ayodhyakaanda

7.2.158

चौपाई
ਚਲੇ ਸਮੀਰ ਬੇਗ ਹਯ ਹਾੇ। ਨਾਘਤ ਸਰਿਤ ਸੈਲ ਬਨ ਬਾੇ।।
ਹਰਿਦਯਸੋਚੁ ਬਡ਼ ਕਛੁ ਨ ਸੋਹਾਈ। ਅਸ ਜਾਨਹਿਂ ਜਿਯਜਾਉਉਡ਼ਾਈ।।
ਏਕ ਨਿਮੇਸ਼ ਬਰਸ ਸਮ ਜਾਈ। ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਭਰਤ ਨਗਰ ਨਿਅਰਾਈ।।
ਅਸਗੁਨ ਹੋਹਿਂ ਨਗਰ ਪੈਠਾਰਾ। ਰਟਹਿਂ ਕੁਭਾਿ ਕੁਖੇਤ ਕਰਾਰਾ।।
ਖਰ ਸਿਆਰ ਬੋਲਹਿਂ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾ। ਸੁਨਿ ਸੁਨਿ ਹੋਇ ਭਰਤ ਮਨ ਸੂਲਾ।।
ਸ਼੍ਰੀਹਤ ਸਰ ਸਰਿਤਾ ਬਨ ਬਾਗਾ। ਨਗਰੁ ਬਿਸੇਸ਼ਿ ਭਯਾਵਨੁ ਲਾਗਾ।।
ਖਗ ਮਰਿਗ ਹਯ ਗਯ ਜਾਹਿਂ ਨ ਜੋਏ। ਰਾਮ ਬਿਯੋਗ ਕੁਰੋਗ ਬਿਗੋਏ।।
ਨਗਰ ਨਾਰਿ ਨਰ ਨਿਪਟ ਦੁਖਾਰੀ। ਮਨਹੁਸਬਨ੍ਹਿ ਸਬ ਸਂਪਤਿ ਹਾਰੀ।।

7.2.157

चौपाई
ਤੇਲ ਨਾ ਭਰਿ ਨਰਿਪ ਤਨੁ ਰਾਖਾ। ਦੂਤ ਬੋਲਾਇ ਬਹੁਰਿ ਅਸ ਭਾਸ਼ਾ।।
ਧਾਵਹੁ ਬੇਗਿ ਭਰਤ ਪਹਿਂ ਜਾਹੂ। ਨਰਿਪ ਸੁਧਿ ਕਤਹੁਕਹਹੁ ਜਨਿ ਕਾਹੂ।।
ਏਤਨੇਇ ਕਹੇਹੁ ਭਰਤ ਸਨ ਜਾਈ। ਗੁਰ ਬੋਲਾਈ ਪਠਯਉ ਦੋਉ ਭਾਈ।।
ਸੁਨਿ ਮੁਨਿ ਆਯਸੁ ਧਾਵਨ ਧਾਏ। ਚਲੇ ਬੇਗ ਬਰ ਬਾਜਿ ਲਜਾਏ।।
ਅਨਰਥੁ ਅਵਧ ਅਰਂਭੇਉ ਜਬ ਤੇਂ। ਕੁਸਗੁਨ ਹੋਹਿਂ ਭਰਤ ਕਹੁਤਬ ਤੇਂ।।
ਦੇਖਹਿਂ ਰਾਤਿ ਭਯਾਨਕ ਸਪਨਾ। ਜਾਗਿ ਕਰਹਿਂ ਕਟੁ ਕੋਟਿ ਕਲਪਨਾ।।
ਬਿਪ੍ਰ ਜੇਵਾ ਦੇਹਿਂ ਦਿਨ ਦਾਨਾ। ਸਿਵ ਅਭਿਸ਼ੇਕ ਕਰਹਿਂ ਬਿਧਿ ਨਾਨਾ।।
ਮਾਗਹਿਂ ਹਰਿਦਯਮਹੇਸ ਮਨਾਈ। ਕੁਸਲ ਮਾਤੁ ਪਿਤੁ ਪਰਿਜਨ ਭਾਈ।।

7.2.156

चौपाई
ਜਿਅਨ ਮਰਨ ਫਲੁ ਦਸਰਥ ਪਾਵਾ। ਅਂਡ ਅਨੇਕ ਅਮਲ ਜਸੁ ਛਾਵਾ।।
ਜਿਅਤ ਰਾਮ ਬਿਧੁ ਬਦਨੁ ਨਿਹਾਰਾ। ਰਾਮ ਬਿਰਹ ਕਰਿ ਮਰਨੁ ਸਾਰਾ।।
ਸੋਕ ਬਿਕਲ ਸਬ ਰੋਵਹਿਂ ਰਾਨੀ। ਰੂਪੁ ਸੀਲ ਬਲੁ ਤੇਜੁ ਬਖਾਨੀ।।
ਕਰਹਿਂ ਬਿਲਾਪ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰਾ। ਪਰਹੀਂ ਭੂਮਿਤਲ ਬਾਰਹਿਂ ਬਾਰਾ।।
ਬਿਲਪਹਿਂ ਬਿਕਲ ਦਾਸ ਅਰੁ ਦਾਸੀ। ਘਰ ਘਰ ਰੁਦਨੁ ਕਰਹਿਂ ਪੁਰਬਾਸੀ।।
ਅਯਉ ਆਜੁ ਭਾਨੁਕੁਲ ਭਾਨੂ। ਧਰਮ ਅਵਧਿ ਗੁਨ ਰੂਪ ਨਿਧਾਨੂ।।
ਗਾਰੀਂ ਸਕਲ ਕੈਕਇਹਿ ਦੇਹੀਂ। ਨਯਨ ਬਿਹੀਨ ਕੀਨ੍ਹ ਜਗ ਜੇਹੀਂ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਬਿਲਪਤ ਰੈਨਿ ਬਿਹਾਨੀ। ਆਏ ਸਕਲ ਮਹਾਮੁਨਿ ਗ੍ਯਾਨੀ।।

7.2.155

चौपाई
ਧਰਿ ਧੀਰਜੁ ਉਠੀ ਬੈਠ ਭੁਆਲੂ। ਕਹੁ ਸੁਮਂਤ੍ਰ ਕਹਰਾਮ ਕਰਿਪਾਲੂ।।
ਕਹਾਲਖਨੁ ਕਹਰਾਮੁ ਸਨੇਹੀ। ਕਹਪ੍ਰਿਯ ਪੁਤ੍ਰਬਧੂ ਬੈਦੇਹੀ।।
ਬਿਲਪਤ ਰਾਉ ਬਿਕਲ ਬਹੁ ਭਾੀ। ਭਇ ਜੁਗ ਸਰਿਸ ਸਿਰਾਤਿ ਨ ਰਾਤੀ।।
ਤਾਪਸ ਅਂਧ ਸਾਪ ਸੁਧਿ ਆਈ। ਕੌਸਲ੍ਯਹਿ ਸਬ ਕਥਾ ਸੁਨਾਈ।।
ਭਯਉ ਬਿਕਲ ਬਰਨਤ ਇਤਿਹਾਸਾ। ਰਾਮ ਰਹਿਤ ਧਿਗ ਜੀਵਨ ਆਸਾ।।
ਸੋ ਤਨੁ ਰਾਖਿ ਕਰਬ ਮੈਂ ਕਾਹਾ। ਜੇਂਹਿ ਨ ਪ੍ਰੇਮ ਪਨੁ ਮੋਰ ਨਿਬਾਹਾ।।
ਹਾ ਰਘੁਨਂਦਨ ਪ੍ਰਾਨ ਪਿਰੀਤੇ। ਤੁਮ੍ਹ ਬਿਨੁ ਜਿਅਤ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਬੀਤੇ।।
ਹਾ ਜਾਨਕੀ ਲਖਨ ਹਾ ਰਘੁਬਰ। ਹਾ ਪਿਤੁ ਹਿਤ ਚਿਤ ਚਾਤਕ ਜਲਧਰ।

7.2.154

चौपाई
ਪ੍ਰਾਨ ਕਂਠਗਤ ਭਯਉ ਭੁਆਲੂ। ਮਨਿ ਬਿਹੀਨ ਜਨੁ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਬ੍ਯਾਲੂ।।
ਇਦ੍ਰੀਂ ਸਕਲ ਬਿਕਲ ਭਇਭਾਰੀ। ਜਨੁ ਸਰ ਸਰਸਿਜ ਬਨੁ ਬਿਨੁ ਬਾਰੀ।।
ਕੌਸਲ੍ਯਾਨਰਿਪੁ ਦੀਖ ਮਲਾਨਾ। ਰਬਿਕੁਲ ਰਬਿ ਅਯਉ ਜਿਯਜਾਨਾ।
ਉਰ ਧਰਿ ਧੀਰ ਰਾਮ ਮਹਤਾਰੀ। ਬੋਲੀ ਬਚਨ ਸਮਯ ਅਨੁਸਾਰੀ।।
ਨਾਥ ਸਮੁਝਿ ਮਨ ਕਰਿਅ ਬਿਚਾਰੂ। ਰਾਮ ਬਿਯੋਗ ਪਯੋਧਿ ਅਪਾਰੂ।।
ਕਰਨਧਾਰ ਤੁਮ੍ਹ ਅਵਧ ਜਹਾਜੂ। ਚਢ਼ੇਉ ਸਕਲ ਪ੍ਰਿਯ ਪਥਿਕ ਸਮਾਜੂ।।
ਧੀਰਜੁ ਧਰਿਅ ਤ ਪਾਇਅ ਪਾਰੂ। ਨਾਹਿਂ ਤ ਬੂਡ਼ਿਹਿ ਸਬੁ ਪਰਿਵਾਰੂ।।
ਜੌਂ ਜਿਯਧਰਿਅ ਬਿਨਯ ਪਿਯ ਮੋਰੀ। ਰਾਮੁ ਲਖਨੁ ਸਿਯ ਮਿਲਹਿਂ ਬਹੋਰੀ।।

7.2.153

चौपाई
ਤੇਹਿ ਅਵਸਰ ਰਘੁਬਰ ਰੂਖ ਪਾਈ। ਕੇਵਟ ਪਾਰਹਿ ਨਾਵ ਚਲਾਈ।।
ਰਘੁਕੁਲਤਿਲਕ ਚਲੇ ਏਹਿ ਭਾੀ। ਦੇਖਉਠਾਢ਼ ਕੁਲਿਸ ਧਰਿ ਛਾਤੀ।।
ਮੈਂ ਆਪਨ ਕਿਮਿ ਕਹੌਂ ਕਲੇਸੂ। ਜਿਅਤ ਫਿਰੇਉਲੇਇ ਰਾਮ ਸੇਸੂ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਸਚਿਵ ਬਚਨ ਰਹਿ ਗਯਊ। ਹਾਨਿ ਗਲਾਨਿ ਸੋਚ ਬਸ ਭਯਊ।।
ਸੁਤ ਬਚਨ ਸੁਨਤਹਿਂ ਨਰਨਾਹੂ। ਪਰੇਉ ਧਰਨਿ ਉਰ ਦਾਰੁਨ ਦਾਹੂ।।
ਤਲਫਤ ਬਿਸ਼ਮ ਮੋਹ ਮਨ ਮਾਪਾ। ਮਾਜਾ ਮਨਹੁਮੀਨ ਕਹੁਬ੍ਯਾਪਾ।।
ਕਰਿ ਬਿਲਾਪ ਸਬ ਰੋਵਹਿਂ ਰਾਨੀ। ਮਹਾ ਬਿਪਤਿ ਕਿਮਿ ਜਾਇ ਬਖਾਨੀ।।
ਸੁਨਿ ਬਿਲਾਪ ਦੁਖਹੂ ਦੁਖੁ ਲਾਗਾ। ਧੀਰਜਹੂ ਕਰ ਧੀਰਜੁ ਭਾਗਾ।।

7.2.152

चौपाई
ਪੁਰਜਨ ਪਰਿਜਨ ਸਕਲ ਨਿਹੋਰੀ। ਤਾਤ ਸੁਨਾਏਹੁ ਬਿਨਤੀ ਮੋਰੀ।।
ਸੋਇ ਸਬ ਭਾਿ ਮੋਰ ਹਿਤਕਾਰੀ। ਜਾਤੇਂ ਰਹ ਨਰਨਾਹੁ ਸੁਖਾਰੀ।।
ਕਹਬ ਸੇਸੁ ਭਰਤ ਕੇ ਆਏ ਨੀਤਿ ਨ ਤਜਿਅ ਰਾਜਪਦੁ ਪਾਏ।
ਪਾਲੇਹੁ ਪ੍ਰਜਹਿ ਕਰਮ ਮਨ ਬਾਨੀ। ਸੇਏਹੁ ਮਾਤੁ ਸਕਲ ਸਮ ਜਾਨੀ।।
ਓਰ ਨਿਬਾਹੇਹੁ ਭਾਯਪ ਭਾਈ। ਕਰਿ ਪਿਤੁ ਮਾਤੁ ਸੁਜਨ ਸੇਵਕਾਈ।।
ਤਾਤ ਭਾਿ ਤੇਹਿ ਰਾਖਬ ਰਾਊ। ਸੋਚ ਮੋਰ ਜੇਹਿਂ ਕਰੈ ਨ ਕਾਊ।।
ਲਖਨ ਕਹੇ ਕਛੁ ਬਚਨ ਕਠੋਰਾ। ਬਰਜਿ ਰਾਮ ਪੁਨਿ ਮੋਹਿ ਨਿਹੋਰਾ।।
ਬਾਰ ਬਾਰ ਨਿਜ ਸਪਥ ਦੇਵਾਈ। ਕਹਬਿ ਨ ਤਾਤ ਲਖਨ ਲਰਿਕਾਈ।।

7.2.151

चौपाई
ਕੇਵਟ ਕੀਨ੍ਹਿ ਬਹੁਤ ਸੇਵਕਾਈ। ਸੋ ਜਾਮਿਨਿ ਸਿਂਗਰੌਰ ਗਵਾ।।
ਹੋਤ ਪ੍ਰਾਤ ਬਟ ਛੀਰੁ ਮਗਾਵਾ। ਜਟਾ ਮੁਕੁਟ ਨਿਜ ਸੀਸ ਬਨਾਵਾ।।
ਰਾਮ ਸਖਾਤਬ ਨਾਵ ਮਗਾਈ। ਪ੍ਰਿਯਾ ਚਢ਼ਾਇ ਚਢ਼ੇ ਰਘੁਰਾਈ।।
ਲਖਨ ਬਾਨ ਧਨੁ ਧਰੇ ਬਨਾਈ। ਆਪੁ ਚਢ਼ੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਯਸੁ ਪਾਈ।।
ਬਿਕਲ ਬਿਲੋਕਿ ਮੋਹਿ ਰਘੁਬੀਰਾ। ਬੋਲੇ ਮਧੁਰ ਬਚਨ ਧਰਿ ਧੀਰਾ।।
ਤਾਤ ਪ੍ਰਨਾਮੁ ਤਾਤ ਸਨ ਕਹੇਹੁ। ਬਾਰ ਬਾਰ ਪਦ ਪਂਕਜ ਗਹੇਹੂ।।
ਕਰਬਿ ਪਾਯਪਰਿ ਬਿਨਯ ਬਹੋਰੀ। ਤਾਤ ਕਰਿਅ ਜਨਿ ਚਿਂਤਾ ਮੋਰੀ।।
ਬਨ ਮਗ ਮਂਗਲ ਕੁਸਲ ਹਮਾਰੇਂ। ਕਰਿਪਾ ਅਨੁਗ੍ਰਹ ਪੁਨ੍ਯ ਤੁਮ੍ਹਾਰੇਂ।।

7.2.150

चौपाई
ਪੁਨਿ ਪੁਨਿ ਪੂਤ ਮਂਤ੍ਰਹਿ ਰਾਊ। ਪ੍ਰਿਯਤਮ ਸੁਅਨ ਸੇਸ ਸੁਨਾਊ।।
ਕਰਹਿ ਸਖਾ ਸੋਇ ਬੇਗਿ ਉਪਾਊ। ਰਾਮੁ ਲਖਨੁ ਸਿਯ ਨਯਨ ਦੇਖਾਊ।।
ਸਚਿਵ ਧੀਰ ਧਰਿ ਕਹ ਮੁਦੁ ਬਾਨੀ। ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮ੍ਹ ਪਂਡਿਤ ਗ੍ਯਾਨੀ।।
ਬੀਰ ਸੁਧੀਰ ਧੁਰਂਧਰ ਦੇਵਾ। ਸਾਧੁ ਸਮਾਜੁ ਸਦਾ ਤੁਮ੍ਹ ਸੇਵਾ।।
ਜਨਮ ਮਰਨ ਸਬ ਦੁਖ ਭੋਗਾ। ਹਾਨਿ ਲਾਭ ਪ੍ਰਿਯ ਮਿਲਨ ਬਿਯੋਗਾ।।
ਕਾਲ ਕਰਮ ਬਸ ਹੌਹਿਂ ਗੋਸਾਈਂ। ਬਰਬਸ ਰਾਤਿ ਦਿਵਸ ਕੀ ਨਾਈਂ।।
ਸੁਖ ਹਰਸ਼ਹਿਂ ਜਡ਼ ਦੁਖ ਬਿਲਖਾਹੀਂ। ਦੋਉ ਸਮ ਧੀਰ ਧਰਹਿਂ ਮਨ ਮਾਹੀਂ।।
ਧੀਰਜ ਧਰਹੁ ਬਿਬੇਕੁ ਬਿਚਾਰੀ। ਛਾਡ਼ਿਅ ਸੋਚ ਸਕਲ ਹਿਤਕਾਰੀ।।

7.2.149

चौपाई
ਭੂਪ ਸੁਮਂਤ੍ਰੁ ਲੀਨ੍ਹ ਉਰ ਲਾਈ। ਬੂਡ਼ਤ ਕਛੁ ਅਧਾਰ ਜਨੁ ਪਾਈ।।
ਸਹਿਤ ਸਨੇਹ ਨਿਕਟ ਬੈਠਾਰੀ। ਪੂਤ ਰਾਉ ਨਯਨ ਭਰਿ ਬਾਰੀ।।
ਰਾਮ ਕੁਸਲ ਕਹੁ ਸਖਾ ਸਨੇਹੀ। ਕਹਰਘੁਨਾਥੁ ਲਖਨੁ ਬੈਦੇਹੀ।।
ਆਨੇ ਫੇਰਿ ਕਿ ਬਨਹਿ ਸਿਧਾਏ। ਸੁਨਤ ਸਚਿਵ ਲੋਚਨ ਜਲ ਛਾਏ।।
ਸੋਕ ਬਿਕਲ ਪੁਨਿ ਪੂ ਨਰੇਸੂ। ਕਹੁ ਸਿਯ ਰਾਮ ਲਖਨ ਸਂਦੇਸੂ।।
ਰਾਮ ਰੂਪ ਗੁਨ ਸੀਲ ਸੁਭਾਊ। ਸੁਮਿਰਿ ਸੁਮਿਰਿ ਉਰ ਸੋਚਤ ਰਾਊ।।
ਰਾਉ ਸੁਨਾਇ ਦੀਨ੍ਹ ਬਨਬਾਸੂ। ਸੁਨਿ ਮਨ ਭਯਉ ਨ ਹਰਸ਼ੁ ਹਰਾੂ।।
ਸੋ ਸੁਤ ਬਿਛੁਰਤ ਗਏ ਨ ਪ੍ਰਾਨਾ। ਕੋ ਪਾਪੀ ਬਡ਼ ਮੋਹਿ ਸਮਾਨਾ।।

Pages

Subscribe to RSS - ayodhyakaanda