵਾਰਿ ਸੁਪਂਥ ਚਲਾਵਾ। ਗੁਨ ਪ੍ਰਗਟੇ ਅਵਗੁਨਨ੍ਹਿ ਦੁਰਾਵਾ।।
ਦੇਤ ਲੇਤ ਮਨ ਸਂਕ ਨ ਧਰਈ। ਬਲ ਅਨੁਮਾਨ ਸਦਾ ਹਿਤ ਕਰਈ।।
ਬਿਪਤਿ ਕਾਲ ਕਰ ਸਤਗੁਨ ਨੇਹਾ। ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਕਹ ਸਂਤ ਮਿਤ੍ਰ ਗੁਨ ਏਹਾ।।
ਆਗੇਂ ਕਹ ਮਰਿਦੁ ਬਚਨ ਬਨਾਈ। ਪਾਛੇਂ ਅਨਹਿਤ ਮਨ ਕੁਟਿਲਾਈ।।
ਜਾ ਕਰ ਚਿਤ ਅਹਿ ਗਤਿ ਸਮ ਭਾਈ। ਅਸ ਕੁਮਿਤ੍ਰ ਪਰਿਹਰੇਹਿ ਭਲਾਈ।।
ਸੇਵਕ ਸਠ ਨਰਿਪ ਕਰਿਪਨ ਕੁਨਾਰੀ। ਕਪਟੀ ਮਿਤ੍ਰ ਸੂਲ ਸਮ ਚਾਰੀ।।